Lucjan Piela

Lucjan Piela (ur. 2 stycznia 1943 w Sokołowie Małopolskim^[1]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, wykładowca akademicki.

Lucjan Piela

Lucjan Piela w Bachotku (1976)
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1943 Sokołów Małopolski
Profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia kwantowa
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1970
Profesura	1988
Praca zawodowa
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Życiorys

W 1960 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie, a w 1965 studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1970 uzyskał stopień doktora nauk chemicznych, jego promotorem był profesor Włodzimierz Kołos^[1]. Następnie został doktorem habilitowanym, zaś w 1988 otrzymał tytuł profesorski w zakresie nauk chemicznych^[2]. Zawodowo związany głównie z Uniwersytetem Warszawskim, od 1976 był docentem, a w 1989 został profesorem zwyczajnym na Wydziale Chemii tej uczelni (w Pracowni Chemii Kwantowej Zakładu Chemii Teoretycznej i Krystalografii^[3]). Pracował naukowo w Centre Européen de Calcul Atomique et Moléculaire, na Facultés Universitaires Notre-Dame-de-la-Paix oraz na Cornell University^[1].

Specjalizuje się w zakresie chemii kwantowej i teoretycznej^[2]. Prowadził badania w zagadnieniach sił dalekiego zasięgu w regularnych polimerach oraz problematyce globalnego minimum w matematyce^[4]. Jest autorem książki Idee chemii kwantowej (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003).

Od 2001 członek zagraniczny Belgijskiej Akademii Królewskiej, a od 2004 Europejskiej Akademii Nauk^[5]. W 2012 został członkiem prezydium komitetu naukowego Konferencji Smoleńskiej poświęconej badaniom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku^[6]. Był członkiem komitetu naukowego II i III edycji tej konferencji edycji z lat 2013, 2014^[7][8]. Został też członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę^[9].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[10]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2002)^[11]
• Srebrny Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” (2023)^[12]