Józef Garbień

Józef Daniel Garbień (ur. 11 grudnia 1896 w Łupkowie, zm. 3 maja 1954 w Cieszynie) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski w latach 1922–1926, lekarz i kapitan rezerwy służby zdrowia Wojska Polskiego.

Józef Garbień

Pełne imię i nazwisko	Józef Daniel Garbień
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1896 Łupków
Data i miejsce śmierci	3 maja 1954 Cieszyn
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1910–1914 Pogoń Stryj Sokół Lwów 1916–1928 Pogoń Lwów 86 (61) 1931–1933 Oldboye Lwów
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1922–1926  Polska 8 (2)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Józef Garbień

kapitan
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1896 Stary Łupków
Data śmierci	3 maja 1954
Przebieg służby
Siły zbrojne	Legiony Polskie Wojsko Polskie
Jednostki	I Brygada Legionów Polskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)
Odznaczenia

Nisza urnowa Józefa Garbienia w kolumbarium cmentarza Powązkowskiego w Warszawie

Życiorys

Urodził się 11 grudnia 1896 w Łupkowie^[1]. Po ukończeniu szkół średnich w Stryju i Lwowie podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Ukończył je z tytułem doktora medycyny. Pracował jako chirurg, a także udzielał się w Radzie Naukowej Wychowania Fizycznego w Warszawie. Od 1933 roku ordynator oddziału chirurgicznego i dyrektor szpitala im. Józefa Piłsudskiego w Chrzanowie.

Jednocześnie już w trakcie pobytu w szkole średniej rozpoczął grę w piłkę nożną, grając w zespole Pogoni Stryj. We Lwowie nie przynależał do żadnego klubu. W związku z zaangażowaniem w działalność Sokoła i Drużyn Strzeleckich, po wybuchu wojny, w sierpniu 1914 roku Garbień wstąpił do I Brygady Legionów. Służył w szeregach 1 pułku piechoty^[2]. Po rozwiązaniu brygady trafił na front włoski. Odniósł także ciężką ranę podczas obrony Lwowa. Został mianowany do stopnia kapitana w Korpusie Oficerów Sanitarnych Lekarzy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 (lok. 461). W 1920 roku był członkiem kadry która miała wystąpić na igrzyskach olimpijskich w Antwerpii. W 1939 podczas wojny obronnej walczył w stopniu majora Wojska Polskiego. Podczas okupacji niemieckiej był więźniem gestapo na ulicy Montelupich w Krakowie. Po II wojnie światowej w okresie stalinowskim był więziony z powodu swoich przekonań.

Jako piłkarz przez 15 lat bronił barw Pogoni Lwów, przez kilka lat pełniąc również funkcję kapitana drużyny. Wystąpił także w 8 oficjalnych spotkaniach polskiej reprezentacji. Zadebiutował 28 maja 1922 w towarzyskim spotkaniu ze Szwecją na Stadionie Olimpijskim w Sztokholmie. Był to pierwszy wygrany mecz polskiej reprezentacji, a Garbień zdobył swojego premierowego, a dla Polski zwycięskiego gola w 74. minucie meczu, ustalającego wynik na 2:1.

Jako piłkarz i lekarz jednocześnie w 1925 roku wysunął projekt opieki medycznej nad sportowcami.

Zmarł 3 maja 1954 w Cieszynie gdzie pierwotnie był pochowany. W 2014 został ekshumowany i pochowany w nowym kolumbarium cmentarza Powązkowskiego w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (7 lipca 1931)^[3]
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[4]
• Odznaka „Za wierną służbę”
• Krzyż Obrony Lwowa

Pogoń Lwów, mistrz Polski z 1926 r., Garbień stoi pośrodku