Order Sikatuny

Order Sikatuny (fil. Orden ng Sikatuna, ang. Order of Sikatuna) – order zasługi dyplomatycznej, filipińskie wysokie odznaczenie państwowe, noszące imię jednego z filipińskich regionalnych władców – Datu Sikatuny, panującego na wyspie Bohol w XVI w.

Order Sikatuny

Awers odznaki orderowej
Baretka I klasy
Baretka II klasy
Baretka III klasy
Baretka IV klasy
Baretka V klasy
Baretka VI klasy
Powyżej	Krzyż Służby Quezona
Równorzędne	Order Lakanduli Legia Honorowa
Poniżej	Order Gabrieli Silang
Projektant	Gilbert Perez

Wielki Łańcuch wraz z rozetką z markującą odznaczenie na ubiorze cywilnym, wojskową baretką z galonikiem oraz miniaturka orderowa na wstążce

Historia i charakterystyka

Został ustanowiony przez prezydenta Elpidio Quirino 27 lutego 1953 jako odznaczenie czteroklasowe (Raja, Lakan, Maginoo, Maharlika) upamiętniające pierwszy traktat pomiędzy Filipinami a zagranicznymi krajami. Kolejna klasa (Datu) została dodana przez prezydenta Diosdado Macapagala 19 października 1962 i potwierdzona przez prezydenta Ferdinanda Marcosa 26 lutego 1969. Ostateczny sześcioklasowy podział, z dodatkową klasą (Maringal na Lakan), został uformowany pod rządami prezydent Glorii Macapagal-Arroyo 19 września 2003^[1].

Nadawany jest za wyjątkowe i chwalebne zasługi dla Republiki Filipin:

• dyplomatom, urzędnikom i obywatelom państw obcych, którzy wyróżnili się w zakresie wspierania, rozwijania i umacniania stosunków pomiędzy ich krajami a Filipinami,
• personelowi Departamentu Spraw Zagranicznych (DFA) w kraju i pełniącym służbę za granicą^[1].

Jest drugi w starszeństwie filipińskich odznaczeń po Krzyżu Służby Quezona, równorzędny z Orderem Lakanduli i Legią Honorową, a powyżej Orderu Gabrieli Silang^[2].

Podział na klasy

Odznaczenie podzielone jest na sześć klas^[2], różniących się przeznaczeniem:

• I klasa – Wielki Łańcuch (Raja), dla głów państw lub rządów,
• II klasa – Krzyż Wielki (Datu), dla następców tronu, wiceprezydentów, przewodniczących senatów lub parlamentów (marszałków), ministrów rządów, ambasadorów, sekretarzy i podsekretarzy stanu oraz urzędników podobnej rangi; podzielony dodatkowo na dwie odmiany:
  • Złoty (Katangiang Ginto),
  • Srebrny (Katangiang Pilak),
• III klasa – Wielki Oficer (Maringal na Lakan), dla chargé d’affaires e.p., konsulów generalnych szefów poczty dyplomatycznej, ministrów, ministrów-radców i dyrektorów zarządów oraz osób podobnej rangi,
• IV klasa – Komandor (Lakan), dla chargé d’affaires a.i., konsulów generalnych szefów departamentów konsularnych, oficerów konsularnych o randze wyższej niż drugi sekretarz, radców, pierwszych sekretarzy, dyrektorów i dyplomatów o podobnej randze,
• V klasa – Oficer (Maginoo), dla drugich sekretarzy, konsulów, asystentów dyrektorów lub innych urzędników podobnej rangi; filipińczyków dodatkowo obowiązuje minimum sześcioletni staż pracy dla rządu,
• VI klasa – Kawaler (Maharlika), dla trzecich sekretarzy, wicekonsulów, attaché, oraz osób podobnej rangi^[1].

Odznaczeni

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Sikatuny.

Odznaczeni Wielkim Łańcuchem Orderu Sikatuna^[1]:

• 1955 – Pibul Songram, premier Tajlandii
• 1956 – Ngô Đình Diệm, prezydent Wietnamu Południowego
• 1956 – Norodom Sihanouk, król Kambodży
• 1960 – Czang Kaj-szek, prezydent Republiki Chińskiej
• 1960 – Dwight Eisenhower, prezydent USA
• 1961 – Yang di-Pertuan Agong III, król Malezji
• 1962 – Adolfo López Mateos, prezydent Meksyku^[3]
• 1962 – Akihito, następca tronu Japonii
• 1962 – Francisco Franco, głowa Państwa Hiszpańskiego
• 1962 – Antonio Segni, prezydent Włoch
• 1963 – Heinrich Lübke, prezydent RFN
• 1964 – Philibert Tsiranana, prezydent Madagaskaru
• 1966 – Hirohito, cesarz Japonii
• 1968 – Suharto, prezydent Indonezji
• 1971 – Mahendra Bir Bikram Shah Dev, król Nepalu
• 1974 – Lee Kuan Yew, prezydent Singapuru
• 1974 – Kakuei Tanaka, premier Japonii
• 1974 – Jan Karol I Burbon, król Hiszpanii
• 1975 – Nicolae Ceaușescu, prezydent Rumunii
• 1976 – Benjamin Henry Sheares, prezydent Singapuru
• 1976 – Husajn ibn Talal, król Jordanii
• 1978 – Kriangsak Chomanan, premier Tajlandii
• 1979 – Angelo de Mojana di Cologna, wielki mistrz Zakonu Maltańskiego
• 1981 – Soedarmono, ambasador Indonezji
• 1983 – Yasuhiro Nakasone, premier Japonii
• 1986 – Raul Ricardo Alfonsin, prezydent Argentyny
• 1987 – Virgilio Barco Vargas, prezydent Kolumbii
• 1988 – Mohammad Khan Junejo, premier Pakistanu
• 1988 – Francesco Cossiga, prezydent Włoch
• 1988 – Hassanal Bolkiah, sułtan Brunei
• 1989 – Francois Mitterrand, prezydent Francji
• 1993 – Chuan Leekpai, premier Tajlandii
• 1994 – Kim Young-sam, prezydent Korei Południowej
• 1995 – Yang di-Pertuan Agong X, król Malezji
• 1995 – Ernesto Perez Balladares, prezydent Panamy
• 1995 – Carlos Saul Menem, prezydent Argentyny
• 1995 – Eduardo Frei Ruiz Tagle, prezydent Chile
• 1997 – Konstandinos Stefanopulos, prezydent Grecji
• 1999 – Jaime Sin, arcybiskup Manili
• 1999 – Ali Alatas, minister spraw zagranicznych Indonezji
• 2001 – Chalifa ibn Salman Al Chalifa, premier Bahrajnu
• 2001 – Rodolfo Severino, sekretarz generalny ASEAN
• 2002 – Ion Iliescu, prezydent Rumunii
• 2002 – Naruhito, następca tronu Japonii
• 2003 – George W. Bush, prezydent USA
• 2008 – Ban Ki-moon, sekretarz generalny ONZ
• 2013 - Bogdan Góralczyk, Polski Sinolog
• 2014 – Barack Obama, prezydent USA
• 2015 – Susilo Bambang Yudhoyono, prezydent Indonezji
• 2015 – Matthew Festing, wielki mistrz Zakonu Maltańskiego^[4][5]