Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Conor McGregor
irlandzki zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Conor Anthony McGregor[1][2][3], irl. Conchúr Antóin Mac Gréagóir (ur. 14 lipca 1988 w Dublinie) – irlandzki zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) wagi piórkowej, lekkiej i półśredniej, mistrz Cage Warriors w wadze piórkowej i lekkiej (2012)[4] oraz Ultimate Fighting Championship w wadze piórkowej (2015) i lekkiej (2016). Znany z niekonwencjonalnego stylu walki oraz nokautującego ciosu[5].
Remove ads
Wczesne lata
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w Dublinie[6][7] w dzielnicy Crumlin jako syn Margaret McGregor i Anthony’ego J. „Tony’ego” McGregora[8][9]. Ma dwie siostry, Erin i Aoife[10]. Początkowo był pasjonatem piłki nożnej i grał w zespole Lourdes Celtic Football Club[10]. Piłka nożna jednak szybko znudziła się McGregorowi, który w wieku 12 lat postanowił rozpocząć treningi w lokalnym klubie bokserskim[11].
W dzieciństwie był ofiarą znęcania się[12] i był bity przez innych uczniów swojej szkoły[13]. W wieku 15 lat zaczął uprawiać Kickboxing i trenować ju-jitsu. W 2006 wraz z rodzicami przeprowadził się do innej dzielnicy Dublina – Lucan, gdzie ukończył szkołę Gaelcholáiste Coláiste Cois Life, jednak miał problemy ze zdobyciem pracy[14]. Dzięki koneksjom ojca udało mu się jednak zdobyć posadę hydraulika. Także w 2006 poznał zawodnika UFC, Toma Egana, z którym zaczął trenować[15]. Pomimo tego, że pracował nawet do 12 godzin dziennie, udawało mu się znaleźć czas na regularne, kilkugodzinne treningi MMA kilka razy w tygodniu[16].
17 lutego 2007 zadebiutował jako 18-latek w amatorskiej walce przeciwko Kieranowi Campbellowi, którego pokonał przez techniczny nokaut. Po tej walce zaproponowano mu profesjonalny kontrakt w Irish Cage of Truth Promotion. W 2008 zaczął trenować pod okiem trenera Johna Kavanagha[17]. Rzucił wtedy pracę hydraulika i żył z zasiłku dla bezrobotnych, na który był skazany aż do 22 roku życia[18]. Rodzicom, którzy byli rozczarowani, że syn nie ma pracy, obiecywał, że w 25. urodziny będzie milionerem.
Remove ads
Kariera MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesna kariera
W MMA zadebiutował 9 marca 2008 na lokalnej gali w Dublinie, pokonując Gary'ego Morrisa przez techniczny nokaut[19].
Pierwszą zawodową porażkę zanotował 28 czerwca, przegrywając przez poddanie z Artemijen Sitienkowem. Po tej porażce rozważał zakończenie kariery w sztukach walki, jednak za namową swojej matki i trenera, postanowił ją kontynuować[20][21].
Cage Warriors
9 października 2010 uległ Josephowi Duffy'emu na gali Cage Warriors 39, poddając się wskutek duszenia rękoma. Od 2011 do 2012 stoczył osiem wygranych pojedynków, m.in. z Arturem Sowińskim na Celtic Gladiator 2[22]. Został mistrzem Cage Warriors w dwóch kategoriach wagowych – piórkowej (02.06.2012) oraz lekkiej (31.12.2012), pokonując Dave'a Hilla i Ivana Buchingera[23].
UFC
Po sukcesach w rodzimej Irlandii, w lutym 2013 podpisał kontrakt z największą organizacją na świecie – Ultimate Fighting Championship[24]. Zadebiutował w niej 6 kwietnia na gali UFC on Fuel TV: Mousasi vs. Latifi, nokautując Marcusa Brimagea[25][26]. Za swój udany debiut otrzymał pierwszy bonus finansowy za nokaut wieczoru[27].
17 sierpnia na UFC Fight Night: Shogun vs. Sonnen wygrał z Hawajczykiem Maxem Hollowayem na punkty, mimo iż od 2. rundy walczył z uszkodzonym więzadłem krzyżowym przednim[28].
