Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Hulok zachodni
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Hulok zachodni[10], gibon hulok[11], hulok[11] (Hoolock hoolock) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny gibbonowatych (Hylobatidae).
Remove ads
Zasięg występowania
Hulok zachodni występuje w południowej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku[12]:
- H. hoolock hoolock – Bangladesz i północno-wschodnie Indie (Asam, Arunachal Pradesh, Nagaland, Meghalaya, Manipur, Mizoram i Tripura) między rzekami Brahmaputra i Saluin oraz na południe od rzeki Brahmaputra i na wschód od rzeki Dibang, z zasięgiem rozciągającym się do północno-zachodniej Mjanmy, na zachód od rzeki Czinduin.
- H. hoolock mishmiensis – między rzekami Lohit i Dibang w stanie Asam i Arunachal Pradesh w północno-wschodnich Indiach. Istnieją również doniesienia o odizolowanej populacji na północy, w Medog Nature Reserve w południowo-wschodnim Tybetańskim Regionie Autonomicznym, za granicą z Arunachal Pradesh, ale ich tożsamość nie została jeszcze ustalona.
Remove ads
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1834 roku amerykański zoolog i paleontolog Richard Harlan nadając mu nazwę Simia hoolock[3]. Holotyp pochodził z Garo Paharijan, w stanie Asam, w Indiach[13].
Badania genetyczne w 1983 roku uznały huloki za odrębny podrodzaj pod nazwą Bunopithecus (z gatunkiem typowym z plejstocenu z Yanjinggou w Syczuanie w Chińskiej Republice Ludowej) w obrębie rodzaju Hylobates, natomiast w późniejszym przeglądzie taksonomicznym z 2004 roku podrodzaj został podniesiony do rangi odrębnego rodzaju[12]. W 2005 roku nazwa Bunopithecus okazała się niedostępna i utworzono nową nazwę rodzajową Hoolock[14][12]. To samo badanie wykazało również, że takson leuconedys, dawniej podgatunek H. hoolock ze wschodniej części rozmieszczenia, jest odrębnym gatunkiem[14]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki[12].
Etymologia
- Hoolock: nazwa হলৌ holou oznaczająca w języku asamskim lub pokrewnych huloka zachodniego, być może w aluzji do jego odgłosów[14].
- mishmiensis: Miśmi Paharijan, Arunachal Pradesh, Indie[15].
Remove ads
Morfologia
Osiąga około 81 cm długości ciała oraz masę ciała: samic 6,1 kg i samców 6,9 kg[16]. Nie posiada worka gardzielowego. Posiada gęste futro, z długą sierścią. Ubarwienie zmienia się w ciągu życia, młode osobniki są szare, później ciemnieją i jako dorosłe samce są prawie czarne z jasną przepaską na czole, natomiast samice są złotobrązowe.
Ekologia
Hulok żyje w małych rodzinach, składających się zwykle z 7 osobników. Żywi się owocami.
Status zagrożenia i ochrona
Gatunek jest zagrożony wyginięciem i podobnie jak wszystkie gibonowate jest objęty konwencją CITES (Załącznik I)[17].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads