Jan Ślaski (oficer)

Jan Ślaski (ur. 7 lutego 1891 w Wyżniance, zm. 14 czerwca 1946 w Edynburgu) – pułkownik lekarz weterynarii Wojska Polskiego.

Jan Ślaski

pułkownik lekarz weterynarii
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1891 Wyżnianka
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1946 Edynburg
Przebieg służby
Lata służby	1914–1946
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Artylerii Legionów Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III Departament Zdrowia Kwatera Główna Naczelnego Wodza
Stanowiska	zastępca szefa departamentu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 7 lutego, 15 marca^[1] lub 21 marca 1891^[2]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem – lekarzem weterynarii 1 pułku artylerii Legionów. 11 marca 1917 roku otrzymał polecenie wyjazdu do Garwolina celem zapoznania się z organizacją i wyposażeniem niemieckiego szpitala koni, który po wyleczeniu koni niemieckich przeszedł do dyspozycji Legionów Polskich.

W dwudziestoleciu międzywojennym był długoletnim naczelnym lekarzem weterynarii i szefem służby weterynaryjnej Okręgu Korpusu nr III z siedzibą dowództwa w Grodnie. Pełniąc służbę na wymienionych stanowiskach służbowych pozostawał na ewidencji Kadry Okręgowego Szpitala Koni Nr 3, a następnie kadry oficerów weterynaryjnych. Z dniem 1 czerwca 1935 został przeniesiony do Departamentu Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko zastępcy szefa departamentu do spraw weterynarii^[3]. Na tym stanowisku pozostawał do września 1939^[4].

Został osadnikiem wojskowym w osadzie Podczernicha (gmina Hoża)^[5].

Niewątpliwie służba w Legionach i Okręgu Korpusu Nr III zaważyła na decyzji marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza o wyznaczeniu go na szefa służby weterynaryjnej w Kwaterze Głównej Naczelnego Wodza. Na tym stanowisku odbył kampanię wrześniową 1939.

Zmarł 14 czerwca 1946. Został pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill w Edynburgu^[1].

Awanse

• porucznik – 1 listopada 1916^[6]
• podpułkownik – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. (w 1924 r. zajmował 2 lokatę w korpusie oficerów zawodowych weterynaryjnych, grupa lekarzy weterynarii)
• pułkownik – 16 marca 1927 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 r. i 1 lokatą w korpusie oficerów zawodowych weterynaryjnych, grupa lekarzy weterynarii

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[7]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)^[8][9]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[9]
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1928^[10][9], 1938^[11])