Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Joe Dallesandro
amerykański aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Joe Dallesandro, właśc. Joseph Angelo D’Allesandro III[1][2] (ur. 31 grudnia 1948 w Pensacoli na Florydzie) – amerykański aktor, scenarzysta i producent filmowy. Jako gwiazda filmów Andy’ego Warhola[3], był uznawany za męski symbol seksu subkultury gejowskiej w latach 60. i 70. XX wieku[4][5] oraz kilku amerykańskich filmów undergroundowych, zanim trafił do głównego nurtu[6].
.jpg)
Remove ads
Wczesne lata
Urodził się w Pensacoli na Florydzie w Sylwestra 1948[7]. Jego rodzice, marynarz Joe II i Thelma, byli nastolatkami kiedy się urodził. Jego ojciec stacjonował w bazie United States Navy, wychowywała go matka. W wieku pięciu lat wraz z młodszym bratem Robertem został umieszczany w Zakładzie Poprawczym w Nowym Jorku, po tym gdy matka dostała pięć lat więzienia za kradzież samochodu, a ojciec zdecydował, że nie będzie w stanie się nimi sam zająć[8]. Wychowany w wielu domach, Joe w szkole stał się znany z zachowań przestępczych. Częsty uciekinier, razem z bratem w końcu zamieszkał z dziadkami. Jednak potem miał związki z ulicznymi gangami, uczestniczył w kradzieżach i włamaniach.
Mając 15 lat został przyłapany na kradzieży samochodu i trafił do placówki odwykowej dla nieletnich w Catskill Mountains w Nowym Jorku. W tym czasie oznaczył swoje ciało tatuażem „Little Joe”. Uciekł z zakładu i żył koczowniczy trybem życia w Meksyku. Po powrocie do Los Angeles zdobył akceptację w środowisku gejowskim[9].
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Po wyrzuceniu ze szkoły za napaść na dyrektora za obrazę ojca, Dallesandro zarabiał na życie prostytucją. W połowie lat 60. XX wieku pozował nago dla różnych fotografów w wielu podziemnych studiach, zarówno w Kalifornii jak i Nowym Jorku, pracując przede wszystkim dla Roberta Henry’ego Mizera, który założył Athletic Model Guild (AMG), i Bruce’a Bellasa w Los Angeles[10]. Stał się najbardziej znanym fotomodelem ery Mizer AMG. Wziął udział w gejowskim filmie pornograficznym Hot House (1977)[11].
Karierę filmową na dobre rozpoczął w 1967, występując w niewielkiej roli szkolnego zapaśnika w 26–minutowym dramacie Paula Morisseya The Loves of Ondine[12]. Scenarzysta projektu, Andy Warhol, dla którego Dallesandro stał się z czasem filmowym pupilem, po kilku wspólnych przedsięwzięciach powiedział: „W moich filmach wszyscy są zakochani w Joe Dallesandrze”[13].
W kolejnym filmie duetu Warhol / Paul Morrissey – Flesh (1968)[14] wystąpił w kilku scenach nago jako nastoletnia męska prostytutka, zyskując pochwały za swoją sylwetkę[15]. W 1970 magazyn „Rolling Stone” określił Flesh mianem „najlepszego filmu roku”[16], a Dallesandro urósł do rangi idola nastolatków i seksualnego rewolucjonisty[17].
Fotografia Warhola przedstawiająca wybrzuszenie w kroku obcisłych niebieskich dżinsów Dallesandro znajduje się na słynnej okładce albumu Sticky Fingers Sticky Fingers (1971). Dallesandro wyjaśnił biografowi Michaelowi Fergusonowi: „To zdjęcie pochodziło właśnie z kolekcji śmieciowych zdjęć, z których Andy wyciągnął. Nie wyciągnął go ze względu na projekt ani nic, po prostu pierwsze, które mu się trafiło, wydało mu się właściwe kształt pasujący do tego, czego chciał użyć w rozporku;” pierwsze wydania okładki tego albumu fizycznie zawierały na zdjęciu funkcjonalny metalowy zamek błyskawiczny[18].
W piosence Lou Reeda „Walk on the Wild Side” (1972) o postaciach, które Reed znał ze studia Warhola, The Factory, w wersecie o Dallesandro użyto jego pseudonimu Little Joe[19].
We włoskim sensacyjnym dramacie kryminalnym Gorące błoto (Fango bollente, 1975) zagrał postać Ovidio Mainardiego, pozornie cichego urzędnika w dużej firmie komputerowej, którego monotonia pracy i egzystencjalna samotność jego małżeństwa prowokuje wraz z dwoma innymi przyjaciółmi do cynicznej i sadystycznej serii przemocy[20]. W komediodramacie Serge’a Gainsbourga Je t’aime moi non plus (1976) został obsadzony w roli imigranta homoseksualistę Krassky’ego, który pracuje na wysypisku śmieci przy transporcie we Francji i interesuje się Johnnym (w tej roli Jane Birkin), lecz zostaje nieco rozczarowany, gdy uświadamia sobie, że jest to kobieta[21]. Wystąpił gościnnie w dwóch odcinkach serialu kryminalnego NBC Policjanci z Miami (Miami Vice) – pt. „Jednooki Jack” („One Eyed Jack”, 1984) jako Vincent „Vinnie” DeMarco, oszust współpracujący z Albertem Lombardem (Dennis Farina) i „Precz z hrabią: część II” („Down for the Count: Part II”, 1987) w roli Alfreda Giulinniego, gangstera próbującego powstrzymać rozwijającą się akcję bokserską Guzmana (Pepe Serna).
Brytyjski zespół The Smiths z lat 80. XX wieku wykorzystał fotografię Dallesandro z filmu Flesh jako okładkę swojego debiutanckiego albumu o tej samej nazwie The Smiths (1984)[22].
W 2005 norweski zespół popowy Briskeby wydał singiel zatytułowany „Joe Dallesandro”[23].
13 lutego 2009 za swoje osiągnięcia jako gwiazdor filmowego podziemia, ikona gejów i aktor otrzymał nagrodę specjalną Teddy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie[24][25].
Remove ads
Życie prywatne
Dallesandro jest biseksualistą[26][27][28]. 9 grudnia 1967 ożenił się z Leslie, z którą ma syna Michaela (ur. 1968). Jednak 15 grudnia 1969 doszło do rozwodu. W latach 1970–1978 jego drugą żoną była Theresa ("Terry"), z którą ma syna Josepha A. Dallesandro Jr. (ur. 14 listopada 1970)[29]. 11 czerwca 1987 poślubił Kimberly ("Kim").
Filmografia
Remove ads
Nagrody
- Nagroda na MFF w Berlinie Nagroda Teddy – nagroda specjalna: 2009
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads