Otto Heinrich von der Gablentz

Otto Heinrich von der Gablenz (ur. 11 września 1898 w Berlinie, zm. 27 kwietnia 1972 tamże) – niemiecki politolog, opozycjonista w okresie III Rzeszy związany z Kręgiem z Krzyżowej^[1]. Po wojnie profesor Wolnego Uniwersytetu w Berlinie.

Otto Heinrich von der Gablentz

Data i miejsce urodzenia	11 września 1898 Berlin
Data i miejsce śmierci	27 kwietnia 1972 Berlin
Zawód, zajęcie	politolog
Narodowość	niemiecka

Życiorys

Pochodził z rodziny o tradycjach wojskowych. Podczas I wojny światowej był żołnierzem, został ciężko ranny^[2]. W 1917 powrócił do Berlina^[2]. Oprócz służby jako oficer rozpoczął interdyscyplinarne studia nad organizacją i istotą państwa. Mocny wpływ wywarły na niego idee ruchów młodzieżowych^[2]. W początkach Republiki Weimarskiej propagował ideę porozumienia pomiędzy narodowymi i społecznymi ruchami społecznymi i sprzeciwiał się ich konfrontacji^[2]. Politycznie czuł się bliski religijnemu socjalizmowi i ideom Paula Tillicha^[2]. W 1925 otrzymał posadę w Urzędzie Statystycznym Rzeszy i na początku lat trzydziestych XX w. kilkakrotnie brał udział w negocjacjach w sprawie reparacji wojennych^[2]. Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów został usunięty ze stanowiska^[2].

Pracował dla Chemische Industrie^[2]. W 1940 za pośrednictwem Horsta von Einsiedela poznał Helmuta Jamesa von Moltke^[2]. Należał do najbardziej aktywnych członków Kręgu z Krzyżowej^[3], w którym opracowywał koncepcje nowego powojennego ładu politycznego w Niemczech. Wywarł znaczący wpływ na program Kręgu. Po nieudanym zamachu z 20 lipca 1944 roku śledczym z gestapo umknęło jego uczestnictwo w spisku^[4]. Dożył końca wojny i w latach 1959–1966 pracował jako profesor nauk politycznych na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie^[2].

Publikacje

• Die Tragik des Preussentums, Franz Hanfstaengl, München 1948
• Geschichtliche Verantwortung, Klett, Stuttgart 1949
• Politische Schriften / Immanuel Kant, Westdt. Verlag, Köln 1965