Israel Dagg

Israel Dagg (ur. 6 czerwca 1988 w Marton^[1][2]) – nowozelandzki rugbysta występujący na pozycji obrońcy, zdobywca pucharu świata.

Israel Dagg

Pełne imię i nazwisko	Israel Jamahl Akuhata Dagg[1][2]
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1988 Marton
Wzrost	186 cm[2]
Masa ciała	96 kg[2]
Rugby union
Pozycja	obrońca (15)[2]
Kariera juniorska
Lata Zespół Napier Pirate Hawke’s Bay
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) ?– Napier Pirate (klub) 2006– Hawke’s Bay (NPC)[3] 39 (59) 2009–2010 Highlanders (Super Rugby)[3] 25 (133) 2010– Crusaders (Super Rugby)[3] 27 (60)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) rugby 15 2006  Nowa Zelandia U-18 2007  Nowa Zelandia U-19 2010–  Nowa Zelandia[2] 38 (65) rugby 7 2007–2008  Nowa Zelandia
Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 27 lipca 2012. Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 24 listopada 2013.
Dorobek medalowy Mistrzostwa świata U-19 złoto Irlandia 2007 Puchar świata złoto Nowa Zelandia 2011

Kariera klubowa

Dagg, który ukończył Lindisfarne College w Hastings, grał w rugby w lokalnym klubie Napier Pirate^[2]. Równocześnie był zawodnikiem Hawke’s Bay Rugby Union, dla której występował w drużynach do lat 16 i 19^[2]. W 2006 roku został pierwszym od 12 lat uczniem szkoły średniej, który został wybrany do reprezentowania „dorosłej” regionalnej drużyny Hawke’s Bay Magpies^[2]. Zadebiutował w spotkaniu przeciw Counties Manukau^[4]

Trzy lata później po raz kolejny dostrzeżono jego umiejętności i wysoką formę w National Provincial Championship^[5], kiedy to został wybrany do występującej w lidze Super 14 drużyny Highlanders, z siedzibą w Dunedin na Wyspie Południowej^[1]. Zadebiutował w meczu z australijskimi Brumbies^[4]. W niebiesko-żółtych barwach Górali występował przez dwa sezony, w ciągu których zdobył 133 punkty w 25 spotkaniach. 111 spośród nich uzyskał w sezonie 2010, a złożyło się na nie 5 przyłożeń, 16 podwyższeń i 18 rzutów karnych^[3].

Przed sezonem 2011 Dagg przeniósł się do Crusaders^[4]. Początek pobytu w nowym zespole był dla młodego obrońcy udany. Podtrzymał on formę z minionego sezonu, zdobywając 7 przyłożeń w 10 meczach^[3]. Jednak kolejne miesiące Dagg spędził na leczeniu urazu mięśnia czworogłowego uda, który w maju wykluczył go z drugiej części sezonu^[6][1][4]. W niej zaś Crusaders dotarli do finału, w którym wyeliminowali ich Queensland Reds^[7].

Rok później drużyna z Canterbury odpadła w półfinale Super Rugby, w którym uległa 17–20 Chiefs z Waikato^[8], późniejszym zwycięzcom całych rozgrywek. Dagg wystąpił w 17 meczach swojej drużyny, zdobywając w nich 5 przyłożeń^[3].

Równolegle, w drugiej połowie każdego roku Dagg uczestniczy w meczach Hawke’s Bay. Liczba rozegranych przez niego spotkań w rozgrywkach prowincji waha od 1 do nawet 14 w zależności od sezonu^[3]. W latach 2007–2009 zespół Srok niespodziewanie trzy razy z rzędu docierał do półfinału Air New Zealand Cup, odpadając kolejno z Auckland^[9] i dwukrotnie z Canterbury^[10][11].

Kariera reprezentacyjna

W 2006 roku Dagg trafił do reprezentacji Nowej Zelandii do lat 18 (NZ Schools), a rok później znalazł się w składzie kadry na Mistrzostwa Świata U-19^[2][12]. Zawodnicy z Nowej Zelandii zdobyli wówczas złoto^[13], jednak Dagg z powodu kontuzji nie mógł wziąć udziału w meczu finałowym (zastąpił go Ken Pisi)^[14].

W latach 2007–2008 Dagg występował także w reprezentacji Nowej Zelandii w rugby 7^[2].

W seniorskiej reprezentacji piętnastek zadebiutował 12 czerwca 2010 roku po wyśmienitych występach w barwach Highlanders. Przeciwnikiem All Blacks w meczu rozgrywanym w New Plymouth była reprezentacja Irlandii^[1][2]. Swoje pierwsze przyłożenie w drużynie narodowej Dagg zdobył w spotkaniu z Południową Afryką po indywidualnej akcji^[1]. W sierpniu zdobył kolejne przyłożenie w meczu z tym samym rywalem. Uzyskane przez Israela punkty oznaczały zwycięstwo nad Springbokke, a jednocześnie triumf w kolejnej edycji Pucharu Trzech Narodów^[15].

Poważna kontuzja mięśnia czworogłowego uda sprawiła, iż występ obrońcy Crusaders na Pucharze Świata stanął pod dużym znakiem zapytania^[6]. Pierwszy mecz w reprezentacji po niemal rocznej przerwie Dagg rozegrał 20 sierpnia, a trzy dni później znalazł się w 30-osobowym składzie na mistrzostwa^[16]. Podczas turnieju wystąpił w pięciu z siedmiu meczów All Blacks, w tym w zwycięskim finale z Francją. Dodatkowo zdobył pięć razy kładł piłkę w pilu punktowym, raz mniej niż zwycięzcy klasyfikacji przyłożeń, Chris Ashton i Vincent Clerc^[17].