Jan Winiarz

Jan Józef Winiarz (ur. 10 czerwca 1923 w Brzostku; zm. 10 kwietnia 1994 w Rzeszowie) – polski profesor nauk prawnych, specjalista w dziedzinie prawa cywilnego, prawa rzeczowego i prawa rodzinnego.

Jan Józef Winiarz

Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1923 Brzostek
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1994 Rzeszów
profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1961 Polska Akademia Nauk
Habilitacja	1968
Profesura	1985
uczelnia	Uniwersytet Gdański Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Odznaczenia

Życiorys

W 1939 ukończył gimnazjum i liceum w Jaśle. W czasie okupacji pracował w Biurze Pocztowym w Brzostku (1941–1944) i przebywał na pracach przymusowych w Rzeszy (1944–1945). Po wojnie ukończył liceum w Lubaniu Śląskim w 1947. Następnie podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1951. Dziesięć lat później doktoryzował się w Instytucie Naukowym Polskiej Akademii Nauk, rozprawą pt. Ustalanie wysokości odszkodowania. W 1968 uzyskał habilitację za pracę zatytułowaną Użytkowanie wieczyste. Tytuł profesora zwyczajnego w dziedzinie nauk prawnych otrzymał w 1985 roku^[1]. Osiem lat później przeszedł na emeryturę.

Był pracownikiem Uniwersytetu Gdańskiego (1974–1978), rzeszowskiego oddziału Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1971–1981). Pełnił funkcję prorektora UMK w latach 1975–1981. Odbywał staże naukowe w Austriackiej Akademii Nauk, Uniwersytecie w Wiedniu, Uniwersytecie w Ratyzbonie i Ukraińskiej Akademii Nauk.

Pochowany na cmentarzu komunalnym Wilkowyja w Rzeszowie^[2].

Odznaczenia

• Nagroda Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1975)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980)
• Nagroda Sekretariatu Naukowego PAN (1968)