Glenn Ford

Glenn Ford, właśc. Gwyllyn Samuel Newton Ford (ur. 1 maja 1916 w Quebecu, zm. 30 sierpnia 2006 w Los Angeles) – amerykański aktor.

Glenn Ford

Glenn Ford (1955)
Imię i nazwisko	Gwyllyn Samuel Newton Ford
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1916 Quebec
Data i miejsce śmierci	30 sierpnia 2006 Los Angeles
Zawód	aktor
Współmałżonek	Eleanor Powell (1943–1959; rozwód) Kathryn Hays (1966–1969; rozwód) Cynthia Ford (1977–1984; rozwód) Jeanne Baus (1993–1994; rozwód)
Lata aktywności	1937–1991
Odznaczenia
Strona internetowa

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6933 Hollywood Boulevard^[1][2].

Wczesne lata

Urodził się w mieście Quebecu w prowincji Quebec jako syn Hannah Wood Mitchell i Newtona Forda^[3], maszynisty Kolei Transkanadyjskiej^[4]. W wieku 8 lat wraz z rodzicami wyjechał do Stanów Zjednoczonych i osiedlił w Santa Monica. Uczęszczając do szkoły średniej Santa Monica High School, Glenn brał udział w szkolnych przedstawieniach. W 1920 po raz pierwszy wystąpił na scenie w spektaklu Ślub Toma Thumba^[5]. Glenn pracował jako budowlaniec, zakładającym w Santa Monica domowe instalacje kanalizacyjne, grzewcze czy remontującego dachy^[6].

Kariera

Po ukończeniu studiów aktorskich, w 1934 rozpoczął pracę w objazdowych grupach teatralnych. W 1935 zadebiutował na Broadwayu w sztuce Lillian Hellman Niewiniątka^[5]. W 1938 powrócił na Broadway w roli Sidneya Tarletona w przedstawieniu Mówienie do siebie^[7].

Po raz pierwszy trafił na ekran jako dżentelmen Emcee w krótkometrażowym filmie muzycznym Noc na Manhattanie (1937), zanim w 1939 dołączył do Columbia Pictures. Jego pseudonim sceniczny pochodzi od rodzinnego miasta jego ojca, Glenford w Albercie^[8]. Swoją pierwszą poważną rolę kinową Joe zagrał w dramacie przygodowym Ricardo Corteza Niebo z ogrodzeniem z drutu kolczastego (Heaven with a Barbed Wire Fence, 1939) na podstawie scenariusza Daltona Trumbo dla 20th Century Studios. Po zakończeniu II wojny światowej został obsadzony u boku Rity Hayworth w roli nałogowego hazardzisty Johnny’ego Farrella w dramacie noir Charlesa Vidora Gilda (1946) i dreszczowcu Przygoda na Trynidadzie (Affair in Trinidad, 1952).

Szczyt jego kariery aktorskiej przypadł na lata 50., kiedy to był jednym z najpopularniejszych aktorów Hollywood i kreował swoje najciekawsze role. Największe sukcesy odnosił w filmach wojennych i westernach, w tym Jeden przeciw wszystkim (The Sheepman, 1958) jako Jason Sweet. Od 1971 prowadził w CBS swój własny program pt. The Glenn Ford Show. Za namową szefa stacji Freda Silvermana zagrał w serialu kryminalnym Cade’s County (1971–1972) i The Family Holvak (1975–1976).

Wystąpił w 109 filmach. w rolach twardych i bezkompromisowych facetów (choć sympatycznych), jego niewątpliwy talent aktorski pozwolił mu nie zostać zaszufladkowanym. Doskonale odnajdywał się zarówno w komediach jak i dramatach, wymagających kreowania ról o skomplikowanym podłożu psychologicznym.

Ostatnim filmem w którym Glenn Ford pokazał się kinowej publiczności jest Superman: Powrót (2006), w którym jego oblicze wyeksponowane zostało na rodzinnej fotografii Supermana w jednej ze scen.

Służba wojskowa

Komandor Glenn Ford

W 1942 zgłosił się na ochotnika do wojska i rozpoczął służbę w Korpusie Rezerwy Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych (USMCR). Rok później został przeniesiony do służby czynnej w bazie korpusu marines w San Diego. Po specjalistycznym przeszkoleniu w Quantico (Wirginia) został awansowany do stopnia sierżanta i otrzymał przydział do sekcji radiowej biura public relations batalionu. Czynną służbę wojskową zakończył w grudniu 1944. W 1958, już jako uznany aktor wstąpił do rezerwy US Navy i w stopniu komandora podporucznika pełnił funkcję oficera public relations tej formacji. Przez kolejne lata promował służbę w US Navy w licznych występach radiowych i telewizyjnych, uzyskując kolejno stopień komandora porucznika (1963) i komandora (1968). W 1967 wraz z ekipą filmu szkoleniowego Global Marine udał się do Wietnamu. Przez pewien okres wraz z filmowcami był w delcie Mekongu – obszarze walk oddziałów amerykańskich z partyzantami Wietkongu. Służbę w oddziałach rezerwowych US Navy zakończył w 1970 w stopniu komandora i z odznaczeniami^[9]: Commendation Medal, American Campaign Medal, Asiatic-Pacific Campaign Medal, World War II Victory Medal, Rifle Marksman Badge i US Marine Corps Reserve Medal.

Życie prywatne

Glenn Ford był czterokrotnie żonaty:

1. z Eleanorą Powell w latach 1943-1959, rozwód; syn Peter (ur. 1945)
2. z Kathryn Hays w latach 1966-1969, rozwód
3. z Cynthią Hayward w latach 1977–1984, rozwód
4. z Jeanne Baus w latach 1993−1994, rozwód

Przez długi czas był zwolennikiem Partii Demokratycznej, jednak w wyborach w 1980 i 1984 poparł kandydata republikanów, Ronalda Reagana.

Śmierć

W 1991 przyjął propozycję udziału w serialu African Skies, jednak nagła choroba, wymagająca długotrwałego leczenia uniemożliwiła występ. Wcześniej wystąpił w swoim ostatnim filmie - Nerwy ze stali. Na plan filmowy już nie powrócił, wyniszczony serią kilku niedużych wylewów krwi do mózgu^[10]. Zmarł w swoim domu w Beverly Hills w 4 miesiące po swych 90. urodzinach. Jest pochowany na cmentarzu Woodlawn w Santa Monica.

Filmografia

Glenn Ford, lata 50

• Kobieta jest zagadką (1940) jako Pierre Morestan
• Dwaj straceńcy (1943) jako Cheyenne Rogers
• Skradzione życie (1946) jako Bill Emerson
• Gilda (1946) jako Johnny Farrell
• Człowiek z Colorado (1947) jako płk. Owen Devereaux
• Miłość Carmen (1948) jako Don José Lizarabengoa
• Przygoda na Trynidadzie (1952) jako Steve Emery
• Bannion (1953) jako Dave Bannion
• Człowiek z Alamo (1953) jako John Stroud
• Bestia ludzka (1954) jako Jeff Warren
• Przerwana melodia (1955) jako dr Thomas „Tom” King
• Szkolna dżungla (1955) jako Richard Dadier
• Najszybszy strzelec (1956) jako George Kelby Jr./George Temple
• Okup (1956) jako David „Dave” Stannard
• Herbaciarnia „Pod Księżycem” (1956) jako kpt. Fisby
• Ranczo w dolinie (1956) jako Jubal Troop
• 15:10 do Yumy (1957) jako Ben Wade
• Kowboj (1958) jako Tom Reese
• Jeden przeciw wszystkim (1958) jako Jason Sweet
• Torpeda poszła! (1958) jako kmdr. ppor. Barney Doyle
• Cimarron (1960) jako Yancey Cravat
• Arystokracja podziemi (1961) jako Dave „Dude” Conway
• Czterech jeźdźców Apokalipsy (1962) jako Julio Desnoyers
• Próba terroru (1962) jako John „Rip” Ripley
• Tata w zalotach (1963) jako Tom Corbett
• Ukochane serce (1964) jako Harry Mork
• Szalony koń (1965) jako Ben Jones
• Czy Paryż płonie? (1966) jako gen. Omar Bradley
• Czas zabijania (1967) jako mjr. Tom Wolcott
• Rewolwer (1968) jako Lorn Warfield
• Bitwa o Midway (1976) jako kadm. Raymond Spruance
• Superman (1978) jako Jonathan Kent
• Goście (1979) jako detektyw Jake Durham
• Wirus (1980) jako prezydent Richardson
• Upiorne urodziny (1981) jako dr David Faraday
• Casablanca Express (1989) jako gen. Williams
• Szeryf z Randado (1989) jako szeryf John Danaher
• Nerwy ze stali (1991) jako kpt. Gavin

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria	Film
1967	Złoty Glob	Najlepszy aktor w filmie komediowym lub musicalu	Arystokracja podziemi (1961)
1987	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián	Nagroda Donostia za całokształt twórczości	–