Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Edward Gorczyca
kapitan uzbrojenia Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Edward Józef Leopold Gorczyca (10 marca 1895 w Uhercach Zapłatyńskich, zm. ?) – kapitan uzbrojenia Wojska Polskiego.
.png){kind=small}
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w Uhercach Zapłatyńskich w ówczesnym powiecie samborskim Królestwa Galicji i Lodomerii[1]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. 21 lutego 1917 roku został przydzielony z 1 pułku piechoty do Komendy Żandarmerii Polowej Wojsk Polskich w Warszawie.
25 września 1919 roku został mianowany z dniem 1 października 1919 roku podporucznikiem w żandarmerii[2]. Był dowódcą 2 plutonu żandarmerii w Warszawie należącego do 1 dywizjonu żandarmerii. 30 stycznia 1920 roku został przeniesiony do Dowództwa Żandarmerii przy Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce” na stanowisko dowódcy plutonu żandarmerii w Miechowie[3]. 12 czerwca 1920 roku został odkomenderowany do Winnicy na Ukrainie[4]. 30 lipca 1920 roku został mianowany warunkowo z dniem 1 maja 1920 roku porucznikiem w żandarmerii[5]. 1 czerwca 1921 roku nadal pełnił służbę w Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej Nr 3, a jego oddziałem macierzystym był 25 pułk piechoty w Piotrkowie[6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 988. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 25 pułk piechoty[7]. W 1923 roku był oficerem 85 pułku Strzelców Wileńskich w Nowej Wilejce[8]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[9]. W tym samym roku pełnił służbę w Szkole Broni Chemicznej w Warszawie na stanowisku gospodarza szkoły, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr I[10]. Cztery lata później służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, pozostając w kadrze oficerów artylerii[11]. W 1932 roku pełnił służbę w 1 Okręgowym Szefostwie Uzbrojenia w Warszawie[12]. W 1939 roku pełnił służbę w Szefostwie Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisku inspektora amunicji i pgaz[13].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu XII A Hadamar (nr jeńca 748). 30 maja 1942 roku został przeniesiony do Oflagu II D Gross-Born[1].
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[14]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[15]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads