Delfinowiec białonosy

Delfinowiec białonosy^[9], delfin białonosy^[10] (Lagenorhynchus albirostris) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Gatunek słabo poznany.

Delfinowiec białonosy

Lagenorhynchus albirostris[1]
J.E. Gray, 1846[2]
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	walenie
Infrarząd	zębowce
Nadrodzina	Delphinoidea
Rodzina	delfinowate
Rodzaj	delfinowiec
Gatunek	delfinowiec białonosy
Synonimy
Delphinus Tursio[a]: Brightwell, 1846[3] Delphinus albirostris[b]: J.E. Gray, 1846[4] Delphinus pseudotursio H.G.L. Reichenbach, 1846[5] Delphinus ibseni Eschricht, 1846[6] Delphinus (Lagenorhynchus) albirostris[b]: P.J. Van Beneden, 1860[7]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[8]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1846 roku angielski zoolog John Edward Gray nadając mu nazwę Lagenorhynchus albirostris^[2]. Holotyp pochodził z Great Yarmouth, w Norfolk, w Wielkiej Brytanii^[11][12]. Na okaz typowy składały się szkielet i figura zwierzęcia znajdująca się w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (numer katalogowy BMNH 916a-48.7.12.12), zebrana przez pana Brightwella^[12][13].

Analizy przeprowadzone w 2019 roku w oparciu o dane molekularne ujawniły, że tradycyjnie uznawany Lagenorhynchus^[14] nie jest monofiletyczny i należy podzielić go na trzy odrębne rodzaje: Lagenorhynchus, Leucopleurus i Sagmatias^[13][15]. Lagenoriynchus albirostris należy do wyizolowanej linii w obrębie Delphinidae i jest jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem rodzaju delfinowiec^[9] (Lagenorhynchus)^[13][15]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[15].

Etymologia

• Leucopleurus: gr. λευκος leukos „biały”; πλευρον pleuron „żebra, boki”^[16].
• albirostris: łac. albus „biały”; -rostris „-dzioby”, od rostrum „dziób”^[17].

Zasięg występowania

Delfinowiec białonosy występuje od umiarkowanych do subarktycznych wód północnej części Oceanu Atlantyckiego, w tym południowa Cieśnina Davisa, Zatoka Świętego Wawrzyńca, Morze Barentsa i Morze Północne, na południe do Cape Cod (Stany Zjednoczone) na wschodzie i wybrzeża północnej Francji na zachodzie; obserwacje poza granicami Morza Bałtyckiego i Zatoki Biskajskiej oraz wzdłuż Półwyspu Iberyjskiego^[15].

Morfologia

Długość ciała 240–310 cm; masa ciała 180–350 kg^[18]. Występuje dymorfizm płciowy – dorosłe samce są nieco większe i cięższe od dorosłych samic^[18]. Noworodki osiągają długość ciała 110–120 cm przy ciężarze około 40 kg^[18]. Delfinowce białonose są na grzbiecie i bokach czarne, pod spodem białe.

Ekologia

Delfinowce białonose są zwierzętami socjalnymi, pływają w stadach złożonych zwykle z kilkudziesięciu osobników, rzadziej pojedynczo. Żywią się rybami. Biologia rozrodu gatunku jest słabo poznana.

Pokarm

Głównym składnikiem diety delfina białonosego według badań Jefferson i innych z 1993 roku są ryby jak dorsz (Gadus morhua), śledź oceaniczny (Clupea harengus), plamiak (Melanogrammus aeglefinus), karlik (Trisopterus minutus), bielmik (Trisopterus luscus), witlinek (Merlangius merlangus), gromadnik (Mallotus villosus) i morszczuk zwyczajny (Merluccius merluccius)^[19]. Późniejsze badania wykazały także Scomber, Pleuronectese, Limanda, Eleginus i Hyperoplus^[20].

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”)^[8].

Uwagi

1. Nie Delphinus tursio O. Fabricius, 1780; błędna identyfikacja.
2. Kombinacja nazw.