19 lipca 2014 stoczył pojedynek w walce wieczoru gali UFC Fight Night: McGregor vs. Brandao w swoim rodzinnym Dublinie[29]. Na tym wydarzeniu pokonał Diego Brandão przez TKO w pierwszej rundzie[30]. Po występie został nagrodzony bonusem za występ wieczoru[31].
Przed kolejną walką McGregor spotkał się z byłym dyrektorem generalnym organizacji Lorenzo Fertittą i podpisał nowy kontrakt z UFC na wiele walk. 27 września 2014 r. na gali UFC 178 zmierzył się z Dustinem Poirierem[32]. Pomimo tego, że zadał tylko 9 znaczących uderzeń w porównaniu z 10 Poiriera, udało mu się zapewnić sobie zwycięstwo na początku pierwszej rundy przez TKO[33]. To zwycięstwo zapewniło mu drugi z rzędu bonus za występ wieczoru oraz oznaczało pierwszą porażkę Amerykanina w UFC przez KO/TKO[34].
18 stycznia 2015 na UFC Fight Night: McGregor vs. Siver zmierzył się z Dennisem Siverem[35]. Zwyciężył przez TKO w drugiej rundzie[36]. Zwycięstwo przyniosło McGregorowi trzecią z rzędu nagrodę bonusową w kategorii występ wieczoru[37]. Dzięki zwycięstwu otrzymał szansę stoczenia walki o mistrzostwo z ówczesnym mistrzem UFC wagi piórkowej Brazylijczykiem José Aldo[38].
Mistrz wagi piórkowej UFC
Do irlandzko-brazylijskiej walki miało dojść 11 lipca 2015 lecz na dwa tygodnie przed galą Aldo złamał żebro podczas jednego z treningów i musiał wycofać się z pojedynku[39]. Ogłoszono zatem zastępstwo w postaci Chada Mendesa, a stawką było tymczasowe mistrzostwo. McGregor ostatecznie pokonał przez TKO Mendeza na 3 sekundy przed końcem 2. rundy[40].
10 sierpnia ogłoszono, że gala na której zmierzy się z José Aldo o mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. odbędzie się 12 grudnia[41]. Podczas ważenia zarówno McGregor, jak i Aldo osiągnęli limit wagi piórkowej[42]. McGregor znokautował Brazylijczyka w trzynaście sekund pierwszej rundy lewym hakiem, kończąc jego siedmioletnie panowanie w WEC i UFC oraz passę osiemnastu zwycięstw[43]. Dzięki efektownemu zdobyciu tytułu został nagrodzony przez organizację bonusem za występ wieczoru[44].
Pierwsza przegrana w UFC
5 marca 2016 na UFC 196 miał się zmierzyć o pas mistrzowski wagi lekkiej z Brazylijczykiem Rafaelem dos Anjosem, lecz na jedenaście dni przed zaplanowaną walką dos Anjos złamał stopę na jednym z treningów i musiał wycofać się ze starcia[45]. Dzień później włodarze UFC ogłosili zastępstwo w postaci Nathana Diaza[46]. Walka odbyła się w limicie kategorii półśredniej (-77 kg). Nieoczekiwanie McGregor przegrał z Diazem przez poddanie w 2. rundzie, notując pierwszą porażkę w UFC[47]. Za tę walkę Irlandczyk otrzymał rekordową gażę w postaci 1 miliona USD, która była w tamtym czasie największą otrzymaną przez zawodnika MMA[48].
Pod koniec marca 2016 ogłoszono rewanż McGregora z Diazem na 9 lipca 2016 (UFC 200)[49] lecz 19 kwietnia Irlandczyk opublikował na Twitterze bardzo tajemniczy wpis: „Zdecydowałem się przejść na emeryturę młodo. Dzięki za pieniądze. Do zobaczenia później[50].” Po opublikowaniu wpisu nawiązała się burza medialna na linii McGregor – UFC. Głównym powodem sporu okazało się niewywiązywanie się z ustaleń kontraktowych przez Irlandczyka który postanowił nie uczestniczyć na konferencjach prasowych promujących jubileuszową galę UFC 200[51]. W związku z tym prezydent UFC Dana White ogłosił, że McGregor zostaje usunięty z rozpiski gali numer 200[52].
Mimo licznych perturbacji z McGregorem, po czasie ogłoszono jeszcze raz rewanż z Diazem na 20 sierpnia 2016 (UFC 202)[53]. Ponownie walka odbyła się w limicie wagi półśredniej. W rewanżu, według sędziów lepszy okazał się Irlandczyk, którzy po pięciu rundach punktowali 48-47, 47-47, 48-47 na jego korzyść[54]. McGregor otrzymał ponownie rekordową gaże w postaci 3 milionów USD podstawowej wypłaty[55].
Mistrz dwóch dywizji
13 listopada 2016 na gali UFC 205, która odbyła się po raz pierwszy w Nowym Jorku, Connor McGregor pokonał mistrza wagi lekkiej Eddiego Alvareza, zdobywając mistrzostwo w drugiej kategorii wagowej. Gala odbyła się na słynnej hali sportowej Madison Square Garden[56]. McGregor stał się pierwszym zawodnikiem w UFC, który dzierżył dwa mistrzowskie pasy w tym samym czasie[57].
26 listopada 2016 zwakował pas UFC wagi piórkowej, skupiając się na pojedynkach w wadze lekkiej[58].
7 kwietnia 2018 został oficjalnie pozbawiony pasa wagi lekkiej w związku z brakiem woli do obrony mistrzostwa[59]. Nowym mistrzem wagi lekkiej został natomiast Rosjanin Chabib Nurmagomiedow, który pokonał w walce o zwakowane mistrzostwo Ala Iaquintę[60].
Dalsze walki
6 października 2018 w Las Vegas podczas UFC 229 doszło do walki McGregora z niepokonanym Chabibem Nurmagomiedowem o mistrzostwo UFC w wadze lekkiej[61]. Irlandczyk przegrał przez poddanie (dźwignia na kark) w czwartej rundzie[62].
Wziął udział w sesji zdjęciowej dla magazynów: „Sports Illustrated” (29 lutego 2016), „Men’s Health” (w maju 2016 w edycji serbskiej, we wrześniu 2016 w edycji brytyjskiej, w lipcu 2017 dla edycji Singapuru), „Men’s Fitness” (w lipcu 2016, w kwietniu dla edycji RPA), „Muscle & Fitness” (w listopadzie 2016 w edycji brytyjskiej), „GQ” (w marcu 2017 w edycji brytyjskiej, w maju 2017 w edycji hiszpańskiej i rosyjskiej)[63] i „The Body Issue” (ESPN w lipcu 2016)[64][65]. 26 marca 2019 roku po raz drugi ogłosił zakończenie kariery[66].
Po ponad roku nieobecności w oktagonie McGregor zmierzył się z Donaldem Cerrone w walce w wadze półśredniej 18 stycznia 2020 r. na UFC 246[67]. Wygrał walkę przez techniczny nokaut w 40 sekundzie pierwszej rundy[68]. To zwycięstwo zapewniło mu nagrodę w postaci bonusu za występ wieczoru[69]. Zwycięstwo uczyniło McGregora pierwszym zawodnikiem UFC, który kończył walki przez nokaut w dywizjach piórkowej, lekkiej i półśredniej[70]. 6 czerwca 2020 przez media społecznościowe po raz trzeci ogłosił zakończenie kariery[71].
24 stycznia 2021 pomimo wcześniejszych deklaracji powrócił do oktagonu na rewanżową walkę z Dustinem Poirerem[72]. Do pojedynku doszło na gali UFC 257 w Abu Zabi. Tym razem przegrał przez TKO w drugiej rundzie[73]. Po pierwszej przegranej przez nokaut dostał medyczne zawieszenie na 6 miesięcy[74].
10 lipca 2021 na gali UFC 264 w Las Vegas po raz trzeci zmierzył się z Dustinem Poirierem[75]. Przegrał przez kontuzję nogi w pierwszej rundzie. McGregor skręcił kostkę podczas cofania się, co spowodowało złamanie dolnej kości piszczelowej[76][77].
Na początku lutego 2023 roku ogłoszono, że wraz z Michaelem Chandlerem będzie trenerem w 31. sezonie programu The Ultimate Fighter. Po jego zakończeniu miało dojść do pojedynku trenerów podczas jednej z numerowanych gal UFC[78]. Stacie McGregora z Chandlerem zaplanowano w wadze półśredniej na galę UFC 303 29 czerwca 2024[79]. Po spekulacjach na temat statusu walki z powodu nagle odwołanej konferencji prasowej[80], UFC oficjalnie ogłosiło odwołanie walki 13 czerwca 2024, powołując się na kontuzję (złamany palec u nogi) odniesioną przez McGregora[81].
