Husajn ibn Talal

Najstarszy syn króla Jordanii Talala. Kształcił się w akademiach w Egipcie i Wielkiej Brytanii. Na czele państwa jordańskiego stał od 1952 (gdy objął tron po abdykacji chorego ojca) aż do śmierci w 1999. Uniezależnił się od wpływów Wielkiej Brytanii w 1956, kiedy włączył Legion Arabski (legion składał się z brytyjskich oficerów) do Jordańskich Sił Zbrojnych. W 1958 doprowadził do unii z Irakiem, tworząc krótkotrwałą Federację Arabską. Nie zdołał zapobiec stracie Zachodniego Brzegu Jordanu, utraconego podczas wojny sześciodniowej z Izraelem w 1967.

Doprowadził do likwidacji w 1970 baz Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP) innych zbrojnych formacji palestyńskich na terytorium Jordanii (wojna domowa znana jako Czarny Wrzesień). W 1988 zrezygnował z praw do Zachodniego Brzegu Jordanu na rzecz Palestyńczyków. W 1994 zawarł pokój z Izraelem. 4 lutego 1999 r. Hussein został przewieziony helikopterem na oddział intensywnej terapii w Centrum Medycznym Króla Husajna, na zachód od Ammanu. Później doniesiono, że był w śpiączce i był podłączony do aparatury podtrzymującej życie po tym, jak jego narządy zawiodły. Na zewnątrz Centrum Medycznego Króla Husajna w tłumie Jordańczyków, którzy czuwali tam od powrotu króla, podniósł się płacz żalu. Źródła pałacowe podały, że rodzina króla Husajna postanowiła nie wyłączać jego aparatu podtrzymującego życie, woląc pozwolić mu umrzeć w sposób naturalny. Telewizja jordańska podała w biuletynie informacyjnym w piątek (5 lutego 1999 r.) wieczorem, że król Husajn nadal znajduje się na intensywnej terapii. Prezenterzy telewizyjni ubierali się na czarno i emitowano programy o życiu króla. Zmarł 7 lutego 1999 roku o godzinie 11:43 na zawał serca. Królowa Noor i czterech z jego pięciu synów byli u jego boku^[1]^[2]. W związku z jego śmiercią w Jordanii zarządzono trzy dni żałoby narodowej, a także zamknięto szkoły i wiele sklepów na znak szacunku^[3]. Żałobę narodową ogłosiło kilka państw m.in. Zjednoczone Emiraty Arabskie (40 dni)^[4]^[5], Egipt (3 dni)^[6], Algieria (3 dni)^[7], Oman (3 dni)^[8], Syria (3 dni)^[9], Jemen (3 dni)^[5], Autonomia Palestyńska (3 dni)^[5], Brazylia (3 dni)^[10], Bangladesz (2 dni)^[11], Kuwejt (2 dni)^[5], Nepal (2 dni)^[12], Indie (1 dzień)^[13].

Małżeństwa i potomstwo

Jego pierwszą żoną została Dina Abd al-Hamid, księżniczka egipska. Ich ślub odbył się 19 kwietnia 1955; rozwiedli się rok później. Mieli córkę:

Alię (ur. 13 lutego 1956).

Po raz drugi ożenił się 25 maja 1961 z Antoinette Avril Gardiner, córką brytyjskiego pułkownika i doradcy w armii jordańskiej. Antoinette przyjęła imię Muna al-Husajn (Marzenie Husajna), ale nie nosiła tytułu królowej – jedynie tytuł księżnej. Para miała czworo dzieci:

Abd Allaha II (ur. 1962)
Fajsala (ur. 1963)
Zajn (ur. 1968)
Aiszę (ur. 1968)

24 grudnia 1972 poślubił Alię Baha ad-Din Tukan, Palestynkę, córkę jordańskiego dyplomaty. Zginęła ona w tajemniczych okolicznościach w katastrofie heliktoptera w 1977. Para miała dwoje dzieci:

Haję (ur. 1974)
Alego (ur. 1975)

Jego czwartą żoną została 15 czerwca 1978 Amerykanka pochodzenia syryjskiego Elisabeth (Lisa) Halaby. Przyjęła ona imię: Nur al-Husajn (Światło Husajna). Para miała czworo dzieci:

Hamzę (ur. 1980)
Haszima (ur. 1981)
Iman (ur. 1983)
Rajję (ur. 1986)

Zarys biografii

Małżeństwa i potomstwo

Hobby

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand - on