Megatherium americanum

Megatherium americanum – gatunek wymarłego szczerbaka z rodziny Megatheriidae, wielkości zbliżonej do słoni. Znany z plejstoceńskich pokładów Ameryki Południowej. Odkryty po raz pierwszy w 1789 w Brazylii. Gatunek typowy rodzaju Megatherium.

Megatherium americanum
Cuvier, 1796
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	szczerbaki
Rodzina	Megatheriidae
Rodzaj	Megatherium
Gatunek	Megatherium americanum

Występowanie

Pojawił się 1,9 miliona lat temu w Ameryce Południowej. Ten przedstawiciel plejstoceńskiej megafauny wyginął względnie niedawno, bo ok. 10 tysięcy lat temu. Pierwszą skamielinę tego gatunku odkryto w 1788 w Luján w Argentynie^[1]. Takson został opisany w 1796 roku przez Georges’a Cuviera^[1].

Charakterystyka

Megatherium americanum

Megatherium americanum był największym z dotychczas poznanych szczerbaków^[1]. W przeciwieństwie do jego współcześnie żyjących, dużo mniejszych krewnych Megatherium był jednym z największych ssaków żyjących na Ziemi. Ważył prawie tak dużo jak samiec słonia afrykańskiego. Posiadał pazury o długości do 30 cm, opierał się na ziemi zewnętrzną powierzchnią dłoni. Osiągał długość 5-6 metrów i wagę ok. 4 ton^[1]. Jego skórę pokrywała gruba sierść. Miał solidny szkielet z dużą obręczą biodrową i szerokim, dobrze umięśnionym ogonem. Poruszał się czworonożnie, ale mógł unosić się na tylnych kończynach.

Tryb życia

Megatherium americanum jest tradycyjnie postrzegany jako zwierzę roślinożerne, analogicznie do liściożerów^[2]. Zapewne przynajmniej częściowo był trawożerny^[2]. Niewykluczone, że żywił się również padliną w celu uzupełnienia diety^[3]. Na podstawie badań palinologicznych można przypuszczać, że występował w psammofitowym środowisku stepowym zdominowanym przez twarde trawy^[4], związanym z lasami kserofitycznymi^[4].