Explorer 24

Explorer 24 — amerykański satelita programu Explorer, drugi (po Explorerze 19) z serii ADE - nadmuchiwanych balonów do badania gęstości atmosfery Ziemi. Wyniesiony wraz z satelitą Explorer 25.

Explorer 24

Inne nazwy	Air Density AD-C, Air Density Explorer ADE-C, S-56C, S00931
Indeks COSPAR	1964-076A
Państwo	Stany Zjednoczone
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	Scout X-4
Miejsce startu	Vandenberg Space Force Base
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	530 km[1]
Apogeum	2498 km[1]
Okres obiegu	116,30 min[1]
Nachylenie	81,40°[1]
Czas trwania
Początek misji	21 listopada 1964[1] 17:09:39 UTC
Powrót do atmosfery	18 października 1968[1]
Wymiary
Kształt	cylindryczny
Wymiary	śr. 3,6 m
Masa całkowita	8,6 kg

Budowa i działanie

Bliźniaczy względem balonów Explorer 9 i Explorer 19. Wykorzystywał opór aerodynamiczny stawiany przez symetryczną powierzchnię statku do badania atmosfery. Statek składał się z dwóch półkul cienkiej folii aluminiowej połączonych mylarową taśmą. Złożony i pusty balon - umieszczony w rakiecie - miał kształt walca o wymiarach 21,6 na 48,3 cm. Po wystrzeleniu nadmuchany był azotem z butli i odrzucony od ostatniego członu rakiety mechaniczną sprężyną. W środku umieszczono również akumulator ładowany przez ogniwo słoneczne, znajdujące się na powierzchni balonu. Powierzchnię równomiernie pokrywały kropki białej farby (o średnicy 5,1 cm), które miały zapewniać stabilizację temperatury satelity. W balonie znajdował się również nadajnik radiowy na częstotliwości 136,62 MHz, o mocy 15 mW, umożliwiający śledzenie satelity. Antenę nadajnika stanowił sam balon.