Ignacy Abramowicz (okulista)

Ignacy Abramowicz (ur. 14 kwietnia 1890 w Łodzi, zm. 17 lutego 1982 w Gdańsku) – polski naukowiec, lekarz okulista.

Ignacy Abramowicz

Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1890 Łódź
Data i miejsce śmierci	17 lutego 1982 Gdańsk
profesor nauk medycznych
Specjalność: okulistyka
Doktorat	1926
Habilitacja	1928
Profesura	1934
Uczelnia	Uniwersytet Wileński Akademia Medyczna w Gdańsku
Okres zatrudn.	1923–1962
Odznaczenia

Życiorys

Syn Ludwika. W 1909 ukończył gimnazjum w Puławach, później wydział medyczny Uniwersytetu Moskiewskiego. Podczas I wojny światowej, od 1914 do 1917, służył w wojsku rosyjskim. W latach 1917–1918 specjalizował się w okulistyce w Warszawie. Podjął pracę w Instytucie Oftalmicznym w Warszawie, praktykował również w wojskowych szpitalach okręgowych. W latach 1919–1922 kapitan lekarz w Wojsku Polskim. W 1923 przeniósł się do Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w 1926 obronił doktorat, w 1928 przeprowadził habilitację, a w 1934 został profesorem tytularnym^[1].

Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę najpierw jako kierownik Katedry i Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a od czerwca 1946 jako kierownik Katedry i Kliniki Okulistycznej Akademii Medycznej w Gdańsku – na tym stanowisku pozostał do przejścia na emeryturę w 1962^[1].

W 1951 został wybrany prezesem Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (funkcję tę pełnił do 1960), był również delegatem Polski w Europejskim Towarzystwie Okulistycznym; w 1965 otrzymał tytuł doktora honoris causa gdańskiej Akademii Medycznej^[1].

Był autorem akademickiego podręcznika okulistycznego Chirurgia oka w zarysie^[1].

Zmarł 17 lutego 1982 w Gdańsku. Pochowany 22 lutego 1982 na Cmentarzu Łostowickim (kwatera 94-3-7)^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 lipca 1954)^[3]

• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1936^[4], 22 lipca 1950^[5])
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 marca 1955)^[6]