Jan Walewski (1892–1969)

Jan Walewski (ur. 24 października 1892 w Zakopanem, zm. 29 kwietnia 1969 w Mabledon (Wielka Brytania)) – polski publicysta, działacz społeczny, polityk w II RP i na emigracji.

Zobacz też: Jan Walewski – ujednoznacznienie.

Jan Walewski

Jan Walewski (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia	24 października 1892 Zakopane
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1969 Mabledon (Wielka Brytania)
Poseł na Sejm II, III i IV kadencji (II RP)
Okres	od 1928 do 1938
Przynależność polityczna	BBWR
Odznaczenia

Życiorys

Studiował na Politechnice Lwowskiej. Służył w Legionach, uczestniczył w powstaniach górnośląskich.

Po I wojnie światowej był sekretarzem generalnym Związku Rezerwistów i Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Był też redaktorem naczelnym dwutygodnika „Naród i Wojsko”. Mieszkał w Warszawie.

Był posłem na Sejm w czasie 3 kolejnych kadencji:

• w II kadencji (1928–1930) – z ramienia BBWR
• w III kadencji (1930–1935) – z ramienia BBWR
• w IV kadencji (1935–1938) – z listy państwowej 43 187 głosami z okręgu nr 87 (powiaty: wadowicki, żywiecki i myślenicki). W kadencji tej pracował w komisjach: budżetowej i spraw zagranicznych^[1][2].

Członek władz Rady Okręgowej Obozu Zjednoczenia Narodowego w Krakowie w 1937 roku^[3].

Po klęsce wrześniowej znalazł się na emigracji.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi
• Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja
• Wielki Oficer Order Świętego Sawy (Jugosławia)
• Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii^[4].

Życie prywatne

Był synem Franciszka i Heleny. Ożenił się z Heleną Orłowską. Podczas II wojny światowej jego żona zginęła w Auschwitz-Birkenau, a syn w czasie niemieckiego nalotu w Londynie^[5].