Paul Copper

Paul Copper (ur. 6 maja 1940 w Surabaya^[1]) – kanadyjski paleontolog i stratygraf^[2]; brachiopodolog, specjalizujący się w dziedzinie badań nad rzędem Atrypida oraz badacz raf kopalnych.

Dane biograficzne

Urodził się w ówczesnych Holenderskich Indiach Wschodnich. Po II Wojnie Światowej i śmierci ojca w niewoli japońskiej przeniósł się z matką do Holandii, a następnie do Kanady. Studia na Uniwersytecie Saskatchewan ukończył w 1962^[2]. W 1965 na Imperial College w Londynie uzyskał doktorat na podstawie rozprawy przygotowanej pod kierunkiem Dereka Agera^[3]. Od 1967 pracował na Uniwersytecie Laurentyńskim w Sudbury w prowincji Ontario^[2]. Prowadził badania w wielu miejscach świata, w tym szczególnie długo i szczegółowo na wyspie Anticosti^[2][4][5].

W 1996 wybrany członkiem Royal Society of Canada(inne języki)^[6]. W 2001 otrzymał medal im. Billingsa, nadawany przez Oddział Paleontologiczny Kanadyjskiego Stowarzyszenia Geologicznego(inne języki)^[7].

Jego zbiory paleontologiczne zostały złożone w Kanadyjskiej Służbie Geologicznej(inne języki)^[2].

Osiągnięcia naukowe

Znaczenie w historii nauki

Systematyka i ewolucja ramienionogów

Opisał liczne nowe taksony, m.in. podrzędy Anazygidina Copper in Copper & Gourvennec, 1996 i Lissatrypidina Copper in Copper & Gourvennec, 1996^[8], rodzinę Protozygidae Copper, 1986^[9], podrodzinę Spinatrypinae Copper, 1978 oraz rodzaje Atryparia Copper, 1966^[10], Iowatrypa Copper, 1973^[11] i Xanthea Copper, 1996^[12]. Samodzielnie opracował rewizję rzędu Atrypida (ok. 260 rodzajów) dla Treatise on Invertebrate Paleontology^[13].

W szczególności dzięki przeprowadzeniu szczegółowej rewizji sylurskich atrypidów paleokontynentów Baltiki (odsłonięcia na Gotlandii) i Awalonii (odsłonięcia na pograniczu Anglii i Walii) pokazał, że gatunki w obrębie badanej przezeń grupy trwały generalnie krótko (w sensie geologicznym), co przeciwstawiało się przyjmowanemu dawniej poglądowi o istnieniu jednego bardzo zmiennego i bardzo długowiecznego gatunku Atrypa reticularis. W rzeczywistości odpowiada mu kilkanaście gatunków w obrębie kilku rodzajów. W niektórych przypadkach można wskazać gatunki, będące ogniwami pośrednimi między rodzajami^[14].

Masowe wymierania

Jako jeden z pierwszych paleontologów Paul Copper zwrócił uwagę na masowe wymieranie w późnym dewonie i zaproponował model (dziś powszechnie przyjęty), według którego wymieranie to nastąpiło w kilku etapach. Badał również wymieranie ordowickie, jako pierwszy pokazując, że nastąpiło ono w najpóźniejszym ordowiku (hirnancie), a nie na granicy ordowik–sylur^[2].

Wybrane publikacje

• Ecological distribution of Devonian Atrypid brachiopods (1966)^[15]
• Late Ordovician and Early Silurian pentamerid brachiopods from Anticosti Island, Québec, Canada (Jin & Copper, 2000)^[4]
• Atrypida [w: Treatise on Invertebrate Paleontology] (2002)^[13]
• Silurian (Late Llandovery–Ludlow) Atrypid Brachiopods from Gotland, Sweden, and the Welsh Borderlands, Great Britain (2004)^[14]
• Early Silurian (Llandovery) orthide brachiopods from Anticosti Island^[5] (Li & Copper, 2006)

Upamiętnienie

Na jego cześć nazwano gatunki kopalnych atrypidów Gotatrypa copperi Havlíček, 1990^[16] i Kyrtatypa pauli Halamski & Baliński in Halamski et al., 2024^[17].