Cyjon

Cyjon^[9] (Cuon) – rodzaj drapieżnych ssaków z rodziny psowatych (Canidae).

Cyjon

Cuon
Hodgson, 1838[1]
Przedstawiciel rodzaju – cyjon rudy (C. alpinus)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Infrarząd	Canoidea
Rodzina	psowate
Rodzaj	cyjon
Typ nomenklatoryczny
Canis primaevus Hodgson, 1838 (= Canis alpinus Pallas, 1811)
Synonimy
Chrysaeus C.H. Smith, 1839[2] Cyon[a]: Agassiz, 1842[3] Primoevus Hodgson, 1842[4] Primaevus[b]: J.E. Gray, 1843[5] Anurocyon Heude, 1888[6] Crassicuon Kretzoi, 1941[7] Semicuon Kretzoi, 1941[8]
Gatunki
3 gatunki (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje jeden gatunek występujący w Azji^[10][11][12].

Morfologia

Długość ciała 88–135,5 cm, długość ogona 32–50 cm; masa ciała samic 10–13 kg, samców 15–20 kg (dotyczy gatunku występującego współcześnie)^[11][13].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1838 roku etnolog i przyrodnik Brian Houghton Hodgson w artykule poświęconym nepalskim ssakom opublikowanym na łamach Annals of natural history^[1]. Na gatunek typowy Hodgson wyznaczył (oryginalne oznaczenie) cyjona rudego (C. alpinus).

Etymologia

• Cuon (Cyon): gr. κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’^[14].
• Chrysaeus: gr. χρυσεος khruseos ‘złoty’, od χρυσος khrusos ‘złoto’^[15]. Gatunek typowy: Smith wymienił kilka gatunków – Canis dukhunensis Sykes, 1831 (= Canis alpinus Pallas, 1811), Canis javanicus Desmarest, 1821 (= Canis alpinus Pallas, 1811), Canis primaevus Hodgson, 1833 (= Canis alpinus Pallas, 1811), Canis familiaris var. sumatrensis^[c] Hardwicke, 1821, Chryseus scylax C.H. Smith, 1839 (= Canis alpinus Pallas, 1811), Chryseus ceylonicus C.H. Smith, 1839 (= Canis ceilonicus G. Shaw, 1800 (nomen dubium), Chryseus pahariah C.H. Smith, 1839 (= Canis familiaris Linnaeus, 1758) i Chrysæus australiæ C.H. Smith, 1839 (= Canis familiaris Linnaeus, 1758) – nie wskazując gatunku typowego; typ nomenklatoryczny (późniejsze oznaczenie) – Canis dukhunensis Sykes, 1831 (= Canis alpinus Pallas, 1811)^[16].
• Primoevus (Primaevus): łac. primoevus „młody, młodociany”^[17]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Primoevus buansu Lesson, 1842 (= Canis alpinus Pallas, 1811).
• Anurocyon: gr. negatywny przedrostek αν an; ουρα oura ‘ogon’; κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’^[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Anurocyon clamitans Heude, 1892 (= Canis alpinus Pallas, 1811).
• Crassicuon: łac. crassus ‘gruby’^[19]; rodzaj Cuon Hodgson, 1838. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Cyon antiquus Matthew & Granger, 1923 (= Canis alpinus Pallas, 1811).
• Semicuon: łac. semi- ‘pół-’, od semis, semissis ‘połowa’, od as, assis ‘cały’^[20]; rodzaj Cuon Hodgson, 1838. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Cuon europaeus Bourguignat, 1868 (= Canis alpinus Pallas, 1811)

Podział systematyczny

Takson siostrzany w stosunku do Lycaon^[21]. Do rodzaju należy jeden współcześnie żyjący gatunek^{[22][13][10][9]}:

• Cuon alpinus (Pallas, 1811) – cyjon rudy

Opisano również gatunki wymarłe z plejstocenu Azji:

• Cuon nischneudensis (Czersky, 1879)^[23]
• Cuon simplicidens Yang Zhongjian & Liu Dongsheng, 1951^[24].

Uwagi

1. Niepoprawna późniejsza pisownia Cuon Hodgson, 1838.
2. Niepoprawna późniejsza pisownia Primoevus Hodgson, 1842.
3. Podgatunek C. alpinus.