Michał Janiszewski (1926–2016)

Michał Konrad Janiszewski^[1][2] (ur. 15 czerwca 1926 w Poznaniu^[2], zm. 3 lutego 2016^[3] w Warszawie^[4]) – generał dywizji Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych, minister-szef Urzędu Rady Ministrów (1985–1989), szef Kancelarii Prezydenta PRL/RP (1989–1990).

Michał Janiszewski

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1926 Poznań
Data i miejsce śmierci	3 lutego 2016 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1950–1991
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Stanowiska	szef gabinetu MON i przewodniczącego KOK
Późniejsza praca	minister-szef URM, szef Kancelarii Prezydenta PRL/RP
Odznaczenia

Michał Janiszewski

Data urodzenia	15 czerwca 1926
Data śmierci	3 lutego 2016
Minister-szef Urzędu Rady Ministrów
Okres	od 12 listopada 1985 do 12 września 1989
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Stanisław Marcinkowski
Następca	Jacek Ambroziak
Szef Kancelarii Prezydenta PRL/RP
Okres	od 13 września 1989 do 21 grudnia 1990
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Następca	Jarosław Kaczyński

Życiorys

Urodził się 15 czerwca 1926 w Poznaniu w rodzinie lekarza Stanisława Janiszewskiego (ur. 1893) i Marii z domu Schmidt (ur. 1903)^[2][5]. Od 1950 służył w Wojsku Polskim, początkowo w Wojskach Łączności, a następnie w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Od 1950 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1972 pełnił funkcję szefa gabinetu generała Wojciecha Jaruzelskiego (w latach 1972–1981 jako ministra obrony narodowej, a w okresie 1984–1989 jako przewodniczącego Komitetu Obrony Kraju). Kierował także Urzędem Rady Ministrów od 17 lutego 1981 w czasie pełnienia funkcji premiera przez Jaruzelskiego oraz w kolejnych gabinetach – Zbigniewa Messnera i Mieczysława Rakowskiego (od 1985 jako członek rządu, minister-szef Urzędu Rady Ministrów). Od 13 września 1989 do 21 grudnia 1990 był szefem Kancelarii Prezydenta PRL/RP.

Od grudnia 1981 do lipca 1983 wchodził w skład Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

W 1976 został awansowany do stopnia generała brygady, a w 1983 do stopnia generała dywizji. Był doktorem nauk wojskowych. W grudniu 1990 zakończył zawodową służbę wojskową i działalność publiczną. W styczniu 1991, w wieku 64 lat został przeniesiony w stan spoczynku.

Zmarł 3 lutego 2016 w wieku 89 lat^[3] i został pochowany 11 lutego tego samego roku na cmentarzu Junikowo w Poznaniu^[6]. Data pogrzebu nie była podana do publicznej wiadomości, pogrzeb miał charakter wyłącznie rodzinny. Błędnie został uznany za zmarłego przez IPN 9 lat wcześniej, przez co pominięto go w oskarżeniu grupy wprowadzającej stan wojenny^[7].

Jego sekretarką była Barbara Skrzypek, która później została szefową kancelarii prezesa PiS^[7][8].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Brązowa Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
• Order Czerwonej Gwiazdy (Czechosłowacja)
• Medal „40 lat Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką” (Czechosłowacja)
• Order Wolności i Niepodległości II klasy (Korea Północna)
• Order „Za bojowe Zasługi” (Mongolia)
• Brązowy Order Bojowy „Za Zasługi dla Narodu i Ojczyzny” (Niemcy Wschodnie)
• Medal Przyjaźni (Wietnam)
• Medal Wyzwolenia I klasy (Wietnam Południowy)
• Order „Za wybitne Zasługi” (Węgry)
• Order Przyjaźni Narodów (Związek Radziecki)
• Medal „Za Umacnianie Braterstwa Broni” (Związek Radziecki)
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (Związek Radziecki)
• i inne.