Mieczysław Krygowski

Mieczysław Krygowski (ur. 2 lutego 1892 w Ruszelczycach, zm. 21 października 1965) – polski inżynier, żołnierz Legionów Polskich, porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego.

Mieczysław Krygowski

Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1892 Ruszelczyce
Data śmierci	21 października 1965
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Narodowość	polska
Odznaczenia

Grób Mieczysława Krygowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Urodził się 2 lutego 1892 w Ruszelczycach^[1]. Był synem Józefa, stolarza w Posadzie^[1]. Miał braci Stanisława (ur. 1894), Jana Alojzego (ur. 1896)^[2]. W 1912 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Ludwik Hellebrand, Jan Kosina, Józef Agaton Morawski, Jerzy Pajączkowski, Tadeusz Remer, Zygmunt Vetulani)^[3][4]. Był jednym z pierwszych członków ruchu skautowego w Sanoku, został członkiem tajnego „oddziału ćwiczebnego” im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego, założonego w listopadzie 1909 przez działaczy Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, od 1911 jako jawna Drużyna Skautowa im. hetmana Stanisława Żółkiewskiego – Ex ossibus ultor^[5] (innymi harcerzami byli wówczas m.in. Jan Bratro, Julian Krzyżanowski, Tadeusz Piech, Klemens Remer, Tadeusz Remer, Zygmunt Vetulani, Władysław Zaleski, Władysław Brzozowski)^[6]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”: w 1912^[7]. Do 1914 studiował na kierunku górniczym^[8].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Został z nich zwolniony z zatwierdzeniem z 9 kwietnia 1915. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[9][10]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 2 pułku artylerii polowej Legionów w garnizonie Kielce^[11][12]. W 1934 jako porucznik inżynier rezerwy artylerii pospolitego ruszenia był w Oficerskiej Kadrze Okręgowej nr X jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i był wówczas przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok^[13].

Ukończył studia z tytułem inżyniera. Działał w sferze przemysłu naftowego, m.in. zajmował się metodami systemów wiercenia w poszukiwaniu ropy naftowej^[14]. Od 1922 był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie^[15]. W 1928 został członkiem zarządu Sekcji Naukowej Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego^[16]. W 1930 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego SPIPN^[17].

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za działalność na polu społecznym i udekorowany tym odznaczeniem 5 stycznia 1936 w Drohobyczu^[18].

W 1939 zamieszkiwał przy ul. Juliusza Słowackiego 10 w Borysławiu^[19]. Pełnił funkcję naczelnika wydziału w Ministerstwie Górnictwa PRL^[20]. Był autorem rozdziałów od 3 do 15 w publikacji pt. Kopalnictwo naftowe Cz. 1, Wiertnictwo, którą wydał Zbigniew Onyszkiewicz w 1955^[21].

Zmarł 21 października 1965^[22][23]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 218-2-26)^[23]. W tym samym grobowcu została pochowana Wiktora Krygowska (1907-1977)^[23].