Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Jan Bolechowski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Jan Bolechowski[1] (ur. 13 lipca 1891 w Dolinie, zm. wiosna 1940 w Katyniu) – polski nauczyciel, kapitan rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
.JPG)
.png){kind=small}
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Jana i Wiktorii z domu Romanczukiewicz urodzony 13 lipca 1891 w Dolinie[2]. Ukończył studia filozoficzne i prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie[2].
Należał do Związku Strzeleckiego[2]. Podczas I wojny światowej został powołany do C. K. Armii i w rezerwie artylerii fortecznej został mianowany chorążym (kadetem) artylerii fortecznej z dniem 1 maja 1915[3], a następnie awansowany na stopień podporucznika z dniem 1 stycznia 1916[4]. Był przydzielony do pułku artylerii fortecznej Nr 1[5][6][7].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 walczył w wojnie polsko-ukraińskiej w szeregach 1 pułku artylerii górskiej, w tym uczestniczył w odsieczy Lwowa[2]. Brał także udział w walkach na Śląsku[2]. Został mianowany do stopnia kapitana rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 20 pułku artylerii polowej garnizonie Prużana[10][11]. W latach 1929–1939 był przydzielony do 3 pułku artylerii lekkiej Legionów[2]. W 1934 jako kapitan rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr IV jako oficer po ukończeniu 40 roku życia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II[12].
W okresie II Rzeczypospolitej pracował jako nauczyciel gimnazjalny. W 1924 był profesorem w Inowrocławiu, ucząc języka polskiego w Państwowym Gimnazjum Męskim oraz w Gimnazjum Żeńskim im. Marii Konopnickiej[13]. W 1926 był polonistą w Gimnazjum Humanistycznym im. Macieja Stryjkowskiego w Brzezinach[14]. W tej szkole był opiekunem kołka literackiego, Bratniej Pomocy uczniowskiej oraz był członkiem zarządu Koła Polskiej Macierzy Szkolnej w Brzezinach (1925/1926)[15]. Pracował też jako nauczyciel gimnazjalny w Łodzi[2]. W 1935 został wybrany członkiem komisji rewizyjnej Towarzystwa Przyjaciół Akademika w Pabianicach (prezesem był dr Henryk Broniatowski)[16]. We wrześniu 1936 został wicemistrzem Towarzystwa Sportowego Krusche Ender w Pabianichach (w finale uległ Henrykowi Broniatowskiemu)[17]. W 1939 był profesorem Liceum im. A. Zimowskiego[18].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września, został aresztowany przez Sowietów, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[19]. W ocalałych pamiętnikach, które w obozie pisał inny jeniec, Zbigniew Przystasz, znalazły się wpisy wspominające Jana Bolechowskiego: m.in. autor zanotował dane adresowe Bolechowskiego (Łódź, Ulica Wólczańska 222 m. 20, lub Gimnazjum Zimowskiego)[20], a ponadto zanotował pod datą 31 stycznia 1940, że tego dnia Bolechowski miał wygłosić dla współosadzonych oficerów wykład pt. „Idea Polski – Żeromskiego”[21][22][23]. Na wiosnę został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane pod numerem 2723[24] w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców[25] (przy zwłokach zostały znalezione legitymacja oficerska kapitana WP, wizytówki, oraz list)[26][27], gdzie został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.
Życie prywatne
Jego żoną była Maria, z domu Orłowska[19], z którą miał dwie córki: Barbarę i Ewę[2].
Remove ads
Upamiętnienie
Jan Bolechowski został wymieniony na Pomniku Katyńskim w Łodzi[28].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[29][30][31]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[32][33][34].
16 maja 2010, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” w Falejówce został zasadzony Dąb Pamięci upamiętniający Jana Bolechowskiego[35].
Remove ads
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych[19] – dwukrotnie
- Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II kl. (2 października 1919)[36]
- Medale pamiątkowe[2]
austro-węgierskie
- Brązowy Medal Waleczności (przed 1918)[7]
- Krzyż Wojskowy Karola (przed 1918)[7]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads