Krystyna Daszkiewicz

Krystyna Czesława Paluszyńska-Daszkiewicz (ur. 12 marca 1924 w Toruniu, zm. 17 lutego 2025^[1]) – polska profesor nauk prawnych, karnistka.

Krystyna Daszkiewicz

Data i miejsce urodzenia	12 marca 1924 Toruń
Data śmierci	17 lutego 2025
Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo karne
Alma Mater	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Doktorat	1951
Profesura	22 października 1977
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
Odznaczenia

Życiorys

Córka powstańca wielkopolskiego i uczestnika wojny polsko-bolszewickiej. Podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej była przetrzymywana w „obozie przejściowym” przy ulicy Łorzeńskiej w Toruniu. Od 1941 przebywała na obszarze Generalnego Gubernatorstwa, gdzie została wywieziona wraz z rodzicami. Pobierała nauki w Gimnazjum im. Adama Czartoryskiego w ramach tajnego nauczania. Działała w Armii Krajowej od 1942 do 1945. U kresu wojny służyła w szeregach oddziału partyzanckiego AK pod dowództwem „Lechity”. Przed wkroczeniem Armii Czerwonej (wraz z nadejściem frontu wschodniego) w 1944 funkcjonowała przy tworzeniu polskiej administracji w Kazimierzu Dolnym. Po wojnie zdała egzamin dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego w Toruniu. Podjęła studia na kierunku prawa na Wydziale Prawa Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Podczas studiów odnosiła sukcesy w konkursach krasomówczych studentów prawa oraz została asystentką w Katedrze Prawa Karnego UMK na czwartym roku nauki. W 1951 obroniła doktorat. Po tym jak na toruńskiej uczelni został zlikwidowany Wydział Prawa, przeniosła się na Wydział Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie była kolejno młodszym asystentem, starszym asystentem i adiunktem. W 1959 została docentem, w 1971 uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1977 tytuł profesora zwyczajnego. Podczas stanu wojennego 1981–1983 była obrońcą w procesach sądowych studentów i pracowników uczelni. Publikowała w czasopiśmie „Palestra”.

Głównymi tematami jej pracy naukowej zostały: prawo karne, patologia społeczna, odpowiedzialność karnej za niemieckie zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie ustrojów totalitarnych, nadużycia władzy, kwestie reformy prawa karnego w Polsce, sprawa uprowadzenia i zamordowania ks. Jerzego Popiełuszki (była obserwatorem całego procesu morderców duchownego prowadzonego w Toruniu i Warszawie).

Jej mężem był prof. zw. dr. hab. Wiesław Daszkiewicz, także pracownik naukowy UAM (1927–2013)^[2][3], z którym miała dwóch synów: Pawła (lekarz, dyrektor Szpitala Klinicznego im. Karola Jonschera w Poznaniu^[4]) i Piotra.

26 lutego 2025 została pochowana na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu^[5].

Publikacje

• Groźba w polskim prawie karnym (1958)
• Prawo karne. Skrypt (1961)
• Zarys systemu prawnego NRD (1963)
• Przestępstwa z premedytacją (1968)
• Przedawnienie zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości w prawie karnym RFN. O roli i funkcji § 50 ust. ustępu 2 K.K. kodeksu karnego z 1871 r. (1970)
• Klimaty bezprawia (1971)
• Zbrodnie hitlerowskie w prawie karnym Niemieckiej Republiki Federalnej (1972)
• Kulisy zbrodni (1974)
• Traktat o złej robocie (1974)
• Nadzwyczajne złagodzenie kary w polskim kodeksie karnym (1976)
• Przestępstwa z afektu w polskim prawie karnym (1982)
• Uprowadzenie i morderstwo Ks. Jerzego Popiełuszki (1990)
• Kulisy zbrodni. Dziesiąty rok od morderstwa ks. Jerzego Popiełuszki (1994)
• Zamknięty rozdział (1998)
• Śmierć Księdza Jerzego Popiełuszki (2000)
• Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu- Rozdział XIX Kodeksu karnego. Komentarz (2000)
• Sprawa morderstwa Ks. Jerzego Popiełuszki raz jeszcze (2004)
• Przestępstwa przeciw życiu i zdrowiu – komentarz (2000)
• Kodeks karny z 1997 roku – uwagi krytyczne (2001)
• Niemieckie ludobójstwo na narodzie polskim 1939–1945 (2009)

Odznaczenia i nagrody

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (6 listopada 2008, postanowieniem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, „za wybitne zasługi dla Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowaniu z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej”)^[6]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Nagrody

• Nagroda Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce
• Nagroda Ministerstwa Edukacji – dwukrotnie
• Nagroda Resortowa Ministerstwa Sprawiedliwości (za całokształt działalności)
• Nagroda im. Jerzego Łojka (2004, przyznana przez Fundację Łojka przy Instytucie Józefa Piłsudskiego w Ameryce za książkę Sprawa morderstwa ks. Jerzego Popiełuszki raz jeszcze)^[7]
• Tytuł „Zasłużona dla miasta Poznania” (13 maja 2008)^[8]
• Medal Homini Vere Academico (2017)^[9]