Jadwiga Kobendzina

Jadwiga Kobendzina^[1], właśc. Jadwiga Kobendza, z domu Kaczorowska^[2] (ur. 23 października 1895 w Dąbrowie Górniczej, zm. 10 lutego 1989 w Warszawie)^[1] – polska geografka i geomorfolożka, badaczka Puszczy Kampinoskiej.

Jadwiga Kobendzina

Jadwiga Kaczorowska

Data i miejsce urodzenia	23 października 1895 Dąbrowa Górnicza
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1989 Warszawa
Miejsce spoczynku	nowy cmentarz na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej
Zawód, zajęcie	geografka, geomorfolożka
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	Profesor
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Pracodawca	Instytut Geografii i Zagospodarowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk
Małżeństwo	Roman Kobendza
Odznaczenia

Grób Jadwigi i Romana Kobendzów na cmentarzu przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie

Życiorys

Szkołę średnią ukończyła w Warszawie (1912), gdzie mieszkała przez praktycznie całe życie. Po ukończeniu w 1915 kursu pedagogicznego, do 1918 pracowała w polskiej szkole w Moskwie. Po I wojnie światowej pracowała w Warszawie jako nauczycielka. Równolegle podjęła studia geograficzne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1926 obroniła pod kierunkiem prof. Stanisława Lencewicza doktorat Studium geograficzne Puszczy Kampinoskiej.

W latach 1926–1927 pracowała w Zakładzie Geografii Wolnej Wszechnicy Polskiej. Do 1932 pracowała w szkolnictwie średnim, a w latach 1930–1938 była bibliotekarką w Polskim Towarzystwie Geograficznym.

W czasie okupacji pracowała jako ekspedientka. Po powstaniu warszawskim opuściła stolicę, do której wróciła po wojnie. Rozpoczęła pracę w Biurze Odbudowy Stolicy (1945–1946), a następnie Ogrodzie Botanicznym UW (1946–1948). Następnie do czerwca 1955 pracowała w Instytucie Geograficznym UW. W 1952 związała się z Instytutem Geografii i Zagospodarowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk, od 1963 jako profesor nadzwyczajna. W grudniu 1965 przeszła na emeryturę, pracując nadal na kontrakcie. W latach 1957–1977 była członkinią Rady Naukowej Instytutu.

Opublikowała prace z zakresu genezy wydm i ochrony przyrody, była członkinią Polskiego Towarzystwa Geologicznego^[3].

W 1966 wydawnictwo Wiedza Powszechna wydrukowało jej monografię pod tytułem Puszcza Kampinoska (wznowioną w 1971).

Odznaczona za zasługi na polu ochrony przyrody otrzymała: Srebrny (1952)^[4] i Złoty (1956) Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[5], za zasługi dla województwa warszawskiego – Złotą Odznakę (1975); nagrodę za działalność naukową na terenie województwa.

Jadwiga i Roman Kobendzowie zostali pochowani na służewskim cmentarzu przy ul. Wałbrzyskiej. Rosnącej przy ich grobie metasekwoi nadano ich imię i uznano za pomnik przyrody^[6].

Życie prywatne

Była żoną Romana Kobendzy^[1]. Mieli córkę (ur. 1927) i syna (ur. 1931).

Upamiętnienie

27 października 2023 roku szkole podstawowej w Koczargach Starych nadano imię prof. Jadwigi Kobendzy^[7].