Daniel I (patriarcha Rumunii)

Daniel I (patriarcha Rumunii), imię świeckie Dan Ilie Ciobotea (ur. 22 lipca 1951 we wsi Dobrești, okręg Temesz) – patriarcha Rumunii, od 2007 zwierzchnik Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego.

Daniel I

Dan Ilie Ciobotea

Arcybiskup Bukaresztu, Metropolita ungro-wołoski, Namiestnik Cezarei Kapadockiej, Patriarcha Całej Rumunii
Kraj działania	Rumunia
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1951 Dobrești
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	6 sierpnia 1987
Prezbiterat	15 sierpnia 1987
Chirotonia biskupia	4 marca 1990
Wybór patriarchy	12 września 2007
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	4 marca 1990
Konsekrator	Nestor (Vornicescu)
Współkonsekratorzy	Mikołaj (Corneanu), Tymoteusz (Seviciu)
Konsekrowani biskupi Korneliusz (Onilă) 21 listopada 1999 Antoni (Telembici) 24 maja 2014 Hieronim (Crețu) 29 maja 2014 Tymoteusz (Aioanei) 30 października 2014 Beniamin (Goreanu) 26 maja 2018
Współkonsekrowani biskupi Piotr (Păduraru) 1 września 1990

Życiorys

Był trzecim dzieckiem nauczyciela Alexa i Stelli. Po ukończeniu w 1970 liceum im. Coriolana Bradiceanu w Lugoju, studiował w Instytucie Teologicznym w Sybinie, uzyskując w 1974 licencjat z teologii. Studia kontynuował na Wydziale Teologii Protestanckiej w Strasburgu i na Wydziale Teologii Katolickiej w niemieckim Fryburgu^[1].

15 czerwca 1979 na Wydziale Teologii Protestanckiej w Strasburgu obronił doktorat pt. „Réflexion et vie chrétiennes aujourd'hui. Essai sur le rapport entre la théologie et la spiritualité”. Rok później obronił doktorat z teologii prawosławnej w Instytucie Teologii Uniwersytetu w Bukareszcie na podstawie rozprawy: Teologie și spiritualitate creștină. Raportul dintre ele și situația actuală. W latach 1980–1986 prowadził wykłady w Instytucie Ekumenicznym w szwajcarskim Bossey. Po powrocie do kraju, 6 sierpnia 1987 złożył śluby zakonne w monasterze Sihăstria i przyjął imię zakonne Daniel. Wkrótce potem został dyrektorem Wydziału Teologii i Współczesnej i Dialogu Ekumenicznego, działającego przy rumuńskim patriarchacie^[1]. Na hieromnicha wyświęcił go 15 sierpnia 1987 patriarcha rumuński Teoktyst, w monasterze Putna. W 1988 otrzymał godność archimandryty, obejmując zwierzchnictwo w monasterze, w którym został postrzyżony na mnicha^[2].

4 marca 1990 w soborze Trzech Świętych Hierarchów w Timișoarze dokonano chirotonii biskupiej Daniela, po której otrzymał godność biskupa pomocniczego w archieparchii Timișoara z tytułem biskupa Lugoj^[1]. Cztery miesiące później został w bardzo młodym wieku, jak na warunki rumuńskie, arcybiskupem, metropolitą Mołdawii i Bukowiny. W 1992 już jako profesor teologii rozpoczął wykłady na Wydziale Teologii Prawosławnej uniwersytetu w Jassach^[2].

Jako metropolita Mołdawii, na terenie swojej archidiecezji rozwinął sieć placówek, zajmujących się pomocą dla najuboższych, był także inicjatorem powstałego w 1998 Radia Trinitas.

12 września 2007 został wybrany nowym patriarchą Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego. W głosowaniu pokonał metropolitę Cluju, Bartłomieja, uważanego za tradycjonalistę. Daniel w przeciwieństwie do niego ma opinię modernisty i dobre kontakty z katolikami, sięgające okresu, kiedy wykładał w Bossey. W gronie jego przyjaciół jest m.in. katolicki kardynał Christoph Schönborn. Mimo podejrzeń, co do domniemanej współpracy Daniela z Securitate, Rada Narodowa d.s. Zbadania Archiwów Securitate (CNSAS) wydała oświadczenie zaprzeczające tym podejrzeniom.

Intronizacja nowego patriarchy odbyła się 30 września 2007 w Bukareszcie.

W czerwcu 2016 r. przewodniczył delegacji Patriarchatu Rumuńskiego na Sobór Wszechprawosławny na Krecie^[3].

Nagrody

Odznaczenia

• Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina (2013)^[4]

Wyróżnienia

• Tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiego Uniwersytetu Dimitrie Cantemira w Bukareszcie (22 marca 2016)^[5].

Dzieła

• 1996: Atât de mult a iubit Dumnezeu lumea...
• 2001: Confessing the Truth in Love – Orthodox Perceptions of Life, Mission and Unity
• 2004: Luptător jertfelnic și ctitor darnic – lucrarea harului în viața Sfântului Voievod Ștefan cel Mare
• 2005: Făclii de Înviere – Înțelesuri ale Sfintelor Paști
• 2005: Recunoștință și reînnoire