Costantino Bresciani Turroni

Costantino Bresciani Turroni (ur. 26 lutego 1882 w Weronie, zm. 7 grudnia 1963 w Mediolanie) – włoski ekonomista, statystyk i polityk, w roku 1953 minister handlu zagranicznego w rządzie Giuseppe Pelli.

Costantino Bresciani Turroni

Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1882 Werona
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1963 Mediolan
Minister handlu zagranicznego
Okres	od 1953 do 1953
Poprzednik	Paolo Emilio Taviani
Następca	Giordano Dell’Amore

Autor Le Vicende der Marco Tedesco (1931) – analizy sytuacji gospodarczej Niemiec w latach 1914–1923 – okresu deprecjacji marki niemieckiej i hiperinflacji – która stała się kamieniem milowym w ówczesnych debatach na temat przyczyn niemieckiej inflacji.

Życiorys

Costantino Bresciani Turroni urodził się 26 lutego 1882 roku w Weronie jako jedyny syn Alessandro Brescianiego – inżyniera i Erminii Turroni^[1]. Ojciec zmarł, gdy Costantino miał półtora roku; samotną matką z dzieckiem zaopiekowała się rodzina Turronich – a Costantino przyjął w 1908 roku również nazwisko matki^[1]. Po dziesięciu latach matka ponownie wyszła za mąż – za Eduardo Volpiego, oficera policji^[1]. Z uwagi na specyfikę pracy Volpiego – częste przenosiny, rodzina zmuszona była do przeprowadzek a Costantino do zmiany szkoły^[1]. Costantino uczęszczał do szkół w Weronie, Vicenzy, Teramo i Palermo^[1].

W 1898 roku rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Palermo (it. Università degli Studi di Palermo)^[1]. Wkrótce jego zainteresowania skupiły się na ekonomii i Bresciani Turroni zaczął uczęszczać na wykłady z ekonomii politycznej, statystyki i ekonomii sektora publicznego^[1]. Po przeniesieniu ojczyma do Vicenzy, Bresciani Turroni przeniósł się na Uniwersytet Padewski (wł. Università degli Studi di Padova)^[1]. W 1902 roku przedstawił pracę dyplomową na temat relacji pomiędzy obiegiem pieniądza i rozwojem gospodarczym^[2]. W latach 1903–1905 Bresciani Turroni przebywał w Berlinie, gdzie podjął dalsze studia m.in. u Gustava Schmollera, Adolpha Wagnera i Władysława Bortkiewicza^[2]. Ten ostatni wywarł ogromny wpływ na dalszą karierę naukową Brescianiego Turroniego, który po powrocie do Włoch poświęcił się statystyce^[3].

W 1907 roku został wykładowcą statystyki na Uniwersytecie w Pawii (wł. Università degli Studi di Pavia), a w roku 1909 objął profesurę na uniwersytecie w Palermo^[2]. W 1917 roku zgodził się objąć katedrę statystyki na uniwersytecie w Genui (wł. Università degli Studi di Genova), jednak swoje obowiązki uniwersyteckie podjął dopiero we wrześniu 1919 roku z uwagi na udział w działaniach wojennych, a następnie uczestnictwo w delegacji włoskiej na konferencji pokojowej w Paryżu^[2].

W 1920 roku ministerstwo spraw zagranicznych powołało Brescianiego Turroniego do włoskiej delegacji w pracach komisji reparacyjnej nadzorującej kwestie zapłaty reparacji wojennych przez pokonane Niemcy^[2]. W 1924 roku Bresciani Turroni został doradcą ds. finansów przy berlińskim biurze agencji nadzorującej płatności reparacji zgodnie z postanowieniami Planu Dawesa^[4]. W okresie tym Bresciani Turroni przerwał pracę dydaktyczną, poświęcając się funkcji doradcy oraz studiom nad inflacją niemiecką^[4]. Prace nad inflacją niemiecką zaowocowały serią artykułów w pismach fachowych (1923–1926), a następnie zebrane, zostały opublikowane w 1931 roku jako Le Vicende der Marco Tedesco^[4] – magnum opus Brescianiego Turroniego w dziedzinie ekonomii^[2]. Będąc w Berlinie Bresciani Turroni poznał Clarę Lubrecht, z którą ożenił się w 1926^[2].

W 1925 Bresciani Turroni powrócił na uczelnię, i zgodnie z nowymi zainteresowaniami, objął katedrę ekonomii politycznej na Uniwersytecie Bolońskim (wł. Università degli Studi di Bologna)^[5]. W 1927 roku przeniósł się na uniwersytet w Mediolanie^[5]. W 1927 roku na zaproszenie rządu egipskiego objął katedrę ekonomii politycznej na nowo powstałym Uniwersytecie Egipskim w Kairze^[4]. Wyjazd zagranicę motywowany był również sytuacją polityczną we Włoszech – w 1925 roku Bresciani Turroni poparł Manifest Antyfaszystowskich Intelektualistów (wł. Manifesto degli intellettuali antifascisti) napisany przez filozofa Benedetta Crocego w odpowiedzi na Manifest Intelektualistów Faszystowskich (wł. Manifesto degli intellettuali fascisti) Giovanniego Gentilego^[4], co najprawdopodobniej przyczyniło się do odebrania mu funkcji odpowiedzialnego za opracowanie haseł z dziedziny ekonomii do nowej encyklopedii Enciclopedia Italiana powstającej pod redakcją Gentilego^[5]. Do Włoch powrócił w 1940 roku po wybuchu II wojny światowej, gdzie ponownie zajął się nauczaniem ekonomii politycznej na uniwersytecie w Mediolanie^[4].

Po upadku reżimu faszystowskiego Bresciani Turroni powrócił do polityki – w 1945 opublikował pracę Il programma economico-sociale del liberalismo, która wywarła duży wpływ na polityczny program Włoskiej Partii Liberalnej (wł. Partito Liberale Italiano, PLI)^[6]. W tym samym roku został prezydentem Banco di Roma, pozostając na tym stanowisku do roku 1959^[6]. W latach 1947–1951 z poparcia rządu włoskiego sprawował funkcję dyrektora Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (ang. International Bank for Reconstruction and Development, IBRD)^[6][7] – jednej z pięciu instytucji wchodzącej w skład Banku Światowego^[8]. W 1953 przez sześć miesięcy piastował tekę ministra handlu zagranicznego^[6] w rządzie Giuseppe Pelli^[9]. Bresciani Turroni przeszedł na emeryturę w 1957^[6]. Zmarł po długiej chorobie 7 grudnia 1963 w Mediolanie^[6].

Poglądy na gospodarkę i działalność naukowa

Zainteresowania naukowe Brescianiego Turroniego skupiały się głównie na zagadnieniach monetarnych, inflacji i cyklu koniunkturalnego.

Analiza inflacji niemieckiej

W 1931 Bresciani Turroni opublikował wyniki swoich przemyśleń nad przyczynami i przebiegiem inflacji w Republice Weimarskiej – Le Vicende der Marco Tedesco. Analiza ta cieszy się uznaniem wśród wielu ekonomistów – Paul Samuelson i William Nordhaus (1992) uznali Brescianiego Turroniego za największy autorytet w kwestii inflacji niemieckiej^[10]. Friedrich Hayek stwierdził, że

Niewiele innych obcojęzycznych książek na temat ekonomii zasługiwałoby na udostępnienie w języku angielskim w równym stopniu [co ta pozycja]^[11].

Dzieło w przekładzie na język angielski ukazało się drukiem w 1937 roku pod tytułem Economics of Inflation: A Study of Currency Depreciation in Post-War Germany^[11].

Bresciani Turroni przyczyn hiperinflacji upatrywał w nadmiernej emisji pieniądza w celu pokrycia rosnących deficytów budżetowych wynikających z potrzeby finansowania I wojny światowej, powojennej odbudowy gospodarki oraz spłat reparacji wojennych, przez co uważany był przez niektórych za bezkompromisowego zwolennika ilościowej teorii pieniądza^[10].

Publikacje

Publikacje za listą Samuelsa^[12]:

• Tesi di laurea, 1902
• Dell’inluenza delle condizioni economiche sulla forma della curva dei redditi, 1905
• Sull’interpretazione e comparazione di seriazioni di redditi e di patrimoni, 1907
• Über die Methoden der Einkommenverteilungsstatistik, 1907
• A proposito della „Legge dei piccoli numeri”, 1908
• Le variazioni „ciccliche” dei prezzi, 1912
• Cause dell’attuale aumento generale dei prezzi, 1913
• Di alcune relazioni fra prezzi a termine nelle borse dei prodotti, 1915
• Oscillazioni dello sconto e di prezzi, 1916
• Relazioni fra sconto e prezzi durante i cicli economici, 1916
• Dell’inluenza del comercio a termine sulle fluttuazioni dei prezzi, 1917
• „Mitteleuropa”. L’impero economico dell’Europa centrale, 1917
• Movimenti di lunga durata dello sconto e dei prezzi, 1917
• La politica commerciale dell’Italia, 1920
• Considerazioni sui barometri economici, 1928
• The movement of wages in Germany during the depreciation of the mark and after stabilization, 1929
• I limiti del trasferimento di un tributo di guerra, 1930
• Le Vicende del Marco Tedesco, 1931
• Über die Elastizität des Verbrauchs ägyptischer Baumwolle, 1931
• Le Previsioni Economiche, 1932
• Inductive Verification of the Theory of International Payments, 1933
• Egypt’s balance of trade, 1934
• Some consideration on Egypt’s monetary system, 1934
• The „purchasing power parity”, 1934
• The theory of saving, 1936
• The Economics of Inflation. A Study of Currency Depreciation in Post-war Germany, 1937
• La curva dei redditi. Considerazioni sulla legge Paretiana die seconda approssimazione, 1937
• Les traveaux publics en Allmagne comme moyen de lutte contre le chomage, 1937
• On Pareto’s Law, 1937
• The „multiplier” in practice: some results of recent German experience, 1938
• Osservazioni sulla teoria del moltiplicatore, 1939
• La politica finanziara durante la depressione, 1939
• On the limits of state interference in economic affairs, 1939
• Une experience d’Economie dirigee: le systeme economique de Mohamed Aly El Kebir, 1939
• Living space, versus an international system, 1940
• Quelques aspects de la pensee economique contemporaine: economie libre ou „enchainee”?, 1940
• La funzione del regime aureo a del regime dei „clearings” e la ricostruzione dei rapporti commerciali internazionali, 1941
• Introduzione alla Politica Economica, 1942
• Gegenwärtige Strömungen in der italienischen Wirtschaftswissenschaft, 1944
• Zur Theori der Unternehmung, 1944
• Il Programma Economico Sociale del Liberalismo, 1945
• Einführung in die Wirtschaftspolitik, 1948
• Corso di Economia Politica, tom 1, 1949
• Economic Policy for the Thinking Man, 1950
• Two contrasting opinions regarding Italian economic policy, 1950
• Banking policy and the Keynesian „Multiplier”, 1951
• Corso di Economia Politica, tom 2, 1951
• Introduccion alla Politica economica, 1953
• Working of the slidding scale applied to wages in Italy, 1956
• Politica monetaria e piena occupazione, 1957
• Saggi di economia, 1961
• Articles contributed by Costantino Bresciani Turroni to the Review of Economic Conditions in Italy in the Years from 1947 to 1962, 1964
• Moneta e credito, 1997