Jan Szaniawski

Jan Szaniawski, ps. Szwed^[1] (ur. 20 października 1903 w Nowym Dworze, zm. 27 maja 1985 w Warszawie) – pułkownik, uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Ludowej i ludowego Wojska Polskiego, członek Rady Naczelnej PPS, komendant wojewódzki MO w Lublinie^[2].

Jan Szaniawski

Szwed

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	20 października 1903 Nowy Dwór
Data i miejsce śmierci	27 maja 1985 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Ludowa Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	zgrupowanie AL 7 Łużycka Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca zgrupowania AL zastępca dowódcy dywizji
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie
Późniejsza praca	funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej
Odznaczenia

Życiorys

Był synem Franciszka i Kazimiery Bieńkowskich. Od 1930 działacz PPS^[3]. Należał do Milicji Ludowej RPPS, której część w 1944 weszła w skład Armii Ludowej^[4]. Używał konspiracyjnego nazwiska Szaniawski. W czasie powstania warszawskiego był oficerem operacyjnym sztabu zgrupowania AL na Starym Mieście. Od 25 sierpnia 1944 p.o. dowódcy, dowódca zgrupowania AL na Żoliborzu, które współdziałało z oddziałami Armii Krajowej^[5][6]. Wieczorem 30 września 1944 wraz z grupą 28 żołnierzy AL przebił się do Wisły i ewakuował na Pragę^[7]. Następnie służbę kontynuował w ludowym Wojsku Polskim. Jako major, od 26 października 1944 pełnił funkcję zastępcy dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych w 7 Dywizji Piechoty^[8]. Następnie już w randze podpułkownika został odkomenderowany do 2 Armii Wojska Polskiego^[9].

W Milicji Obywatelskiej, od 3 lutego 1945, pełnił funkcję komendanta KW MO w Lublinie a następnie, w okresie od 8 czerwca 1945 do 1 maja 1948, zastępcy komendanta do spraw operacyjnych w KG MO w Warszawie^[10]. Był też członkiem Komisji Historycznej ZG ZBoWiD^[11].

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera II D4-6-8)^[12].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 października 1945)^[13]
• Złoty Krzyż Zasługi (4 października 1946)^[14]
• Medal za Warszawę 1939–1945 (17 listopada 1946)^[15]
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (23 maja 1967)^[16]