Gęś krótkodzioba

Gęś krótkodzioba^[4] (Anser brachyrhynchus) – gatunek dużego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.

Gęś krótkodzioba

Anser brachyrhynchus[1]
Baillon, 1834
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	blaszkodziobe
Rodzina	kaczkowate
Podrodzina	gęsi
Plemię	Anserini
Rodzaj	Anser
Gatunek	gęś krótkodzioba
Synonimy
Anser fabalis brachyrhynchus Baillon, 1834[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
lęgowiska      zimowiska

Systematyka

Jest to gatunek monotypowy^[5][6]. Gęś krótkodzioba jest blisko spokrewniona z gęsią zbożową (A. fabalis), za której podgatunek była niekiedy uznawana^[5].

Zasięg występowania

Zamieszkuje wschodnią Grenlandię, Islandię i Svalbard. Zimuje na Wyspach Brytyjskich i wybrzeżach Morza Północnego od Danii do Belgii^[5]. W Polsce podczas przelotów i zimą regularnie widywane są pojedyncze osobniki i niewielkie grupki przebywające w stadach gęsi zbożowych i białoczelnych^[7].

Morfologia

Przypomina gęś zbożową, podobnie jak ona jest brązowawa, jednak jej grzbiet i pokrywy skrzydłowe są szarawe z poprzecznymi prążkami. Jest też trochę mniejsza, ma krótszą i grubszą szyję^[7]. Ponadto nogi ma różowe, a gęś zbożowa – pomarańczowe^[8]. Dziób czarny z pomarańczową lub różową plamą.

Długość ciała ok. 60–75 cm, rozpiętość skrzydeł 135–170 cm, masa ciała: samce 1900–3860 g, samice 1450–2810 g^[5].

Ekologia i zachowanie

Jaja z kolekcji muzealnej

Gęś krótkodzioba

wydawane odgłosy

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Biotop

Tundra. Zimuje w estuariach rzek, na wybrzeżach oraz na polach uprawnych^[8].

Gniazdo

Zagłębienie w ziemi wyściełane materiałem roślinnym^[8].

Jaja

Składane w liczbie 3–5^[8].

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 25–27 dni przez samicę. Pisklęta są zagniazdownikami, zdolność lotu uzyskują po około 56 dniach^[8].

Pożywienie

Rośliny lądowe, rzadziej wodne, w okresie zimowym również na polach uprawnych^[8].

Status i ochrona

IUCN uznaje gęś krótkodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji w 2015 roku, według szacunków organizacji Wetlands International, wynosiła około 410 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy^[3].

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[9].

Zobacz też

• ptaki Polski