Jan Koch

Jan Koch (ur. 25 lutego 1931 w Kobylnicy^[1], zm. 6 grudnia 2023 we Wrocławiu^[2][3]) – polski inżynier mechanik.

Jan Koch

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1931 Kobylnica
Data i miejsce śmierci	6 grudnia 2023 Wrocław
profesor
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Doktorat	1964
Habilitacja	1972
Profesura	1976
Odznaczenia

Życiorys

Jan Koch urodził się w 1931 r. w Kobylnicy koło Lwowa^[4] jako jeden z sześciorga rodzeństwa (jego starszym bratem był prof. Roman Koch). Jego ojciec i obaj dziadkowie byli kowalami. Uczęszczał do gimnazjum przemysłowego przy ulicy Poznańskiej, gdzie uzyskał dyplom ślusarza, a potem ukończył liceum^[5]. W 1946 r. osiadł we Wrocławiu i w tym mieście ukończył szkołę średnią oraz studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej^[4] (1950-1955)^[5]. Pracę zawodową na tej uczelni rozpoczął w 1953 r. w Katedrze Obróbki Metali. W 1965 r. założył Zakład Obrabiarek, Automatyzacji i Organizacji, którym kierował do 2002 r. Był współtwórcą kierunku studiów automatyka i robotyka (1990 r.) oraz twórcą kierunku zarządzanie i inżynieria produkcji (1997 r.)^[4].

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1964 r. i habilitował się w 1972 r. W 1976 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś tytuł profesora zwyczajnego przyznano mu w 1990 r. Autor 200 publikacji, trzech książek, dwóch monografii. Promotor 23 doktorów, recenzent 50 prac doktorskich i habilitacyjnych oraz 15 wniosków do tytułu profesora^[4].

W latach 1981–2002 był członkiem Senatu Politechniki Wrocławskiej^[4]. W latach 1985–1987 był prorektorem Politechniki Wrocławskiej^[6], w latach 1987-1993 dyrektorem Instytutu Technologii Maszyn i Automatyzacji PWr^[1], a od 1993 r. przez dwie kadencje do 1999 r. pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego. W 1995 r. stworzył, a następnie sprawował funkcję dyrektora, we Wrocławskim Centrum Transferu Technologii. Wykładał m.in. na uniwersytetach w Dreźnie (1972–1992) i Stuttgarcie (1985–2005). W 1993 r. zainicjował coroczne seminaria dziekanów wydziałów mechanicznych polskich uczelni i w uznaniu zasług w 1997 r. otrzymał honorowy tytuł dziekana dziekanów^[4]. Doktor honoris causa Politechniki Szczecińskiej (2002)^[6].

Znajdował się w składzie Rady Naukowej Centrum Badawczo–Konstrukcyjnego (1986–1990), był koordynatorem Centralnego Programu Badań Podstawowych (1986–1990) i członkiem Komitetu Badań Naukowych (1991–2004), a także należał do Rady Fundacji Nauki Polskiej (1997–2000)^[4].

Żonaty od 1952 r.^[5] Jego synami są Tomasz Koch i Jerzy Koch^[1].

Odznaczenia:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1998)^[7][1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi^[4]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[4]