Droga (serial telewizyjny)

Droga – polski czarno-biały serial telewizyjny z 1973 roku w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego, z Wiesławem Gołasem w głównej roli kierowcy warszawskiego PKS-u.

Droga

Gatunek	obyczajowy
Kraj produkcji	Polska
Oryginalny język	polski
Główne role	Wiesław Gołas Maciej Damięcki Wirgiliusz Gryń
Liczba odcinków	6
Produkcja
Reżyseria	Sylwester Chęciński
Scenariusz	Andrzej Mularczyk Sylwester Chęciński Tadeusz Kosarewicz
Muzyka	Jerzy Derfel
Zdjęcia	Andrzej Ramlau Jacek Stachlewski
Scenografia	Tadeusz Kosarewicz
Czas trwania odcinka	55 minut
Pierwsza emisja
Data premiery	3 stycznia 1975
Stacja telewizyjna	TVP1

Jelcz 300, tego typu samochód ciężarowy prowadzi w serialu Marian Szyguła

Serial miał premierę w styczniu 1975 w programie pierwszym TVP, a większość odcinków była pokazywana w niedziele, po Bajce dla dorosłych. Został wydany na DVD w 2007 roku przez TVP.

Opis fabuły

Serial opowiada perypetie i przygody warszawskiego kierowcy bazy transportowej PKS, odbywającego kursy samochodem ciężarowym marki Jelcz bądź autobusem Autosan. Każdy jego wyjazd w teren to pretekst do pokazania innych ludzi i nowych spraw ówczesnej rzeczywistości Polski. Cechą charakterystyczną każdej z nowel serii jest zaprezentowanie różnych gatunków filmowych – ukazane są wątki melodramatyczne, komediowe, serial nosi też znamiona dramatu obyczajowego i kryminału^[1].

Główny bohater Marianek to w swoich sprawach życiowy pechowiec i nieudacznik. Jednocześnie jest człowiekiem o gołębim sercu, wrażliwym na cudze nieszczęścia i krzywdę, chętnym do niesienia pomocy, nawet własnym kosztem. Zawsze jest gotów pomóc innym i rozwiązać ich problemy, choć zazwyczaj sam nie wychodzi na tym najlepiej. Jego ulubionym powiedzeniem jest „absolutnie”.

Lista odcinków

1. „Musisz to wypić do dna” (premiera piątek 3 stycznia 1975 o 9:15)
2. „Numer próbny” (premiera niedziela 5 stycznia 1975 o 20:25)
3. „Ostatnich gryzą psy” (premiera niedziela 12 stycznia 1975 o 20:25)
4. „Pasażer z nożem w kieszeni” (premiera niedziela 19 stycznia 1975 o 20.25)
5. „Rysopis uwodziciela” (premiera niedziela 26 stycznia 1975 o 20.25)
6. „Stan wyjątkowy” (premiera niedziela 2 lutego 1975 o 20.25)

Obsada

Role główne Wiesław Gołas (kierowca Marian Szyguła) Zygmunt Malanowicz (kierowca Zbyszek Gerlicz) Maciej Damięcki (kierowca Boguś Dondziłło) Edward Linde-Lubaszenko (dyspozytor w bazie PKS) Anna Nehrebecka (Helena Gerlicz, żona Zbyszka) Andrzej Gazdeczka (kierowca) Józef Nalberczak (kierowca – podrywacz) Wirgiliusz Gryń (kierowca) Zdzisław Kuźniar (dyspozytor) Jadwiga Kuryluk (Aniela Szygułowa, matka Marianka) Zygmunt Zintel (Olchowiak, strażnik w bazie) Andrzej Wojaczek (kierowca Kazik Chliwa) Postacie epizodyczne Wanda Łuczycka (matka Haliny Gerlicz) Stanisława Celińska (Jadwiga Sęk) Ryszard Kotys (kuzyn Jadwigi Sęk) Jadwiga Kukulska Ferdynand Matysik (bandzior nasłany na Gerlicza przez Jadwigę Sęk) Adam Dzieszyński Henryk Hunko Cezary Kussyk (kuzyn Jadwigi Sęk) Kazimierz Ostrowicz (członek rodziny Heleny Gerlicz) Irena Szymkiewicz (żona weterynarza, pasażerka syrenki) Marian Wiśniowski Władysław Dewoyno (strażnik w tartaku) Emilia Krakowska (Stefania Paduch) Mieczysław Łoza (Paduch, ojciec Stefanii) Marta Ławińska (Ewa Wąsowska, była partnerka Marianka) Bolesław Płotnicki (Szczepan Chliwa, ojciec Kazika) Tadeusz Kamberski Eliasz Kuziemski (kierowca MPK) Halina Romanowska Tadeusz Skorulski Grzegorz Warchoł (milicjant) Krystyna Wolańska Tomasz Zaliwski (zaziębiony kierowca MPK) Zofia Walkiewicz (Aleksandra „Anita” Wróbel) Mirosława Dubrawska (Wróblowa, matka „Anity”) Zygmunt Malawski (Władysław Wróbel, ojciec „Anity”; w czołówce: Zbigniew)