We wrześniu 2024 roku prezydent UFC Dana White w rozmowie z portalem New York Post Sports skomentował obecną sytuację McGregora w sprawie jego powrotu do oktagonu, który ma nastąpić na początku 2025 roku[82].
Remove ads
Kariera bokserska
W czerwcu 2017 roku ogłoszono, że McGregor stoczy swój pierwszy zawodowy pojedynek bokserski przeciwko niepokonanemu Floydowi Mayweatherowi Jr. w dniu 26 sierpnia 2017 roku w T-Mobile Arena, w Las Vegas[83]. Walka toczyła się w wadze super półśredniej (do 154 funtów) i 8 uncjowych rękawicach[84][85]. Oczekiwano, że będzie to najkosztowniejsza walka w historii boksu[86].
Według Nevada State Athletic Commission (NSAC) Mayweather zarobił gwarantowane 100 milionów dolarów, a McGregor 30 milionów dolarów. Walka zakończyła się zwycięstwem doświadczonego Mayweathera przez TKO w 10. rundzie, a karty wyników wskazywały 87–83, 89–82 i 89–81, wszystko na korzyść Mayweathera[87]. Nevada State Athletic Commission (NSAC) ogłosiła, że cena biletu na żywo na wydarzenie wyniosła 55 414 865,79 dolarów z 13 094 sprzedanych biletów. Biorąc pod uwagę sukces w systemie pay-per-view, Mayweather zarobił ogółem około 280 milionów dolarów, podczas gdy McGregor zarobił 130 milionów dolarów[88][89].
Biznes
W 2018 r. McGregor z powodzeniem[90] wprowadził na rynek własną markę whiskey "Proper No. Twelve".
McGregor przez wielu ludzi uznawany jest za ikonę oraz najpopularniejszego zawodnika mieszanych sztuk walk[91]. W roku 2022 McGregor został ambasadorem marki XTB[92]
Biorąc pod uwagę walki McGregora, kontrakty sponsorskie oraz inne źródła dochodu, szacuje się, że od 2013 roku Irlandczyk zarobił łącznie około 50 mln dolarów[93].
Remove ads
Życie prywatne
Od 2008 związał się z Dee Devlin[94][95][96]. Mają syna Conora Jacka McGregora Jr. (ur. 5 maja 2017)[97], córkę Croíe Mairead (ur. 4 stycznia 2019)[98] i syna Ríana (ur. 17 maja 2021)[99] oraz syna urodzonego 30 listopada 2023 roku[potrzebny przypis].
Był oskarżany o napaść seksualną w Dublinie, jednak śledztwo w tej sprawie umorzono. Był także skazany za rzucenie stalowym wózkiem w okno autobusu UFC w efekcie czego zostało rannych kilku zawodników tejże organizacji. Po skardze złożonej 10 września 2020, został zatrzymany na Korsyce w związku z usiłowaniem napaści seksualnej i obnażanie się, a następnie został zwolniony po przesłuchaniu[100].
Sława jaką Conor zyskał była powodem nakręcenia o nim filmu dokumentalnego pod tytułem „Connor McGregor: Zły Chłopiec”[93].
21 marca 2025 roku ogłosił start w wyborach na prezydenta Irlandii[101].
Remove ads
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- Cage Warriors
- 2012–2013: mistrz Cage Warriors w wadze piórkowej (-66 kg)
- 2012–2013: mistrz Cage Warriors w wadze lekkiej (-70 kg)
- Ultimate Fighting Championship
- 2015: tymczasowy mistrz UFC w wadze piórkowej
- 2015–2016: mistrz UFC w wadze piórkowej
- 2016–2018: mistrz UFC w wadze lekkiej
Wyróżnienia
- World MMA Awards:
- 2014, 2015: Zagraniczny Zawodnik Roku
- 2015, 2016: Zawodnik Roku im. Charlesa Lewisa
- Wrestling Observer Newsletter:
- 2015, 2016: Najwybitniejszy zawodnik MMA
- Fox Sports:
- 2015: Zawodnik Roku[103]
- 2016: Walka Roku przeciwko Nathanowi Diazowi[104]
Remove ads
Lista zawodowych walk MMA
Remove ads
Lista zawodowych walk bokserskich
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads