Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Cyril Ramaphosa

polityk RPA Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Cyril Ramaphosa
Remove ads

Matamela Cyril Ramaphosa (ur. 17 listopada 1952 w Soweto) – południowoafrykański polityk, prawnik, działacz związkowy i biznesmen. W latach 2014–2018 wiceprezydent Południowej Afryki, od 2017 przewodniczący Afrykańskiego Kongresu Narodowego, od 2018 prezydent Południowej Afryki. W latach 2020–2021 przewodniczący Unii Afrykańskiej.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Okres ...

Jest laureatem wielu prestiżowych wyróżnień i nagród międzynarodowych. W 1987 otrzymał szwedzką Nagrodę im. Olofa Palmego. W 2004 zajął 34. miejsce w rankingu Great South Africans[2]. W 2007 i 2019 został umieszczony na liście 100 najbardziej wpływowych osób na świecie według tygodnika „Time[3][4].

Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Młodość i edukacja

Urodził się w obozie Soweto, niedaleko Johannesburga. W 1971 ukończył Mphaphuli High School w Sibasa w Venda. W 1972 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Limpopo.

W czasie studiów zaangażował się w działalność polityczną i wstąpił do Organizacji Studentów Południowej Afryki (SASO, South African Students Organisation).

W 1974 został zatrzymany za organizowanie manifestacji, spędził jedenaście miesięcy w miejscu odosobnienia. W 1976, w następstwie zamieszek w Soweto, został po raz kolejny zatrzymany. Przez sześć miesięcy przetrzymywany był na John Vorster Square, na mocy ustawy o terroryzmie[5]. Po zwolnieniu kontynuował studia na University of South Africa (UNISA), które ukończył w 1981.

Działalność polityczna i związkowa

Po zakończeniu nauki, Ramaphosa wstąpił do Rady Związków Zawodowych Południowej Afryki (CUSA, Council of Unions of South Africa) jako jej doradca prawny. W 1982 w jej ramach powołał do życia Narodowy Związek Górników (NUM, National Union of Mineworkers).

Został wybrany jego sekretarzem generalnym i pozycję tę zajmował aż do czerwca 1991. Pod jego przywództwem liczba członków wzrosła z 6 tys. w 1982 do 300 tys. w 1992. Stanowiło to prawie połowę wszystkich pracowników w sektorze górniczym. Jako sekretarz generalny, Ramaphosa przewodził także największemu strajkowi w historii RPA.

W 1991 Ramaphosa został sekretarzem generalnym Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC, African National Congress). Odegrał wiodącą rolę w czasie negocjacji ANC z Partią Narodową w sprawie zniesienia apartheidu.

W wyniku pierwszych wolnych wyborów w kraju w 1994, Ramaphosa został członkiem parlamentu. 24 maja 1994 został wybrany przewodniczącym Zgromadzenia Konstytucyjnego i odgrywał centralną rolę w rządzie jedności narodowej.

Działalność pozapolityczna

Z polityki wycofał się w styczniu 1997, gdy przegrał wyścig o prezydencką nominację z ówczesnym wiceprezydentem Thabo Mbekim. Zaangażował się w działalność prywatną i biznesową. Został dyrektorem New Africa Investments Limited oraz szeregu innych firm. W 2007 niektóre media spekulowały, że Ramaphosa może powrócić do polityki i wziąć udział w wyścigu prezydenckim w 2009.

Razem z byłym prezydentem Finlandii, Marttim Athisaarim został wyznaczony inspektorem do nadzorowania rozbrojenia IRA w Irlandii Północnej. Ramaphosa był również konsulem honorowym Islandii w Południowej Afryce.

Powrót do polityki

W 2012 roku Ramaphosa powrócił do polityki, został wiceprzewodniczącym Afrykańskiego Kongresu Narodowego, a 26 maja 2014 objął stanowisko wiceprezydenta tego kraju, które sprawował do 14 lutego 2018.

Prezydent Republiki Południowej Afryki

Thumb
Głowy państw BRICS w 2024 roku w Kazaniu

14 lutego 2018, po rezygnacji Jacoba Zumy, zaczął pełnić obowiązki prezydenta RPA. 15 lutego 2018 Zgromadzenie Narodowe wybrało go oficjalnie na kolejnego prezydenta[6][7]. Swoją pierwszą podróż międzynarodową po objęciu nowego urzędu odbył do Angoli (marzec 2018), gdzie spotkał się z prezydentem João Lourenço[8].

W styczniu 2019 pogratulował prezydentowi Wenezueli Nicolásowi Maduro wyboru na kolejną kadencję[9]. W maju 2019 kierowany przez niego Afrykański Kongres Narodowy odniósł decydujące zwycięstwo w wyborach parlamentarnych(inne języki)[10]. Dzięki temu Ramaphosa został wybrany na swoją pierwszą pełną kadencję[11].

Od 10 lutego 2020 do 6 lutego 2021 sprawował funkcję przewodniczącego Unii Afrykańskiej[12].

Ramaphosa był chwalony na całym świecie za swoje działania przeciwko epidemii COVID-19 w Południowej Afryce[13].

14 czerwca 2024, po kolejnych wyborach parlamentarnych(inne języki), został ponownie wybrany na urząd prezydenta. Otrzymał w Zgromadzeniu Narodowym 283 głosy, wobec 44 głosów oddanych na Juliusa Malemę (EFF)[14][15]. 19 czerwca 2024 rozpoczął nową kadencję[16].

Remove ads

Ordery, odznaczenia i nagrody

Życie prywatne

Jest żonaty, ma czworo dzieci.

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads