Kazimierz Sołowiej

Kazimierz Sołowiej (ur. 27 lipca 1912 w Woronianach, zm. 20 maja 1979 w Rzymie) – polski duchowny rzymskokatolicki.

Grób ks. Kazimierza Sołowieja w Londynie

Kazimierz Sołowiej

Kapelan, prałat
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1912 Woroniany
Data i miejsce śmierci	20 maja 1979 Rzym
Miejsce pochówku	Cmentarz Gunnersbury
Proboszcz parafii polskiej w Londynie
Okres sprawowania	1961–1979
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	11 czerwca 1938
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 27 lipca 1912 w Woronianach jako syn Wiktora i Anastazji z domu Kunickiej^[1][2]. W 1932 zdał egzamin dojrzałości w Nowej Wilejce^[2]. Kształcił się w seminarium duchownym w Wilnie oraz studiował teologię i filozofię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie uzyskując w 1938 tytuł magistra teologii^[1][2]. 11 czerwca 1938 otrzymał sakrament święceń kapłańskich^[1][2]. Do 1939 był katechetą i prefektem szkół w Wołożynie^[1][2].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Francji^[2]. Tam był duszpasterzem Polaków i zdemobilizowanych polskich żołnierzy^[2]. Od połowy 1941 był duszpasterzem w Algierze, pracując jako kapelan w obozach wojskowych oraz jako katecheta w szkołach^[1][2]. Od marca 1944 był formalnie w służbie wojskowej w stopniu kapitana, obejmując funkcję kapelana Placówki Ewakuacyjnej „Afryka Północna”^[2]. Od listopada 1944 służył w Wielkiej Brytanii (Szkocji), jako tymczasowy kapelan Centrum Wyszkolenia Łączności w Kinross oraz więzienia w Middlebank^[1][2]. Od czerwca 1945 do listopada 1947 posiadał etat kapelana CWŁ^[2]. W tym czasie, od listopada 1946 był żołnierzem Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia^[2]. W 1948 został zdemobilizowany^[2].

Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Od 1948 do 31 lipca 1950 był duszpasterzem Polaków w Edynburgu^[1][2]. Następnie do marca 1955 był sekretarzem i notariuszem Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii w Londynie^[1][2]. Od tego czasu był duszpasterzem parafii polskiej Londyn-Śródmieście (Brompton Oratory), działającej w kaplicy kościoła św. Filipa Neri, a po czynionych staraniach o ustanowienie własnej świątyni od 2 lutego 1961 funkcjonującej w kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie^[1][2].

W 1964 został papieskim prałatem honorowym^[2]. Od 1970 był naczelnym kapelanem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów^[2]. Założył Stowarzyszenie Serca Jezusowego^[2]. Udzielał się także jako kapelan emigracyjnego Związku Artystów Scen Polskich, Koła Lwowian, członek rady Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego i Towarzystwa Pomocy Polakom^[1][2].

Zmarł nagle 20 maja 1979 w Rzymie podczas pielgrzymki w ramach obchodów 35. rocznicy bitwy o Monte Cassino^[3][2]. Został pochowany na Cmentarzu Gunnersbury w Londynie 30 maja 1979^[1][2]. W kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie został upamiętniony witrażem św. Kazimierza (1986) oraz tablicą^[2].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (15 sierpnia 1973)^[4][2]
• Medal Wojska^[2]
• Krzyż Maltański I klasy^[2]