Ludwik Bar

Ludwik Bar (ur. 5 lutego 1906 w Olchowcach, zm. 16 lutego 1999 w Warszawie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, encyklopedysta.

Grobowiec rodzinny Ludwika Bara

Ludwik Bar

Ludwik Bar jako harcerz w Sanoku (1924)
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1906 Olchowce
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1999 Warszawa
profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo administracyjne stosunków gospodarczych, samorząd pracowniczy, prawo gospodarcze publiczne
Alma Mater	Uniwersytet Wileński
Doktorat	1932 Uniwersytet Wileński
Habilitacja	1962 Uniwersytet Warszawski
Profesura	1969[1]
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki Szkoła Główna Handlowa w Warszawie Uniwersytet Warszawski Instytut Nauk Prawnych PAN
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 5 lutego 1906 w Olchowcach^[2]. Był synem Jana (rolnik w Olchowcach)^[3]. Miał brata Stanisława (ur. 1901)^[4].

Uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, w którym zdał egzamin dojrzałości 18 maja 1926 w trakcie przewrotu majowego (w jego klasie byli m.in. Stanisław Buczek, Mikołaj Deńko, Bronisław Kocyłowski, Marian Strzelbicki)^[2][5]. Podczas nauki szkolnej był harcerzem w Sanoku, w 1923 drużynowym II Drużyny im. Tadeusza Kościuszki, od 1924 komendantem sanockiego hufca harcerzy (opiekunem hufca był wówczas Marian Szajna)^[6][7], przed 1928 na urlopie^[8]. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a następnie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie uzyskał tytuł doktora w 1932. Podczas Jubileuszowego Zlotu Związku Harcerstwa Polskiego w Spale w lipcu 1935 w stopniu harcmistrza był kierownikiem działu drużyn harcerskich zagranicznych^[9].

W czasie II wojny światowej przebywał na Zachodzie, gdzie służył najpierw we francuskich oddziałach, a następnie Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, a prócz tego kontynuował działalność dydaktyczną i wykładał prawo administracyjne na Polskim Wydziale Prawa Uniwersytetu Oksfordzkiego. Do 16 marca 1943 roku, w stopniu podporucznika rezerwy, był oficerem oświatowym 2 batalionu strzelców po czym został przeniesiony do Polskich Sił Powietrznych^[10]. Posiadał numer służbowy RAF P-2265. Do Polski wrócił w 1947^[11].

Willa przy ul. Elsterskiej 12 w Warszawie

Później wykładał kolejno na Uniwersytecie Łódzkim (1947–1949), Akademii Nauk Politycznych (1948–1949), Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał habilitację (1962), a od 1969 do 1976 pracował na stanowisku profesora. Od 1963 do przejścia na emeryturę był związany także z Instytutem Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk. Ponadto należał do ciał doradczych władz państwowych: do Rady Legislacyjnej przy prezesie Rady Ministrów, Rady Państwowego Arbitrażu Gospodarczego i Komisji ds. Reformy Gospodarczej. W kwietniu 1982 został powołany przez Prezesa Rady Ministrów w skład 26-osobowej Konsultacyjnej Rady Gospodarczej pod przewodnictwem prof. Czesława Bobrowskiego^[12].

6 listopada 1986 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (promotorem był prof. Adam Chełmoński).

Był specjalistą prawa administracyjnego, publicznego prawa gospodarczego i prawa budowlanego oraz autorem wielu publikacji w tym zakresie.

Mieszkał m.in. w willi przy ulicy Elsterskiej na Saskiej Kępie w Warszawie^[13]. Zmarł w Warszawie^[14]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 3A tuje-3-31)^[15].

Publikacje

• Czynniki kontroli w samorządzie terytorialnym (1931)
• Prawo rozwiązywania reprezentacji w samorządzie terytorialnym (1934)
• Zagadnienie członkostwa w samorządzie (1934)
• Prawo gromadzkie: przepisy prawne dotyczące gromady i jej organów, zakresu i zasad działalności, gospodarki gromadzkiej oraz nadzoru nad gromadą (1937)
• Wykorzystanie niektórych doświadczeń brytyjskiego local government (1943)
• Prawo karno-administracyjne (1950)
• Nauka administracji i prawo administracyjne: uzupełnienia do wykładów. Postępowanie administracyjne, karno-administracyjne i przymusowe w administracji. Z. 3 (1950, współautor: Jerzy Starościak)
• Informator budowlany techniczno-prawny (1955, współautor: Gustaw Szymkiewicz)
• Mała encyklopedia prawa (1960)
• Podstawowe zasady prawa budowlanego (1961)
• Sądowa kontrola administracji w Anglii (1962)
• Kodeks budowlany. Komentarz (1962)
• Droit public (1963)
• Prawo budowlane: Budownictwo specjalne. Kwalifikacje fachowe w budownictwie powszechnym. Państwowy nadzór budowlany (1968, współautorzy: Stanisław Serejko, Henryk Caban)
• Kodeks budowlany: przepisy i objaśnienia (1967)
• Położenie prawne przedsiębiorstwa państwowego w sferze prawa administracyjnego (1968)
• Rola rad narodowych w zarządzaniu gospodarką narodową (1968, współautor: Zygmunt Rybicki)
• Mały słownik urbanistyczny (1969, współautor: Władysław Sieroszewski)
• Grupowanie przedsiębiorstw państwowych. Zagadnienie prawne (1972)
• Instytucje prawa administracyjnego europejskich państw socjalistycznych (1973)
• Przepisy o państwowych organizacjach gospodarczych: Bułgaria, Niemiecka Republika Demokratyczna, Związek Radziecki (1974)
• Obcojęzyczny słownik prawniczy: Cześć polsko-niemiecka (1974)
• Instytucje prawne w gospodarce narodowej (1981)
• Prawo, administracja, gospodarka (1983, współautor: Janusz Łętowski)
• Ochrona prawna praw przedsiębiorstwa i samorządu jego załogi (1984, referat)
• Słownik prawniczy polsko-angielski (1986)
• Słownik prawniczy polsko-niemiecki (1987)
• Zagadnienia prawne w dalszej realizacji reformy gospodarczej (w II etapie) (1987, referat)
• Instytucje prawne w reformowanej gospodarce narodowej (1989)
• Prawo międzynarodowe prywatne i karne

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1955, za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego)^[16]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[17]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[17]
• Order Sztandaru Pracy II klasy^[18]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1995, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej)^[19]