Eugeniusz Romiszewski

Eugeniusz Romiszewski (ur. 24 grudnia^[1] 1869 w Płocku, zm. 7 lipca 1931 w Zakopanem) – polski lekarz, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Eugeniusz Romiszewski

tytularny Generał brygady
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1869 Płock
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1931 Zakopane
Przebieg służby
Lata służby	1890–1926
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Stanowiska	lekarz
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa

Życiorys

Eugeniusz Romiszewski był synem Władysława, generała armii rosyjskiej, i Anny z Dżakelich. Był młodszym bratem Modesta, generała dywizji WP.

Uczęszczał do gimnazjum w Łomży. Studiował i zakończył w 1893 medycynę w Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu. Od 1890 służył jako oficer zawodowy - lekarz w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego. W latach 1913–1917 był naczelnym lekarzem Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Petersburgu.

25 sierpnia 1922 został przyjęty do rezerwy w stopniu podpułkownika lekarza w korpusie oficerów sanitarnym i przydzielony do Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr I^[2]. W latach 1922–1926 pozostawał w służbie czynnej, najpierw w I, następnie w II batalionie sanitarnym, następnie szef Wydziału Sperrewizyjno-Inwalidzkiego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Pełniąc służbę na tym stanowisku pozostawał na etacie przejściowym 3 Batalionu Sanitarnego.

Z dniem 1 lipca 1924 został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i 2. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy^[3]. 11 lutego 1926 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go generałem brygady wyłącznie z prawem do tytułu z dniem 30 kwietnia 1926 - przeniesienia w stan spoczynku^[4]. Ostatnie lata życia spędził w Zakopanem. Tam zmarł 7 lipca 1931^[5].

Żonaty z Heleną z domu Wagas. Miał dwoje dzieci: Helenę (ur. 1910) i Eugeniusza (ur. 1910).