Języki ałtajskie

Języki ałtajskie – grupa języków, których wzajemne relacje genetyczne są przedmiotem debaty. Dawniej języki ałtajskie uważano za rodzinę językową, współcześnie zaś uznaje się je raczej za ligę językową, czyli zespół języków, których podobieństwa wynikają ze wzajemnych interakcji^[1], nie zaś z pochodzenia ze wspólnego prajęzyka. Ostatnie badania przeprowadzone metodą triangulacji technik antropologicznych, językoznawczych i archeologicznych wskazują jednak na wspólne źródło wszystkich języków ałtajskich^[2].

Grupa języków ałtajskich dzieli się na trzy rodziny:

Językami ałtajskimi posługuje się ponad 152 mln osób, zamieszkujących rozległe obszary Azji, od Azji Mniejszej przez Azję Środkową i środkową Syberię, aż po chiński i rosyjski Daleki Wschód. Ze względu na swoje podobieństwo do języków uralskich łączone są w jedną ligę uralo-ałtajską. Do języków ałtajskich bywają zaliczane także języki japoński i koreański^[3]^[4]^[5].

Języki ałtajskie z największą liczbą użytkowników to:

turecki (ok. 80 mln),
azerski (ok. 25 mln),
uzbecki (18,5 mln),
turkmeński (ok. 6,5 mln),
tatarski (ok. 6 mln),
ujgurski (ok. 6 mln),
kazachski (ok. 5,3 mln),
kirgiski (ok. 5 mln),^[6]
mongolski (ok. 4,5 mln).

Morfologicznie wszystkie języki ałtajskie należą do języków aglutynacyjnych. Ich cechą charakterystyczną jest również harmonia wokaliczna.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Języki ałtajskie

Klasyfikacja języków ałtajskich

Przypisy

Wikiwand - on