Mieczysław Waśkowski (Czarny) Bogusław Sochnacki (magazynier w Augustowie, następca Wróbla) Mirosława Dąbrowska Andrzej Krasicki (członek komisji egzaminującej kandydatów do „Mazowsza”) Bohdan Łazuka (w roli samego siebie) Janusz Mond (chłopak poznany w Karolinie) Irena Remiszewska Waldemar Kownacki (chłopak w Karolinie) Teresa Szmigielówna (Krawczyńska, matka Joli) Bronisław Pawlik (Krawczyński, ojciec Joli) Mieczysław Hryniewicz (Kajtek) Beata Torchalska (Jola Krawczyńska, dziewczyna Kajtka) Wanda Ostrowska (przedszkolanka) Jolanta Lothe (barmanka w motelu) Paweł Brun Wojciech Preisner Leonard Andrzejewski (milicjant drogówki, znajomy Marianka) Władysław Hańcza (Władysław Kargul) Wacław Kowalski (Kazimierz Pawlak) Halina Buyno-Łoza (Aniela Kargul, żona Władysława) Anna Dymna (Ania Pawlakówna, wnuczka Pawlaka i Kargula) Jerzy Janeczek (Witia Pawlak, syn Kazimierza) Ilona Kuśmierska (Jadźka Pawlakowa, córka Kargula) Andrzej Wasilewicz (Zenek Adamiec, narzeczony Ani) Maria Zbyszewska (Mania Pawlak, żona Kazimierza) Aleksander Fogiel (sołtys) Jerzy Turek (milicjant Franio) Elżbieta Czajkowska (Krysia, oszukana przez uwodziciela) Witold Pyrkosz („Warszawiak”) Barbara Sułkowska (Irma, oszukana przez uwodziciela) Zygmunt Bielawski (Paweł Pawlak, młodszy syn Kazimierza) Andrzej Kierc (listonosz) Elżbieta Jasińska (doktor Maria Lewandowska) Celina Klimczak (Lewandowska, matka doktor Marii) Janusz Kłosiński (kolejarz Czerniak) Aleksander Pociej (Michał „Linek” Wąsowski, syn Marian Szyguły) Zdzisław Kozień (szef komitetu przeciwpowodziowego) Marta Ławińska (Ewa Wąsowska, była partnerka Marianka) Adolf Chronicki (Lewandowski, ojciec doktor Marii) Magdalena Cynkutis (Olka, córka sąsiada Lewandowskich) Marian Opania (mężczyzna ratujący Czerniaka) Janusz Paluszkiewicz (sąsiad Lewandowskich) Marian Rułka (pielęgniarz, znajomy Marii Lewandowskiej)

Ścieżka dźwiękowa

• Autorem słów i wykonawcą piosenki z czołówki pt. „Absolutnie” jest Wojciech Młynarski. Muzykę skomponował Jerzy Derfel. Tytuł utworu odnosi się do słowa nadużywanego przez głównego bohatera serialu.

Nagrody

• 1974 – Sylwester Chęciński Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) – nagroda Publiczności w kategorii filmu telewizyjnego
• 1975 – Andrzej Mularczyk Nagroda „Medal Komisji Edukacji Narodowej” – nagroda za walory wychowawcze filmu
• 1975 – Sylwester Chęciński Nagroda „Medal Komisji Edukacji Narodowej” – nagroda za walory wychowawcze filmu
• 1975 – Wiesław Gołas Nagroda „Medal Komisji Edukacji Narodowej” – nagroda za walory wychowawcze filmu
• 1975 – Andrzej Mularczyk Nagroda Ministra Obrony Narodowej wyróżnienie
• 1975 – Sylwester Chęciński Nagroda Ministra Obrony Narodowej wyróżnienie

Odniesienia

Akcja odcinka „Rysopis uwodziciela” zawiera pewne elementy późniejszej fabuły filmu stworzonego przez reżysera i scenarzystów Nie ma mocnych, czyli drugiej części trylogii o zwaśnionych rodzinach Karguli i Pawlaków. Oszust matrymonialny posługuje się zgubionym dowodem tożsamości Mariana Szyguły i wyłudza pieniądze od uwiedzionych kobiet. Bohater serialu postanawia pomóc dwóm oszukanym kobietom i wspólnie poszukują złoczyńcy. Różne okoliczności sugerują, że może nim być narzeczony Ani, wnuczki Kargula i Pawlaka, choć nie posługuje się on personaliami Szyguły. Wszyscy spotykają się wreszcie we wsi, w której właśnie odbył się ślub. W poszukiwaniu nowej ofiary trafia tam także sam oszust.