Janusz Obodowski

Janusz Obodowski (ur. 2 stycznia 1930 w Siedlcach, zm. 14 sierpnia 2011 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. minister pracy, płac i spraw socjalnych (1980–1981), przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1982–1983) i wiceprezes Rady Ministrów (1981–1985).

Janusz Obodowski

Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1930 Siedlce
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 2011 Warszawa
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 31 lipca 1981 do 12 listopada 1985
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów
Okres	od 9 października 1982 do 22 listopada 1983
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Zbigniew Madej
Następca	Manfred Gorywoda
Minister pracy, płac i spraw socjalnych
Okres	od 21 listopada 1980 do 31 lipca 1981
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Maria Milczarek
Następca	Antoni Rajkiewicz
Odznaczenia

Życiorys

Syn Antoniego i Stanisławy. W 1954 r. ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, w 1973 r. otrzymał stopień doktora nauk ekonomicznych. W 1953 r. został radcą Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, tamże od 1954 do 1957 był naczelnikiem wydziału zatrudnienia. Następnie do 1960 był wicedyrektorem departamentu w Ministerstwie Pracy i Opieki Socjalnej, do 1968 wicedyrektorem i dyrektorem zespołu w Komitecie Pracy i Płac, a do 1972 dyrektorem Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

W latach 1947–1948 należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, a następnie do 1950 do Związku Młodzieży Polskiej. W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1972 był podsekretarzem stanu w resorcie pracy, płac i spraw socjalnych, a od 21 listopada 1980 do 31 lipca 1981 był ministrem tegoż resortu w rządzie Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Od 31 lipca 1981 do 12 listopada 1985 był wicepremierem i od 9 października 1982 do 22 listopada 1983 był również przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W latach 1981–1983 przewodniczył Komitetowi Gospodarczemu Rady Ministrów, a w 1981 Operacyjnym Sztabem Antykryzysowym.

W 1983 r. wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1983 do 1985 stały przedstawiciel Polski w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej i przewodniczący Komisji Koordynacji Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej z Zagranicą. Od 1986 do 1990 był ambasadorem PRL/RP w Niemczech Wschodnich.

Jego żoną była Grażyna Obodowska z domu Rudzka (1930-2011). Pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 34, grób 32)^[1].

Odznaczenia[2]

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Order „Gwiazda Przyjaźni między Narodami” (NRD, 1986)^[3]