Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Mecz na wodzie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Mecz na wodzie (niem. Wasserschlacht von Frankfurt – Frankfurcka Bitwa Wodna) – potoczne określenie meczu drugiej rundy mistrzostw świata w piłce nożnej 1974 w RFN, pomiędzy reprezentacją Polski a reprezentacją RFN. Spotkanie odbyło się 3 lipca 1974 na Waldstadion we Frankfurcie nad Menem.
Remove ads
Sytuacja w grupie
Przed tym meczem reprezentacje Polski i RFN wygrały swoje dotychczasowe spotkania w grupie 2. – ze Szwecją (Polska 1:0, RFN 4:2) oraz z Jugosławią (Polska 2:1, RFN 2:0). Ponieważ Niemcy mieli lepszy bilans bramek, by awansować do finału wystarczał im remis. Biało-Czerwoni musieli ten mecz wygrać.
Tabela grupy 2. przedstawiała się następująco:
Remove ads
Stan boiska
W dniu meczu nad Frankfurtem przeszła ulewa – padało jeszcze na krótko przed planowanym rozpoczęciem meczu. Służby porządkowe oraz straż pożarna podjęły próby ratowania sytuacji i usuwania wody z murawy. W ruch poszły walce, łopaty, taczki i pompy, jednak boiska nie udało się doprowadzić do normalnego stanu[1].
Organizatorzy rozważali zmianę terminu meczu, lecz z powodu napiętego harmonogramu ostatecznie zdecydowali o rozegraniu spotkania. Piłkarze zagrali na boisku, które praktycznie nie nadawało się do gry.[2]
Remove ads
Przebieg meczu
Podsumowanie
Perspektywa
Austriacki sędzia Erich Linemayr rozpoczął mecz z 30-minutowym opóźnieniem. Około 10. minuty po pierwszym gwizdku doszło do nietypowej sytuacji: sędzia przerwał spotkanie w celu uczczenia minutą ciszy pamięci zmarłego 1 lipca 1974 prezydenta Argentyny, Juana Peróna.[3]
Z powodu złego stanu boiska zawodnikom obu drużyn grało się trudno, a sytuację pogarszały dalsze opady deszczu. Nasiąknięta wodą skórzana piłka zatrzymywała się w kałużach, uniemożliwiając stworzenie jakiejkolwiek składnej akcji. Piłkarze ślizgali się po boisku, biegając rozpryskiwali kałuże wody i błota.[4]
Takie warunki szkodziły obu drużynom, Polakom wytrącały ich najważniejsze atuty: szybkie rozgrywanie piłki oraz grę skrzydłami. Mimo to w pierwszej połowie przewaga w grze była po stronie reprezentacji Polski, która oddawała groźne strzały na bramkę Niemców. Były one jednak skutecznie bronione przez będącego w życiowej formie niemieckiego bramkarza, Seppa Maiera.
Po przerwie przewagę w grze uzyskali piłkarze RFN. W 53. minucie po faulu Jerzego Gorgonia na Berndzie Hölzenbeinie sędzia podyktował rzut karny dla Niemców. Do piłki podszedł Uli Hoeneß, jednak Jan Tomaszewski obronił jego strzał.[5] W 76. minucie padła decydująca dla losów spotkania bramka. Zdobył ją Gerd Müller, oddając mocny strzał po ziemi w polu karnym.
Mecz zakończył się zwycięstwem RFN 1:0. Niemcy awansowali do finału, w którym 7 lipca na Stadionie Olimpijskim w Monachium wygrali 2:1 z Holandią i zostali mistrzami świata. Dzień wcześniej, 6 lipca 1974, na tym samym monachijskim stadionie reprezentacja Polski wygrała 1:0 z obrońcą tytułu, Brazylią. Polacy zakończyli turniej na trzecim miejscu.
Po meczu
Po latach kapitan reprezentacji RFN Franz Beckenbauer powiedział:
Przy normalnych warunkach, nie mielibyśmy prawdopodobnie żadnych szans.[1]
Statystyki meczu
3 lipca 1974 16:30 CET
|
Polska ![]() |
0:1 (0:0) |
![]() |
Waldstadion, Frankfurt nad Menem Widzów: 62 000 Sędzia: ![]() |
|
|
- Sędzia główny:
Erich Linemayr
- Asystenci:
Károly Palotai
Rudolf Scheurer
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads