Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Eugeniusz Bojarski
polski lekarz i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Eugeniusz Stefan Bojarski (ur. 2 grudnia 1896 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan służby sanitarnej Wojska Polskiego, doktor nauk medycznych[1], ofiara zbrodni katyńskiej.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Ludwika i Władysławy ze Skowrońskich[2]. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1927) i Oficerskiej Szkoły Sanitarnej (1928)[1]. Od 1918 w Wojsku Polskim. Podczas wojny 1920 służył w Szpitalu Mokotowskim. W 1923 i 1924 służył w 1 batalionie sanitarnym[3] jako porucznik podlekarz (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 i 8 lokatą w grupie podlekarzy Korpusu Oficerów Służby Zdrowia)[4], odkomenderowany na studia na Uniwersytecie Warszawskim[5]. W 1928 w stopniu porucznika (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1 lokatą w grupie podlekarzy Korpusu Oficerów Służby Zdrowia)[6] służył jako lekarz 72 pułku piechoty[7] następnie w 1932 w 18 pułku artylerii lekkiej[8]. W latach 1934–1935 w 9 Szpitalu Okręgowym, 1936–1938 w Szefostwie Sanitarnym OK I. Od 1938 w stanie spoczynku.
W okresie międzywojennym pracował jako lekarz internista.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 w składzie DOK I[9]. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Został zamordowany wiosną 1940 przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[10][11]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[12][13]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców pod numerem 862[14][1][15], a przy zwłokach znaleziono legitymację służbową 1884[16]. Figuruje na liście wywózkowej LW 036/4 z 16 kwietnia 1940[1] poz. 37 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0862[17].
Życie prywatne
Mieszkał w Sulejówku[18]. Był żonaty z Janiną z Nowaczyńskich[1]. Miał trójkę dzieci[19].
Remove ads
Upamiętnienie
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[20][21][22]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[23][24][25].
W kwietniu 1995 został upamiętniony na tablicy w kościele Maryi Matki Kościoła przy ul. Żeromskiego 18 w Sulejówku.
Jest jednym z 305 lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 263[26].
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads