Zygmunt Maszczyk

Zygmunt Paweł Maszczyk, ps. „Zyga” (ur. 3 maja 1945 w Siemianowicach Śląskich) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika lub napastnika. Reprezentant Polski, srebrny medalista z mistrzostw świata w 1974, złoty medalista olimpijski z 1972 i srebrny z 1976.

Zygmunt Maszczyk

Pełne imię i nazwisko	Zygmunt Paweł Maszczyk
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1945 Siemianowice Śląskie
Wzrost	175 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1955–1962 Siemianowiczanka Siemianowice Śląskie
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1963–1976 Ruch Chorzów 310 (41) 1977–1978 Valenciennes FC 36 (4) 1978–1979 Entente Montceau 1979 CKS Czeladź
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1968–1976  Polska 36 (0)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 Piłka nożna srebro Montreal 1976 Piłka nożna Mistrzostwa świata III miejsce RFN 1974 Piłka nożna
Odznaczenia

Życiorys

Szkołę średnią ukończył w Siemianowicach Śląskich (metalurg)^[1]. Już przed stanem wojennym w 1981 mieszkał i pracował (w fabryce mebli) w Lüdenscheid na terenie RFN porzucając czynne uprawianie sportu, przez 4 lata prowadził też miejscową drużynę^[2]. Jego żona Krystyna była piłkarką ręczną Azotów Chorzów i członkinią reprezentacji Polski^[3].

Kariera klubowa

Zygmunt Maszczyk był wychowankiem Siemianowiczanki, w której występował w latach 1955–1962^[1]. Do Ruchu Chorzów trafił w 1963, gdzie grał aż do 1976. Dzięki doskonałemu wyszkoleniu i swojej pracowitości szybko stał się najpopularniejszym piłkarzem „Niebieskich” w tamtym czasie. W 14 sezonach na pierwszoligowych boiskach bronił barw Ruchu w 310 meczach, strzelając 41 goli, znacznie przyczyniając się do zdobycia trzech mistrzostw Polski (1968, 1974, 1975), Pucharu Polski w 1974; z drużyną dotarł do ćwierćfinału Pucharu UEFA w 1974, a później ćwierćfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych w 1975.

Kariera reprezentacyjna

Do reprezentacji narodowej trafił w 1968, debiutując w meczu z Turcją, w sumie występując w 36 oficjalnych i 4 nieoficjalnych spotkaniach. Jedyne dwa gole dla biało-czerwonych strzelił 26 kwietnia 1972 w nieoficjalnym meczu z olimpijską reprezentacją Hiszpanii w Szczecinie, wygranym 2:0. Był jednym z ulubionych zawodników kadry Kazimierza Górskiego, występując w prawie każdym meczu pełne 90 minut. Grał bardzo ambitnie, wyraźnie biegając najwięcej ze wszystkich zawodników, czym zresztą imponował wszystkim^[1].

Na mistrzostwach świata w 1974 był jedynym reprezentantem aktualnych, klubowych mistrzów Polski^[2], w 7 meczach grał w sumie 592 minuty.

lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	24 kwietnia 1968	Chorzów	Turcja	8-0	towarzyski	90'
2.	1 maja 1968	Warszawa	Holandia	0-0	towarzyski	do 61'
3.	10 października 1971	Warszawa	Niemcy	1-3	elim. Euro 1972	90'
4.	7 maja 1972	Warszawa	Bułgaria	3-0	elim. IO 1972	do 69'
5.	10 maja 1972	Poznań	Szwajcaria	0-0	towarzyski	od 60'
6.	30 sierpnia 1972	Ratyzbona	Ghana	4-0	IO 1972	90'
7.	3 września 1972	Ratyzbona	Dania	1-1	IO 1972	90'
8.	5 września 1972	Augsburg	ZSRR	2-1	IO 1972	90'
9.	8 września 1972	Norymberga	Maroko	5-0	IO 1972	od 65'
10.	10 września 1972	Monachium	Węgry	2-1	IO 1972	90'
11.	15 października 1972	Bydgoszcz	Czechosłowacja	3-0	towarzyski	90'
12.	20 marca 1973	Łódź	Stany Zjednoczone	4-0	towarzyski	od 46'
13.	28 marca 1973	Cardiff	Walia	0-2	elim. MŚ 1974	90'
14.	17 kwietnia 1974	Liège	Belgia	1-1	towarzyski	90'
15.	15 czerwca 1974	Stuttgart	Argentyna	3-2	MŚ 1974	90'
16.	19 czerwca 1974	Monachium	Haiti	7-0	MŚ 1974	do 63'
17.	23 czerwca 1974	Stuttgart	Włochy	2-1	MŚ 1974	90'
18.	26 czerwca 1974	Stuttgart	Szwecja	1-0	MŚ 1974	90'
19.	30 czerwca 1974	Frankfurt nad Menem	Jugosławia	2-1	MŚ 1974	90'
20.	3 lipca 1974	Frankfurt nad Menem	Niemcy	0-1	MŚ 1974	do 79'
21.	6 lipca 1974	Monachium	Brazylia	1-0	MŚ 1974	90'
22.	1 września 1974	Helsinki	Finlandia	2-1	elim. Euro 1976	90'
23.	4 września 1974	Warszawa	NRD	1-3	towarzyski	90'
24.	7 września 1974	Wrocław	Francja	0-2	towarzyski	od 46'
25.	13 listopada 1974	Praga	Czechosłowacja	2-2	towarzyski	90'
26.	19 kwietnia 1975	Rzym	Włochy	0-0	elim. Euro 1976	90'
27.	28 maja 1975	Halle	NRD	2-1	towarzyski	do 55'	kpt.
28.	6 lipca 1975	Montreal	Kanada	8-1	towarzyski	do 45'	kpt.
29.	9 lipca 1975	Toronto	Kanada	4-1	towarzyski	do 45'
30.	10 września 1975	Chorzów	Holandia	4-1	elim. Euro 1976	90'
31.	8 października 1975	Łódź	Węgry	4-2	towarzyski	90'	kpt.
32.	15 października 1975	Amsterdam	Holandia	0-3	elim. Euro 1976	90'	kpt.
33.	18 lipca 1976	Montreal	Kuba	0-0	IO 1976	od 51'
34.	22 lipca 1976	Montreal	Iran	3-2	IO 1976	90'
35.	25 lipca 1976	Montreal	Korea Północna	3-2	IO 1976	do 70'
36.	31 lipca 1976	Montreal	NRD	1-3	IO 1976	90'

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Złoty oraz Srebrny Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, przez organizacje sportowe został uznany Zasłużonym Mistrzem Sportu (1973). Złota Odznaka PZPN (wrzesień 1972)^[4]. Złoty Krzyż Zasługi (1972)^[5].

Zobacz też

• strzelcy bramek dla reprezentacji Polski w piłce nożnej