Ole Gunnar Solskjær

Ole Gunnar Solskjær (wym. [ˈʉːlə ˈgʏnːɑr ˈsuːlˈʂɑr], ur. 26 lutego 1973 w Kristiansund) – norweski piłkarz grający na pozycji napastnika, po zakończeniu kariery zawodniczej trener piłkarski.

Ole Gunnar Solskjær

Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1973 Kristiansund
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1989–1990 Clausenengen FK
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1990–1994 Clausenengen FK 109 (115) 1995–1996 Molde FK 42 (31) 1996–2007 Manchester United 235 (91) W sumie: 386 (237)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1995–2007  Norwegia 67 (23)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2008–2011 Manchester United (rezerwy) 2011–2014 Molde FK 2014 Cardiff City 2015–2018 Molde FK 2018–2019 Manchester United (tymczasowo) 2019–2021 Manchester United 2025– Beşiktaş
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

Solskjær rozpoczynał karierę w klubie Clausenengen. Później przeszedł do Molde FK. W wieku 23 lat został graczem Manchesteru United. Z drużyną „Czerwonych Diabłów” był sześciokrotnym mistrzem Anglii, dwukrotnym zdobywcą Pucharu Anglii oraz triumfatorem Ligi Mistrzów w 1999 roku.

Kariera reprezentacyjna

Piłkarz nie odnosił wielkich sukcesów ze swoją reprezentacją. Największymi (jedynymi) osiągnięciami w historii gry Solskjæra w drużynie narodowej są:

• 1/8 finału na Mistrzostwa Świata 1998
• faza grupowa na Mistrzostwa Europy 2000

W reprezentacji rozegrał 67 meczów i strzelił 23 gole.

Jest uznawany za jednego z najlepszych graczy w historii norweskiego futbolu.

Kalendarium kariery

W lutym 1999 roku Solskjær ustanowił rekord Premier League, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych i strzelając 4 bramki w ciągu 12 minut w meczu przeciwko Nottingham Forest (8:1).

26 maja 1999 roku napastnik wygrał Ligę Mistrzów wraz z Manchesterem United. Strzelił decydującą bramkę na 2:1 w ostatniej minucie doliczonego czasu gry.

W 2003 roku odniósł poważną kontuzję kolana, która wyeliminowała go z gry na ponad 3 lata.

U schyłku kariery otrzymał Nagrodę Kniksena – prestiżowy tytuł przyznawany piłkarzowi, który zasłużył się w norweskiej piłce nożnej.

27 sierpnia 2007 roku, ogłosił decyzję o zakończeniu kariery piłkarskiej z powodu problemów z kolanami. Było to związane z kontuzją z 2003 roku.

W 2008 roku został trenerem rezerw Manchesteru United.

9 listopada 2010 podpisał kontrakt na mocy którego objął posadę szkoleniowca w norweskim klubie Molde FK. Z zespołem tym zdobywał mistrzostwo Norwegii przez dwa kolejne sezony^[1].

Solskjær bywał nazywany baby-face killer (ang. morderca o twarzy dziecka)^[2].

19 grudnia 2018 roku został ogłoszony tymczasowym trenerem Manchesteru United^[3]. W roli trenera Manchesteru United zadebiutował 22 grudnia 2018 roku w wygranym 1:5 meczu przeciwko Cardiff City. 13 stycznia 2019 roku w meczu przeciwko Tottenhamowi Hotspur odniósł szóste zwycięstwo w swoich sześciu pierwszych meczach w roli trenera Manchesteru United. Norweg pobił tym samym rekord Sir Matta Busby’ego, który zwyciężył w pięciu pierwszych meczach. Ogólnie Solskjær zwyciężył w ośmiu pierwszych meczach prowadząc Manchester United. 16 marca 2019 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Pucharu Anglii, przegrywając 2:1 z Wolverhampton Wanderers. 28 marca 2019 roku podpisał trzyletni kontrakt z Manchesterem United. Ole Gunnar Solskjær obowiązki menadżera Manchesteru United początkowo miał pełnić do końca sezonu 2018/2019. Dobra gra Czerwonych Diabłów pod wodzą norweskiego szkoleniowca sprawiła, że zarząd klubu zdecydował o pozostawieniu go w klubie na kolejne lata. 16 kwietnia 2019 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Ligi Mistrzów, przegrywając w dwumeczu 4:0 z FC Barceloną (pierwszy mecz 1:0). W Premier League Manchester United zajął 6. miejsce, tracąc do zwycięskiego Manchesteru City 32 punkty.

Pierwszym transferem nowego trenera był pozyskany ze Swansea City, Daniel James^[4]. Następnie zakontraktowani zostali Aaron Wan-Bissaka i Harry Maguire. 29 stycznia 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Ligi, przegrywając w dwumeczu 3:2 z Manchesterem City (pierwszy mecz 3:1). W zimowym okienku transferowym do klubu dołączyli Bruno Fernandes, Nathan Bishop oraz do końca sezonu wypożyczony został Odion Ighalo. 19 lipca 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Anglii, przegrywając 3:1 z Chelsea. W Premier League Manchester United zajął 3. miejsce, tracąc do zwycięskiego Liverpoolu 33 punkty. 16 sierpnia 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Ligi Europy, przegrywając 2:1 z Sevillą.

W kolejnym sezonie pierwszym transferem został Donny van de Beek pozyskany z AFC Ajax. Następnie do klubu dołączyli Alex Telles, Edinson Cavani i Facundo Pellistri. Udział w Lidze Mistrzów Manchester United zakończył na fazie grupowej zajmując w grupie 3. miejsce. 6 stycznia 2021 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Ligi, przegrywając 0:2 z Manchesterem City. W zimowym okienku transferowym do klubu dołączył Amad Diallo. 21 marca 2021 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Pucharu Anglii, przegrywając 3:1 z Leicester City. W Premier League Manchester United zajął 2. miejsce, tracąc do zwycięskiego Manchesteru City 12 punktów. 26 maja 2021 roku Manchester United przegrał w finale Ligi Europy po rzutach karnych 11:10 (spotkanie zakończyło się wynikiem 1:1) z Villarrealem.

Na początku sezonu 2021/2022 Manchester United ponownie zakontraktował Juana Matę, Lee Granta oraz Toma Heatona. Następnie wykupiony z Borussii Dortmund został Jadon Sancho oraz z Realu Madryt Raphaël Varane. 24 lipca 2021 Solskjaer podpisał nowy kontrakt z Manchesterem United. Będzie on obowiązywał do 2024 roku, z opcją przedłużenia o kolejny rok. 27 sierpnia poinformowano, że Manchester United doszedł do porozumienia z Juventusem w sprawie ponownych przenosin do angielskiego klubu Cristiano Ronaldo^[5]. 31 sierpnia 2021 oficjalnie ogłoszono jego powrót do klubu^[6]. 22 września 2021 roku Manchester United odpadł w 3. rundzie Puchar Ligi, przegrywając 0:1 z West Hamem United^[7].

21 listopada 2021 roku zwolniony z funkcji menadżera Manchesteru United. Na stanowisku zastąpił go Michael Carrick^[8].

Statystyki

Piłkarskie

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchar kraju		Puchar ligi		Europa		Inne		Suma
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
Molde	1995	Tippeligaen	26	20	4	6	–		4	2	–		34	28
	1996	Tippeligaen	16	11	4	1	–		–		–		20	12
Manchester United	1996/97	Premier League	33	18	3	0	0	0	10	1	0	0	46	19
	1997/98	Premier League	22	6	2	2	0	0	6	1	0	0	30	9
	1998/99	Premier League	19	12	8	1	3	3	6	2	1	0	37	18
	1999/00	Premier League	28	12	–		1	0	11	3	6	0	46	15
	2000/01	Premier League	31	10	2	1	2	2	11	0	1	0	47	13
	2001/02	Premier League	30	17	2	1	0	0	15	7	0	0	47	25
	2002/03	Premier League	37	9	2	1	4	1	14	4	–		57	15
	2003/04	Premier League	13	0	3	0	0	0	2	1	1	0	19	1
	2004/05	Premier League	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
	2005/06	Premier League	3	0	2	0	0	0	0	0	–		5	0
	2006/07	Premier League	19	7	6	2	1	1	6	1	–		32	11
Ogólnie w karierze			273	122	38	15	11	7	85	22	9	0	416	166

Trenerskie

Stan na 21 listopada 2021

Zespół	Od	Do	Statystyka
			Mecze	Wygrane	Remisy	Przegrane	% wygranych
Molde	9 listopada 2010	2 stycznia 2014	126	69	26	31	54.8
Cardiff City	2 stycznia 2014	18 września 2014	30	9	5	16	30
Molde	21 października 2015	19 grudnia 2018	118	66	19	33	55.9
Manchester United	19 grudnia 2018	21 listopada 2021	168	91	37	40	54.2
Łącznie			442	235	87	120	53.2

Nie są brane pod uwagę mecze towarzyskie.

Osiągnięcia

Zawodnik

Manchester United

• Mistrzostwo Anglii: 1996/97, 1998/99, 1999/2000, 2000/01, 2002/03, 2006/07
• Puchar Anglii: 1998/99, 2003/04
• Tarcza Wspólnoty: 1997, 2003
• Liga Mistrzów: 1998/99
• Puchar Interkontynentalny: 1999

Trener

Molde FK

• Mistrzostwo Norwegii: 2011, 2012
• Puchar Norwegii: 2013

Indywidualnie

• Najlepszy zawodnik Norwegii: 2006
• Honorowa Nagroda Kniksena: 2007
• Order św. Olava: 2008
• Trener miesiąca w Premier League:Styczeń 2019