Fryderyk August Cosel

Fryderyk August Cosel (ur. 17 sierpnia 1712 w Dreźnie, zm. 15 października 1770 w Zaborze^[1]) – generał piechoty wojsk saskich, nieślubny syn króla Polski i elektora Saksonii Augusta II Mocnego ze związku z hrabiną Anną Konstancją Cosel.

Fryderyk August Cosel

Fryderyk August Cosel, autor nieznany
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1712 Drezno
Data i miejsce śmierci	15 października 1770 Zabór
Miejsce spoczynku	kaplica kościelna we wsi Łaz
Rodzice	August II Mocny Anna Konstancja Cosel
Małżeństwo	Fryderyka Krystyna Holtzendorff
Dzieci	NN Cosel Konstancja Aleksandra Cosel Gustaw Ernest Cosel Karolina Cosel Zygmunt Cosel

Życiorys

W 1744 Fryderyk August Cosel zakupił za sumę 216 tysięcy guldenów zamek w Zaborze, należący wcześniej do czeskiego szlachcica Franciszka Antoniego Pachty. Hrabia Cosel odziedziczył po swoim ojcu skłonności do potyczek, biorąc udział w licznych rozgrywających się w Zaborze i okolicznych wsiach pojedynkach^[2]. W 1747 w Zaborze odbył pojedynek z markizem Duniver o trofeum myśliwskie, który zakończył się śmiercią markiza w wyniku odniesionych ran. Na prośbę przyrodniego brata, króla polskiego Augusta III Fryderyk August miał zaprzestać walk^[3]. 1 czerwca 1749 Fryderyk August ożenił się z hrabianką Fryderyką Krystyną Holtzendorff, z którą miał pięcioro dzieci^[4]:

• nieznanego z imienia syna (ur. w czerwcu 1750),
• Konstancję Aleksandrę (ur. 2 stycznia 1752, zm. 12 marca 1804) – żonę hrabiego Jana Henryka Knutha,
• Gustawa Ernesta (ur. 28 sierpnia 1755, zm. 29 października 1789),
• Karolinę (ur. 17 stycznia 1757, zm. 1831) – żonę hrabiego Rudolfa Bünau, a po jego śmierci Charlesa de Riviere,
• Zygmunta (ur. 22 maja 1758, zm. 29 czerwca 1786).

W okresie wojny siedmioletniej Cosel przebywał w Warszawie, zostawiając w Zaborze małżonkę wraz z dziećmi. W tym czasie jego posiadłości zostały zajęte i częściowo zniszczone przez wojska rosyjskie. Po zakończeniu wojny Fryderyk August powrócił do Zaboru. Pod koniec 1767 hrabia Cosel został raniony szpadą w wątrobę w trakcie pojedynku z von Goltzem, właścicielem sąsiedniej posiadłości. Uzyskał polski indygenat w 1768 roku^[5]. W wyniku odniesionej rany Fryderyk August był przykuty do łóżka. Zmarł 15 października 1770 i został pochowany w kaplicy kościelnej we wsi Łaz^[3].