Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Jennifer Capriati
tenisistka amerykańska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Jennifer Marie Capriati (ur. 29 marca 1976 w Nowym Jorku), tenisistka amerykańska, mistrzyni US Open z 1989 roku w grze pojedynczej dziewcząt, mistrzyni olimpijska 1992, zwyciężczyni trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej.
Remove ads
Kariera tenisowa
Podsumowanie
Perspektywa
Trenowana przez ojca Stefano (pochodzenia włoskiego), rozpoczęła karierę w młodym wieku. Jako 13-latka osiągnęła pierwszy finał w tenisie zawodowym (w Hilton Head) i pokonała klasyfikowaną w czołowej dziesiątce na świecie Czeszkę Heleną Sukovą (1990). W ciągu kolejnych miesięcy 1990 została najmłodszą w historii zawodniczką notowaną w najlepszej dziesiątce rankingu światowego (nr 8 na koniec sezonu), a także najmłodszą półfinalistką wielkoszlemową (French Open) oraz najmłodszą rozstawioną zawodniczką na Wimbledonie. Wygrała również pierwszy turniej (Portoryko), pokonując w finale Amerykankę Zinę Garrison.
Odnosiła liczne sukcesy przez kolejne dwa lata. Była m.in. w półfinale Wimbledonu (pokonała w ćwierćfinale Martinę Navrátilovą, dla której była to najszybsza porażka w tym turnieju od 14 lat), trzech ćwierćfinałach wielkoszlemowych w 1992 oraz zdobyła złoto na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie 1992 w grze pojedynczej, po zwycięstwie w finale nad Niemką Steffi Graf w trzech setach.
W 1993 nastąpiło załamanie kariery Capriati. Do słabszych wyników sportowych doszły problemy osobiste – oskarżenie o kradzież i posiadanie marihuany. W styczniu 1994 wypadła z czołowej dziesiątki na świecie, w 1995 w ogóle nie brała udziału w turniejach cyklu zawodowego WTA Tour.
Podjęła próbę powrotu do zawodowego tenisa w 1996. W styczniu 2000 dotarła do półfinału Australian Open (przegrała z Lindsay Davenport), we wrześniu t.r. wygrała turniej w Luksemburgu. W styczniu 2001 zdobyła po raz pierwszy mistrzostwo wielkoszlemowe – Australian Open – po pokonaniu w finale Szwajcarki Martiny Hingis. W czerwcu 2001 wygrała również French Open, pokonując w decydującym meczu Belgijkę Kim Clijsters. 15 października 2001, po dotarciu do półfinałów kolejnych turniejów wielkoszlemowych (Wimbledon i US Open) została liderką rankingu światowego. Ostatni turniej wielkoszlemowy wygrała w styczniu 2002, broniąc z powodzeniem tytułu w Australian Open; w dramatycznym meczu finałowym ponownie okazała się lepsza od Hingis (4:6, 7:6, 6:2), broniąc kilku piłek meczowych.
W kolejnych latach wygrała m.in. turniej w New Haven (2003), utrzymując się nadal w czołowej dziesiątce. W 2004 była w półfinałach French Open i US Open oraz w ćwierćfinale Wimbledonu (z powodu kontuzji nie startowała w Australian Open). Do końca 2004 wygrała 14 turniejów w grze pojedynczej oraz 1 w grze podwójnej (w parze z Monicą Seles triumfowała w Italian Open w Rzymie w 1991).
Wycofała się z Australian Open w 2005 roku i 27 stycznia przeszła operację kontuzjowanego ramienia. Żmudna rehabilitacja wykluczyła ją z kolejnych turniejów i w efekcie nie wystartowała do końca roku. W ostatnim rankingu sezonu, który ukazał się 6 listopada, została sklasyfikowana na miejscu dziesiątym (specjalny ranking dla czołowych zawodników kontuzjowanych). Od tego momentu ani razu nie pojawiła się na światowych kortach. W styczniu 2007 roku Jennifer przyznała, że nie ma nadziei na powrót do zawodowego tenisa. Pierwszy powód to wiek – trzydzieści lat, kolejny – następna operacja.
W 2013 roku oskarżono ją o prześladowanie oraz pobicie swojego byłego chłopaka[1].
Remove ads
Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej
Wygrane (3)
Rok | Turniej | Przeciwniczka w finale | Wynik |
2001 | Australian Open | ![]() | 6:4, 6:3 |
2001 | French Open | ![]() | 1:6, 6:4, 12:10 |
2002 | Australian Open (2) | ![]() | 4:6, 7:6, 6:2 |
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej się nie odbył
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Występy w grze mieszanej
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 31 (14–17)
Gra podwójna 2 (1–1)
Remove ads
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze pojedynczej
Rok | Rezultat | Rywalka | Wynik |
1990 | I runda | ![]() | 3:6, 7:5, 3:6 |
1991 | Ćwierćfinał | ![]() | 1:6, 4:6 |
1992 | I runda | ![]() | 1:6, 6:3, 4:6 |
2000 | I runda | ![]() | 4:6, 4:6 |
2001 | Ćwierćfinał | ![]() | 3:6, 6:4, 3:6 |
2002 | Półfinał | ![]() | 6:2, 4:6, 4:6 |
2003 | Półfinał | ![]() | 6:4, 3:6, 0:6 |
Występy w turnieju WTA Doubles Championships
Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
1992 | Półfinał | ![]() | ![]() ![]() | 2:6, 5:7 |
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
Remove ads
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 1989 | ![]() |
Ceglana | ![]() |
6:4, 6:0 |
Zwyciężczyni | 1989 | ![]() |
Twarda | ![]() |
6:2, 6:3 |
Gra podwójna (2)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 1989 | ![]() |
Trawiasta | ![]() |
![]() ![]() |
6:4, 6:2 |
Zwyciężczyni | 1989 | ![]() |
Twarda | ![]() |
![]() ![]() |
6:0, 6:3 |
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads