Nutshell

Nutshell – ballada rockowa^[3] amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, opublikowana w 1994 na minialbumie Jar of Flies. Czas trwania utworu wynosi 4 minuty i 19 sekund, co sprawia, że należy on do jednej z dłuższych kompozycji wchodzących w skład płyty. „Nutshell” został zamieszczony na drugiej pozycji. Autorem warstwy lirycznej jest Layne Staley, muzykę skomponowali wspólnie Jerry Cantrell, Mike Inez i Sean Kinney.

Nutshell

Strona B singla „Grind” (1995)
Wykonawca utworu z albumu Jar of Flies
Alice in Chains
Wydany	25 stycznia 1994
Nagrywany	7–14 września 1993 w London Bridge Studio, Seattle[1]
Gatunek	rock akustyczny • blues-rock • rock alternatywny[2]
Długość	4:19
Twórca	Layne Staley • Jerry Cantrell • Mike Inez • Sean Kinney
Producent	Alice in Chains
Wydawnictwo	Columbia

Analiza

Słowa kompozycji autorstwa Layne’a Staleya są mroczne i przygnębiające. Traktują o rozpaczy, samotności, smutku^[4] i śmierci^[3]. Podmiot liryczny w tekście zwraca uwagę na to, że ludzie często wierzą w rzeczy, które w ostatecznym rozrachunku okazują się jedynie kłamstwem. Kiedy przychodzi do przeciwstawienia się im, okazuje się, że jesteśmy zupełnie sami, nie mając wokół żadnych przyjaciół i wsparcia. Musimy walczyć w samotności^[5].

Cechą charakteryzującą utwór jest emocjonalne brzmienie instrumentów akustycznych^[6]. „Nutshell” rozpoczyna się od partii gitary akustycznej i basowej^[6]. Sean Kinney zastosował specjalne szczotki perkusyjne, pozwalające na osiągnięcie efektu delikatniejszego uderzenia^[7]. Wokal Staleya charakteryzuje się łagodną tonacją, podkreślając powagę słów. Jerry Cantrell odgrywa również partie gitary elektrycznej^[2] i trwające niespełna minutę, utrzymane w bardziej dynamicznym tonie solo^[8], kontrastujące się z melancholijnym brzmieniem utworu^[2].

Wydanie

„Nutshell” został opublikowany 25 stycznia 1994 na minialbumie Jar of Flies, wydanym nakładem Columbia^[9]. Pomimo iż nigdy nie ukazał się na oficjalnym singlu, to zyskał duże uznanie wśród fanów zespołu^[3]. W 1995 został zamieszczony na stronie B różnych wersji singla „Grind”^[10], promującego album studyjny Alice in Chains^[7].

W późniejszym czasie „Nutshell”, w wersji pochodzącej z wydawnictwa Unplugged (1996), wszedł w skład zestawu utworów zawartych na kompilacjach Music Bank (1999)^[5] i The Essential Alice in Chains (2006)^[11].

Odbiór

Krytyczny

„Nutshell” regularnie wykonywany jest podczas koncertów Alice in Chains

Tim Karan ze strony The A.V. Club opisał kompozycję jako „kontynuację łagodnej aranżacji w żałobnym tonie”^[12]. Ric Albano z brytyjskiego magazynu „Classic Rock”, w swej recenzji przyznał, że „Nutshell” niesie ze sobą większą melodyjność niż otwierający „Rotten Apple”. Autor zaznaczył, że „chrupiące outro gitarowe Cantrella jest prawdziwą nagrodą w tym smutnym utworze”^[4]. Diana Darzin na łamach „Kerrang!” napisała: „«Nutshell» cechuje się nieposkromionym, rytmicznym i marzycielskim klimatem, o odcieniach Pink Floyd, wstawiającym się w osiągnięcie apogeum smugi dźwięku”^[13]. Krytyk Jon Pareles z „The New York Timesa” podkreślił, że poprzez wers: „If I can’t be my own, I’d feel better dead”, zespół „nagradza samotność o chropowatym indywidualizmie”^[14]. Grzegorz Kszczotek z miesięcznika „Tylko Rock” przyznał: „Bardzo piękny «Nutshell» opiera się na prostym akompaniamencie akustycznej gitary i brzmieniu – wypełniającego szczelnie tło – basu”^[6].

Wykorzystanie utworu

12 grudnia 2017 „Nutshell” został wydany jako zawartość do pobrania dla muzycznej gry komputerowej Rocksmith, jako część zestawu obejmującego także inne kompozycje zespołu – „Down in a Hole”, „Rooster”, „No Excuses” i „Heaven Beside You”^[15].

Zestawienia

W październiku 2013 „Nutshell” został sklasyfikowany na 9. miejscu w rankingu „10 najsmutniejszych utworów w historii” przygotowanym przez dwutygodnik „Rolling Stone”. Recenzent Andy Greene argumentował: „Utwór nabrał nowego znaczenia po tragicznej śmierci Staleya w młodym wieku. Kiedy dziś się go słucha, niemożliwe jest nie myśleć o jego śmierci”. Autor podkreślił, że kompozycja jest „wspaniałym hołdem dla ducha i determinacji Staleya”, a wers: „I’d feel better dead”, opisał jako „zdecydowanie mrożący krew w żyłach”^[3].

Rok	Tytuł	Publikacja	Pozycja	Źródło
2013	„10 najsmutniejszych utworów w historii”	„Rolling Stone”	9	[3]

Utwór na koncertach

Premierowe wykonanie utworu miało miejsce 22 września 1993 w Memorial Hall w Kansas City^[16] w ramach tournée Down in Your Hole Tour, promującego album Dirt z 1992^[17]. „Nutshell” regularnie prezentowany był podczas występów zespołu na terenie Stanów Zjednoczonych, Europy, Azji i Australii od września do listopada 1993^[17]. 7 stycznia 1994 został wykonany w wersji akustycznej podczas mini koncertu jaki odbył się w Hollywood Palladium, będącego częścią benefisu Johna Norwooda Fishera z formacji Fishbone^[18]. Zespół tym utworem otworzył swój występ z serii MTV Unplugged 10 kwietnia 1996 w nowojorskim Majestic Theatre w Brooklyn Academy of Music^[19]. Od momentu reaktywacji zespołu w 2005, „Nutshell” jest regularnie wykonywany podczas tras^[16]. Dedykowany jest pamięci zmarłych członków grupy – Layne’a Staleya i basisty Mike’a Starra^[20]. W trakcie występu Alice in Chains 2 lipca 2013 w Calgary w ramach The Devil Put Dinosaurs Here Tour, przed wykonaniem utworu, na scenie pojawił się Philip „Phil” Blair Staley, ojciec wokalisty Layne’a Staleya^[21]. 28 czerwca 2018, podczas koncertu zespołu we francuskim Clisson w ramach festiwalu Hellfest, Cantrell zadedykował „Nutshell” pamięci swojego zmarłego przyjaciela, perkusisty grupy Hellyeah, Vinnie Paula^[22].

Personel

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[9]:

Alice in Chains Layne Staley – śpiew Jerry Cantrell – gitara akustyczna, gitara elektryczna Mike Inez – gitara basowa Sean Kinney – perkusja

Produkcja Producent muzyczny: Alice in Chains Inżynier dźwięku: Toby Wright miksowanie: Toby Wright w Scream Studio, Kalifornia Mastering: Precision Mastering

Certyfikaty

Państwo	Certyfikat	Sprzedaż
Nowa Zelandia (RIANZ)[23]	2× platynowa płyta	60 000+[a]
Stany Zjednoczone (RIAA)[24]	platynowa płyta	1 000 000+[b]
Wielka Brytania (BPI)[25]	srebrna płyta	200 000+[c]

Interpretacje

• Amerykański zespół Adema nagrał cover utworu, który znalazł się na minialbumie Insomniac’s Dream (2002)^[26].
• Amerykański zespół Staind zamieścił koncertową wersję utworu na albumie kompilacyjnym The Singles: 1996–2006 (2006)^[27].
• Amerykański muzyk Ryan Adams nagrał własną wersję utworu i wydał ją na podwójnym singlu „Empty Room/Nutshell” w 2011^[28].

Uwagi

1. Sprzedaż ustalona na podstawie certyfikatu przyznanego 8 maja 2025^[23].
2. Sprzedaż ustalona na podstawie certyfikatu przyznanego 5 sierpnia 2022^[24].
3. Sprzedaż ustalona na podstawie certyfikatu przyznanego 20 czerwca 2025^[25].