Konstanty Masiewicz

Konstanty Masiewicz (ur. 1900 w Wilnie, zm. 9 maja 1927) – posterunkowy Policji Państwowej, kapral rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Konstanty Masiewicz

posterunkowy
Data i miejsce urodzenia	1900 Wilno
Data śmierci	9 maja 1927
Przebieg służby
Lata służby	1923–1927
Formacja	Policja Państwowa
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Atanazego, robotnika, i Izabeli z domu Kondratowicz.

Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, po czym rozpoczął naukę zawodu ślusarza. Od listopada 1918 roku był członkiem Samoobrony Wileńskiej, a w grudniu tegoż roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, podczas której został ranny. W randze kaprala zajmował stanowisko dowódcy plutonu 4. kompanii Wileńskiego Pułku Strzelców. Wyróżnił się 27 września 1920 podczas walk toczonych na odcinku Lida–Grodno, kiedy to odparł frontalne ataki wroga i przeszedł do kontruderzenia, udzielając tym samym pomocy sąsiednim oddziałom polskim. Za wykazane wówczas męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[1]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2694 z 15 marca 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z dnia 26 marca 1921 roku)^[2].

1 marca 1922 roku został przeniesiony do rezerwy, a w roku następnym rozpoczął służbę w Policji Państwowej^[3]. W roku 1927 miał przystąpić do pracy w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. 9 maja 1927 zginął tragicznie^[3]. Jego zwłoki zostały odnalezione przez pracowników kolejowej służby drogowej na 414 km linii kolejowej Wilno-Nowa Wilejka^[4]. Przybyła na miejsce Policja ustaliła, że został przejechany przez pociąg, a okoliczności zdarzenia wskazywały na samobójstwo^[4]. Został pochowany na cmentarzu Na Rossie^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2447^[5][6][7]