Ludwik Hieronim Morstin

Ludwik Hieronim Morstin (ur. 12 grudnia 1886 w Pławowicach, zm. 12 maja 1966 w Warszawie) – dramatopisarz, prozaik, poeta, redaktor, dyplomata.

Ludwik Hieronim Morstin

Data i miejsce urodzenia	12 grudnia 1886 Pławowice
Data i miejsce śmierci	12 maja 1966 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	dramatopisarz, prozaik, poeta, redaktor
Miejsce zamieszkania	Pławowice, Zakopane, Warszawa
Narodowość	polska
Rodzice	Ludwik Morsztyn, Amelia Lubieniecka
Małżeństwo	10 lipca 1918
Partnerka	Janina Maria Żółtowska
Krewni i powinowaci	Maria Morstin-Górska – siostra, Alfred Józef Morstin – brat, Zygmunt Morstin – brat
Odznaczenia

Grób Ludwika Morstina na Powązkach

Życiorys

Urodził się 12 grudnia 1886 w Pławowicach, w rodzinie Ludwika, właściciela ziemskiego, i Amelii z Lubienieckich^[1]. Był bratem Marii (1893–1972).

Uczył się w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, a w latach 1906–1910 studiował w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. Po studiach był współredaktorem miesięcznika „Museion” (1911–1913).

W okresie pierwszej wojny światowej, służył w 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego. Był urzędnikiem Rady Regencyjnej. W 1918 roku wziął ślub^[2] z Janiną Żółtowską. W latach 1919–1922 w Paryżu i 1922–1924 w Rzymie jako wojskowy i dyplomata (attaché wojskowy) reprezentował Polskę. W tym czasie pełnił także funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego przy sztabie marszałka Focha oraz adiutanta szefa Polskiej Misji Wojskowej generała Tadeusza Rozwadowskiego. Został formalnie przeniesiony do rezerwy i pozostawiony czasowo w służbie czynnej. Z dniem 30 listopada 1924 został zwolniony z czynnej służby w stopniu kapitana rezerwy^[3]. Służbę wojskową zakończył w stopniu majora.

Przyjaciel prof. Stanisława Estreichera (1869–1939).

W latach 1930–1931 był redaktorem miesięcznika „Pamiętnik Warszawski”. Na łamach tego czasopisma dał się poznać jako przedstawiciel nurtu klasycystycznego, powstałego przy końcu Młodej Polski. W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musiał opuścić pałac w Pławowicach, przeniósł się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę Buntownica. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Krakowie i Katowicach.

W 1938 otrzymał Nagrodę Literacką Miasta Krakowa za książkę Misterium nocy majowej^[4].

W 1960 przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do śmierci. Zmarł 12 maja 1966 tamże i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 31 wprost-2-6)^[5]. Jego żoną była Janina z domu Żółtowska (zm. 1965 w wieku 69 lat)^[5].

Był Honorowym Obywatelem Zakopanego. Rok 2016 ogłoszony został Rokiem Ludwika Hieronima Morstina w Proszowicach^[6].

Awanse

• chorąży – 8 września 1915
• podporucznik – 1 listopada 1916
• kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 448. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)
• major – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1934 zajmował 70. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1963)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (8 kwietnia 1953)^[7]
• Krzyż Niepodległości (28 marca 1939)^[8][1][9]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[10]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[11]
• Złoty Krzyż Zasługi (15 czerwca 1946)^[12]
• Złoty Wawrzyn Akademicki (7 listopada 1936)^[13]
• Krzyż Oficerski Orderu śś. Maurycego i Łazarza (Włochy)^[10]
• Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja, 1921)^[10][14]

Wywód przodków

4. Władysław Teodor Morsztyn
			2. Ludwik Morsztyn
5. Maria Anna Ostrowska
						1. Ludwik Hieronim Morstin
6. Hipolit Jakub Lubieniecki
			3. Amelia Lubieniecka
7. Jadwiga Łempicka

Wybrane dzieła

• Na Racławickim błoniu: udramatyzowana pieśń, 1906
• Pieśni, 1907
• Legion Wyspiańskiego, 1911
• Szlakiem Legionów, 1913
• Misterium Galilei, 1920
• Obrona Ksantypy, 1939