Ferdynand Andrusiewicz

Ferdynand Andrusiewicz (ur. 9 stycznia 1885 w Brzeżanach, zm. 29 lipca 1936) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Ferdynand Andrusiewicz

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1885 Brzeżany
Data śmierci	29 lipca 1936
Przebieg służby
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa Wojsko Polskie
Jednostki	19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej 34 pułk piechoty 55 Pułk Piechoty 82 pułk piechoty PKU Rawa Ruska
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska obrona Lwowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 9 stycznia 1885. Z zawodu był architektem. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był 19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej (w 1917 przemianowany na Pułk Strzelców Nr 19)^[1][2][3][4]. Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1911^[5], porucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1914^[6], a nadporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1915^[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w rozpoczętej w listopadzie 1918 obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. W stopniu porucznika pełnił stanowisko adiutanta, zastępcy i szefa sztabu Odcinka IV załogi szkoły im. Henryka Sienkiewicza^[7][8]. W stopniu kapitana był drugim rangą oficerem po mjr. Zdzisławie Trześniowskim ps. „Tatar” w załodze szkoły im. Henryka Sienkiewicza^[9]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[10][11]. W latach 20. był oficerem 34 pułku piechoty w garnizonie Biała Podlaska: w 1923 był dowódcą batalionu sztabowego^[12], a w 1924 pełnił funkcję kwatermistrza^[13]. W maju 1925 został przeniesiony do 55 Pułku Piechoty w Lesznie na stanowisko dowódcy II batalionu^[14]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 82 pułku piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy III batalionu^[15][16]. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928^[17]. W marcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta^[18]. W sierpniu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI^[19]. Z dniem 31 grudnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku^[20].

Zmarł 29 lipca 1936. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XXVII, miejsce 2171).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (trzykrotnie 1922)^[21]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[22]
• Medal Niepodległości (9 listopada 1933)^[23]
• Odznaka pamiątkowa IV Odcinka „Obrony Lwowa”^[24]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)^[4]
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (dwukrotnie, Austro-Węgry)^[4]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)^[4]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)^[6]