Marian Eugeniusz Kozłowski

Marian Eugeniusz Kozłowski (ur. 22 lipca 1886, zm. ?) – pułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Marian Eugeniusz Kozłowski

pułkownik dyplomowany saperów
Data urodzenia	22 lipca 1886
Przebieg służby
Lata służby	do 1929 i 1939
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	Dowództwo 4 Armii 2 Pułk Wojsk Kolejowych Departament VI M.S.Wojsk. DOK IV 3 Okręgowe Szefostwo Saperów
Stanowiska	szef kolejnictwa armii dowódca pułku kolejowego szef Wydziału Wojsk Kolejowych szef sztabu okręgu korpusu szef saperów okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w wojskach kolejowych, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę na stanowisku szefa kolejnictwa 4 Armii^[1].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę na stanowisku szefa Ekspozytury Szefostwa Kolejnictwa Polowego, a jego oddziałem macierzystym był 3 pułk kolejowy^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów kolejowych^[3]. Z dniem 1 sierpnia 1922 roku został przeniesiony z Polowej Komisji Transportów Wojskowych przy grupie generała Szeptyckiego do 2 pułku wojsk kolejowych w Jabłonnie na stanowisku dowódcy pułku^[4]. 1 listopada 1922 roku został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”^[5]. Z dniem 1 sierpnia 1923 roku został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Wojsk Kolejowych w Departamencie VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[6][7][8]. 1 listopada 1924 roku został przydzielony z Departamentu VI MSWojsk. do 2 pułku kolejowego z „równoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej na rok szkolny 1924/25”^[9]. Z dniem 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu doszkolenia i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Inspektoratu Wojsk Technicznych^[10]. 14 lipca 1926 roku został przeniesiony z byłego Inspektoratu Wojsk Technicznych do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego^[11].

Z dniem 31 października 1926 roku został przeniesiony do kadry oficerów saperów kolejowych i przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko szefa sztabu^[12]. 29 listopada 1927 roku został przydzielony do 3 Okręgowego Szefostwa Saperów w Grodnie na stanowisko szefa^[13][14]. 4 grudnia 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku^[15].

Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[16]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[17].

Według relacji podpułkownika dyplomowanego Bohdana Chojnowskiego, 13 września 1939 roku pułkownik Kozłowski przebywał w Kowlu, jako dowódca rezerwy personelu Szefostwa Komunikacji Wojskowej: „Ta rezerwa siedziała tam bezczynnie bez żadnej opieki, nareszcie otrzymała rozkaz wyjazdu do Równego, w przeddzień zajęcia go przez bolszewików i rozumie się cała w komplecie trafiła do niewoli bolszewickiej – było tam ponad 35 oficerów”^[18].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5004 (1922)^[19]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921)^[20]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”) (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)^[21]