Jerzy Milewski

Jerzy Milewski (ur. 27 marca 1935 w Łopuchówku, zm. 11 lutego 1997 w Warszawie) – polski fizyk, polityk i urzędnik państwowy.

Jerzy Milewski

Data i miejsce urodzenia	27 marca 1935 Łopuchówko
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1997 Warszawa
Minister obrony narodowej (p.o.)
Okres	od 10 listopada 1994 do 7 marca 1995
Poprzednik	Piotr Kołodziejczyk
Następca	Zbigniew Okoński
Odznaczenia

Grób Jerzego Milewskiego

Życiorys

Urodził się jako syn Józefa Milewskiego (pochodzącego z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Ślepowron) oraz Marii z domu Bobrzyńskiej^[1]. W 1967 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych na Politechnice Gdańskiej. W latach 1957–1981 pracował w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku.

W okresie PRL był przez pewien czas członkiem Stronnictwa Demokratycznego^[2][3]. Według sprawozdań Służby Bezpieczeństwa w latach 1963–1965 był traktowany przez funkcjonariuszy gdańskiej SB jako TW „Franciszek” (podczas służbowych wyjazdów zagranicznych)^[4].

W trakcie wydarzeń sierpniowych w 1980 brał udział w strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od tegoż roku działał w „Solidarności”. W 1981 pełnił funkcję sekretarza Sieci Organizacji Zakładowych NSZZ „S” Wiodących Zakładów Pracy, zajmującej się przygotowaniem projektu ustawy o samorządzie pracowniczym. Był delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów i członkiem zarządu Regionu Gdańskiego związku. Przed wprowadzeniem stanu wojennego wraz z delegacją „Solidarności” wyjechał do Nowego Jorku. Od 1982 do 1991 kierował Biurem Koordynacyjnym NSZZ „Solidarność” za Granicą w Brukseli.

Po powrocie do Polski w styczniu 1991 objął stanowisko szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, od listopada tego samego roku był ministrem stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Wałęsy. Od listopada 1993 zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. W czerwcu 1994 odszedł ze stanowiska szefa BBN. Po dymisji ministra Piotra Kołodziejczyka w listopadzie 1994 do czasu powołania Zbigniewa Okońskiego w marcu 1995 pełnił obowiązki ministra obrony narodowej. Po zwycięstwie Aleksandra Kwaśniewskiego w wyborach prezydenckich w 1995 powrócił do pracy w Kancelarii Prezydenta RP na stanowisko szefa BBN. Był również przewodniczącym rady nadzorczej Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A3 tuje/3/45)^[5].

W 1997, w uznaniu wybitnych zasług w działalności państwowej i publicznej, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[6]. W archiwum Jerzego Milewskiego został przez jego córkę przekazane do Archiwum Akt Nowych^[7].