Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Kazimierz Brandys

polski pisarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kazimierz Brandys
Remove ads

Kazimierz Brandys (ur. 27 października 1916 w Łodzi, zm. 11 marca 2000 w Paryżu) – polski prozaik, eseista, autor scenariuszy filmowych.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Thumb
Alejka na cmentarzu żydowskim w Warszawie ufundowana przez Kazimierza i Marię Brandysów
Thumb
Tablica upamiętniająca Kazimierza i Marię Brandysów przy wejściu do kamienicy na ul. Nowomiejskiej 5 w Warszawie, odsłonięta 9 listopada 2012
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Pochodził z inteligenckiej rodziny pochodzenia żydowskiego zasymilowanej w Polsce[1]. Brandysowie byli właścicielami banku w Łodzi. Kazimierz i o cztery lata starszy brat Marian uczęszczali do Szkoły Zgromadzenia Kupców Miasta Łodzi. Kazimierz ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, jak jego brat, również późniejszy pisarz. Debiutował w 1935 na łamach miesięcznika „Kuźnia Młodych” jako krytyk teatralny.

Podczas okupacji ukrywał się w Warszawie, poza gettem, po aryjskiej stronie.

W latach 1945–1950 członek zespołu redakcyjnego tygodnika „Kuźnica”, od 1946 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, od 1956 rzecznik „odnowy” i „oczyszczenia moralnego” partii i władzy; w latach 1956–1960 członek zespołu redakcyjnego tygodnika „Nowa Kultura”. W 1966 wystąpił z partii w proteście przeciwko represjom wobec Leszka Kołakowskiego. W latach 1970–1971 wykładowca literatur słowiańskich na Sorbonie. W 1976 podpisał „Memoriał 101”, protestując przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. W latach 1977–1980 był członkiem redakcji drugoobiegowego czasopisma opozycji demokratycznej „Zapis”, w 1978 został członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych.

Od 1981 r. mieszkał na stałe poza krajem. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Był mężem tłumaczki Marii Zenowicz.

Zmarł w Paryżu, pochowany na cmentarzu Père-Lachaise.

Remove ads

Cenzura w PRL

Nazwisko Kazimierza Brandysa znalazło się na specjalnej liście, na której umieszczono autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury. Tomasz Strzyżewski w swojej książce o cenzurze w PRL publikuje poufną instrukcję cenzorską z 21 lutego 1976 roku Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, na której umieszczono jego nazwisko oraz następujące wytyczne: „Wszystkie własne publikacje autorów z poniższej listy zgłaszane przez prasę i wydawnictwa książkowe oraz wszystkie przypadki wymieniania ich nazwisk należy sygnalizować kierownictwu Urzędu, w porozumieniu z którym może jedynie nastąpić zwolnienie tych materiałów. Zapis nie dotyczy radia i TV, których kierownictwo we własnym zakresie zapewnia przestrzeganie tych zasad. Treść niniejszego zapisu przeznaczona jest wyłącznie do wiadomości cenzorów”[2].

Remove ads

Twórczość

  • 1946 Drewniany koń
  • 1946 Miasto niepokonane
  • Między wojnami
    • 1948 Samson
    • 1948 Antygona
    • 1949 Troja, miasto otwarte
    • 1951 Człowiek nie umiera
  • 1953 Sprawiedliwi ludzie
  • 1954 Obywatele
  • 1956 Czerwona czapeczka: wspomnienia z teraźniejszości
  • 1957 Matka Królów
  • 1958 Listy do pani Z.: wspomnienia z teraźniejszości
  • 1960 Romantyczność
  • 1963 Sposób bycia
  • 1965 Bardzo starzy oboje
  • 1966 Obrona Grenady i inne opowiadania
  • 1966 Dżoker
  • 1968 Rynek
  • 1970 Jak być kochaną i inne opowiadania
  • 1970 Mała księga
  • 1972 Wariacje pocztowe
  • 1974 Pomysł
  • 1975 Nowele filmowe
  • 1977 Nierzeczywistość
  • 1980 Miesiące: 1978–1979
  • 1982 Rondo
  • 1984 Miesiące: 1982–1984
  • 1987 Miesiące: 1980–1981
  • 1987 Miesiące: 1985–1987
  • 1991 Charaktery i pisma
  • 1995 Zapamiętane
  • 1999 Przygody Robinsona

Scenariusze filmowe:

Ekranizacje

Z tym tematem związana jest kategoria: Filmowe adaptacje utworów Kazimierza Brandysa.

Ordery i odznaczenia

Nagrody

Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads